Przyznaję, że wyżebrałem u wydawcy "Bardo" bez nadziei na dobrą literaturę i jakie jest moje zaskoczenie! Świetna książka, ale tylko dla tych, co nie mają kija w d.... #kurzojady #agnieszkaszpila #wab #bardo #dobro

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 9, 2018 o 11:51 PDT

Dziękujemy wszystkim za odwiedzenie nas w Księgarni na Tłomackiem! A gościliśmy autorów i autorki tych książek:

Już w niedzielę widzimy się w Księgarnia na Tłomackiem w ramach Warszawski Weekend Księgarń Kameralnych 2018. Mamy dla was mikrofestiwal literacki.

Zatem gościmy:

- o 13:00 Magdalenę Kicińską ("Teraz '43" i "Pani Stefa") - o 14:00 Jarosława Kamińskiego ("Tylko Lola") - o 15:00 Włodka Goldkorna ("Dziecko w śniegu") - o 17:00 Zytę Rudzka ("Krótka wymiana ognia)"

Z Włodkiem Goldkornem rozmawiać będzie Justyna Dąbrowska, pozostałe rozmowy poprowadzi Wojciech Szot.

Niedziela, 22.04.2018 - czekamy na Was od rana w Żydowskim Instytucie Historycznym. Możemy doradzać, konwersować, widzę też nas jak...

"Rocznice, zwłaszcza te “narodowe” bywają nieznośne i z pewnością wiele czytelniczek i czytelników “Notesu” najchętniej obchodzi je z daleka, zaszywając się na wsi, przed serialami lub poza granicami naszej cudownej ojczyzny. Nie rzucę w was kamieniem ani brukiem, choć przykładnie szlifuję te drugie na antifowych manifestacjach. Jeśli planujecie jednak wyjeżdżać w tym roku, by od Polski trochę uciec, to może włączcie odrobinę przekory i zabierzcie ze sobą książki, które mówią o Polsce. Można na przykład wsiąść na rower, pojechać czterdzieści kilometrów na północ od Warszawy, usiąść na plaży...

Dawno nie czytałem tak udanej polskiej powieści. Rudzka przywraca wiarę w ambitną literaturę bez nadęcia. “Ciosam słowa jak drewno na opał” to nie jedyne ładnie zbudowane zdanie, jakie znajdziecie w “Krótkiej wymianie ognia” Zyty Rudzkiej. Kolejny przykład na to, że najlepsze powieści nie muszą przerażać objętością, wpychać się na nasze półki ze swoim grubym grzbietem i kokosić się na nich z milionem znaków. W tamtym roku mieliśmy “Stancje” Wioletty Grzegorzewskiej, książkę podręczną, przyjazną dla osób lubiących czytać w wersji klasycznej ale w środkach komunikacji, w tym dostajemy...

Plany recenzenckie na ten tydzień. Wszystko doskonałe literacko, wciągające a nawet może i wybitne. Mam też kilka gniotów pod ręką ale jest poniedziałek i warto zacząć go optymistycznie. #kurzojady #cezaryłazarewicz #czarne #zytarudzka #wab #jacekleociak #dobro #bookstagram

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 19, 2018 o 3:17 PDT

Błogosławię moment, w którym zdecydowałem się sięgnąć po “Instrukcję dla pań sprzątających” Lucii Berlin. Zbiór opowiadań nieżyjącej autorki to literacka bomba, której nie możecie ominąć w swoich lekturach. Po prostu nie możecie. I choć piszę co jakiś czas, że trzeba, warto, nie powinno się ominąć, to tym razem namawiam was ekstatycznie, bo to jest fantastyczna rozrywka - krótkie, mające świetne tempo, zaskakujące i inteligentne opowiadania. Jednocześnie znajdziecie w nich wiele smutku, świadectw ludzi pokiereszowanych rzeczywistością i wydarzeń całkiem strasznych. Do tego wielką zaletą...

Ostatnio czytam tylko o morderstwach i wypędzeniach. Niech już będzie lato i może jakaś radośniejsza lektura? Davida Granna bardzo chcę przeczytać choć nie wiem kiedy. #davidgrann #kurzojady #wab #piotrgrzegorzewski

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 16, 2018 o 1:03 PST

O "mężczyznach na zakręcie życia". Trochę to odstrasza a trochę intryguje. Dołożone do listy lektur. #kurzojady #davidszalay #czymjestczłowiek #wab #wydawnictwowab

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 14, 2018 o 1:44 PST

Podsumowań czas nastał. Najważniejsze książki 2017 roku? Spróbowałem je pozbierać z półek i przypomnieć sobie, dlaczego wydają mi się ważne i istotne.

Nie wierzę w “książki roku”, lektura ukończona przed tygodniem bywa ważniejsza niż ta styczniowa, czasem książka przeczytana kilka lat temu urasta do aktualnie ważnej z powodu jakiegoś zdarzenia w życiu prywatnym, wystawy czy lektury. Książki żyją i reaktualizują swoje znaczenie. Weźmy choćby “Puca, Bursztyna i gości”, lekturę kiedyś dla mnie najważniejszą, najcenniejszą i pamiętaną przez lata. Dziś nieufnie patrzę na siebie zakochanego w...