Czytaj post
a5, Tomasz Różycki

Tomasz Różycki, "Wiersze wybrane"

Do Tomasza Różyckiego, poety, mam kilka pytań. Czy jeździ pan nadal rowerem po Opolu? Jeśli tak, to czym pan oliwi sprężyny i jaki ma dźwięk pański dzwonek. Zainspirowała te pytania “Pieśń szesnasta”.

Czy wspiera pan Zielonych lub Greenpeace, albo może tworzy projekty do budżetu partycypacyjnego? To z nowego wiersza, “Parking”.

Jaką książkę by zabrał ze sobą w kosmos? Tomy poetyckie są przeważnie dość lekkie, więc może kilka? To przez wiersz “Bagaż".

Właśnie Ł. przesłał zdjęcie ze squasha, więc zapytam czy Pan w coś grywa? Może pan biega? Czy pisze pan w kuchni? Z wiersza “Woda ognista” taki można wyciągnąć wniosek.

Czytaj post
Jakub Jankowski, kurzojady_insta, Nuno Saraiva, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Grażyna Jadwiszczak, Zuzanna Szpura

Instagram #599

Zaskakujaco dobry komiks o fado wydany przez... Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego. Na instastory dzisiaj do obejrzenia. #kurzojady #nunosaraiva #muzeumhistoriipolskiegoruchuludowego #fado #komiks #jakubjankowski #zuzannaszpura #grażynajadwiszczak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 26, 2018 o 6:11 PDT

Czytaj post
Szczepan Twardoch, Empik, Wydawnictwo Literackie

Empik.com - Książka na weekend - Szczepan Twardoch, "Królestwo"

Każdy świadek jest wyjątkowy, ale niektórzy lepiej to zapisują. To brutalna prawda o gradacji wspomnień, o tym dlaczego dziś czytamy i znamy niektóre z nich, a inne pozostają zapomniane.

Frau D.

„Musiałyśmy przyjmować każdego wieczoru ośmiu mężczyzn, w ciągu dwóch godzin. Wchodzili do środka, musieli iść do pokoju lekarskiego, żeby dostać zastrzyk, mogli wybrać numer, więc więźniarkę, mogli wykonywać „swoje rzeczy”, do środka, do góry, do dołu, na zewnątrz i z powrotem, dostawali jeszcze jeden zastrzyk i wychodzili” - świadectwo pani W. to jedna z trzech historii przymusowych pracownic...

Czytaj post
Dowody Na Istnienie, Mariusz Szczygieł

Mariusz Szczygieł, "Nie ma"

Wiecie, że to chyba najlepsza książka Szczygła?  Czym jest "nie ma"? Ciężko powiedzieć. Z pewnością książką. Przedmiotem, który - paradoksalnie - jest. W środku znajdziecie reportaże, eseje, opowiadania i formy inne. Trochę gra z odbiorcą w autobiografię. Teksty zaskakujące i dające do myślenia, ale też książka o samym pisaniu, jego funkcji jako terapii, o reportażyście i jego odpowiedzialności, relacji prawda-fikcja w samej literaturze.  Szczygieł zadaje sobie i czytelnikom pytania, zapraszając do specyficznej gry w śledzenie „prawdy”. Więcej o książce napisałem dla „Magazynu...