Z nieukrywaną radością informuję, że skończyłem lekturę “Wzgórza psów”. Cieszę się z tego ponieważ zawsze to miło wrócić do świata, w którym niekoniecznie wszystkich muszę podejrzewać o zadawnione zbrodnie i zamiłowanie do odcinania ludziom części ciała. Cieszę się, bo Jakub Żulczyk wyprawił mnie w trudną podróż - przez literaturę, której nie wybieram dla własnej przyjemności, przez gatunek, którego nie jestem miłośnikiem i przez świat, który niestety nie jest zmyślony. Ponad osiemset stron, co do których mam jedną pewność - będą sukcesem.

Poznajcie Mikołaja i Justynę, którym powinęła się...

Zastanawiałem się czemu mam tak ciężkie sakwy w rowerze. Już wiem. Lektury porowerowe. #ostatniawizyta #kurzojady #jacekostrowski #oddeskidodeski #serianafaktach

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lip 4, 2017 o 2:47 PDT

Szkoda tej książki, ciekawy pomysł ale nie udźwignięty fabularnie. #kurzojady #radkafranczak #serce #wydawnictwomarginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lip 2, 2017 o 1:37 PDT

“Cisza, niesamowita cisza istnienia, jakiej nigdy nie przypuszczał, zalegała w mieszkaniu, kiedy stali chwilę w ciemności pod drzwiami, czekając, aż ucichną kroki i zamkną się drzwi dwa piętra wyżej.” Jest coś hipnotyzującego w prozie Andrzeja Łuczeńczyka. Tym razem sięgnąłem po czwartą w jego dorobku książkę - mikropowieść “Źródło”, która ukazała się w Iskrach w 1986 rok, kilka miesięcy po przyjętym ze sporym zainteresowaniem krytyki, “Gwiezdnym księciu”. W “Źródle” Łuczeńczyk opowiada historię seryjnego mordercy, który przygotowuje się do wykonania kolejnego zlecenia. S. i siatka...

Grass. Gdańsk. #kurzojady #günthergrass #blaszanybębenek #kurzojadywtrasie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lip 1, 2017 o 5:32 PDT

Mój stary to fanatyk, pół mieszkania... a nie, bo poszedłem do biblioteki! #kurzojady #andrzejłuczeńczyk #źródło #antykwariat #dziwneksiążki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lip 1, 2017 o 1:45 PDT

Jako osoba niezbyt lubiąca przemieszczanie się inne niż na rowerze, jestem w pociągu i marzę o tym, by przejąć kontrolę nad światem, nie wychodząc z domu. #kurzojady #dorotamaslowska #jakprzejąćkontrolęnadświatemniewychodzączdomu #wydawnictwoliterackie #jadędosłupska

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 29, 2017 o 10:31 PDT

Słupsk. W słuchawkach Nina Hagen ale Sienkiewicz też jest ok. #kurzojady #kurzojadywtrasie #henryksienkiewicz #słupsk

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 30, 2017 o 4:06 PDT

“Tego nadto - krzyknął stary

Nieposłusznym trzeba kary!”

W jednym z wydań “Złotej Różdżki” pisze Janusz Dunin: “Ciekaw jestem dlaczego ktoś kupił mi właśnie ową ‘Różdżkę’, a nie np. któreś z licznych wydań wierszyków Marii Konopnickiej, Janiny Porazińskiej czy Lucyny Krzemińskiej”. Piszącemu te słowa kupiono wierszyki, zaś o “Złotej Różdżce” dowiedział się już jako czytelnik dorosły dzięki egmontowemu wydaniu. Zważając, że mam do czynienia z czymś na wpoły legendarnym, postanowiłem zajść do lokalnej biblioteki narodowej i zobaczyć, co tam w poprzednich wydaniach słychać było.

Po raz pierwszy...