Dzisiaj Międzynarodowy Dzień Teatru. Nie jestem bardzo "teatralny", bo wolę siedzieć w tekście niż na widowni, ale teraz taki czas, że człowiek tęskni za wielogodzinną męką podczas oglądania jakiegos przeciętnie skomunikowanego z moja głową dzieła. Zatem wszystkim nam - widowni, pracownikom i pracowniczkom teatrów, twórcom i twórczyniom życzę byście nigdy nie zdali egzaminu z dojrzałości. Egzamin z niedojrzałości w zupełności wystarczy. Ilustruję fragmentem z "Historii (Operetka)" Gombrowicza (wyd. WL 2015)

“Bardzo zimna wiosna” za oknami, ale też na moim stoliczku w postaci książki Katarzyny Tubylewicz. Autorka znana głównie z prozy obyczajowo-psychologicznej sięgnęła po kryminał i choć gest ten wydawać by się mógł świetnym trikiem marketingowym (Tubylewicz mieszka w Szwecji, szwedzkie kryminały sprzedają się dalej świetnie, kryminały w ogóle sprzedają się całkiem przyzwoicie i to nie pierwszy transfer do tego gatunku), to efekt jest naprawdę przyzwoity.

Główną bohaterką swojej książki Tubylewicz uczyniła polską absolwentkę skandynawistyki, która do Szwecji ucieka przed przemocowym mężem....

Taka sytuacja #piesjestmiloscia

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Mar 24, 2020 o 2:00 PDT

Za mną cztery spotkania autorskie na instagramie! To ciekawe doświadczenie wymuszone oczywiście czasami, w których żyjemy. Rozmawiałem z Michałem Zygmuntem i była to premiera jego ksiązki "Krew i honor", Justyną Suchecką o ksiązce "Young Power", która ukaże się nakładem Znaku w maju, Julią Fiedorczuk o "Pod słońcem", co też bylo spotkaniem premierowym i Dominiką Słowik, autorką nagrodzoną Paszportem POLITYKI za "Zimowlę". 

Z Piotrem Ulmanem, psychologiem, sekretarzem Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i vice przewodniczącym Mazowieckiego Oddziału Terenowego  Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Psychologów, rozmawia Wojciech Szot. 

Masz ze sobą wielorazowy kubek na kawę na wynos?

Nie.

Segregujesz?

Tak.

Obawiasz się zmian klimatu?

Tak, ale co nam da to, że ktoś będzie stosował wielorazowe kubki i ograniczy zużycie plastiku, jeśli zrobi sobie wycieczkę samolotem do Kanady albo kupi nowy smartfon?

Gdy wspominamy o redukcji lęków, to w pierwszej kolejności mówimy o racjonalizacji. Tym są właśnie...

Niedziela. Jak pisała Masłowska, "architektura końca, miasto stołeczne Warszawa, państwo, że tak powiem, Polska". Jak wasza niedziela? #zdaniemszota #dorotamasłowska #pawkrólowej #lampa #maciejsieńczyk

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Mar 22, 2020 o 4:28 PDT

Czy reportaż biograficzny może wciągać jak najlepsze kryminały? Czy biografia Anny Walentynowicz może być opowieścią na miarę Jamesa Bonda w polskich realiach? Niemożliwe? A jednak.

Anna Walentynowicz jest intrygującym przykładem ikony, z którą prawie nikomu nie jest po drodze. Współautorka sukcesu „Solidarności” została - trochę na własne życzenie - sprowadzona do jednowymiarowego obrazka. Dorota Karaś i Marek Sterlingow udowodnili, że jej biografia jest opowieścią o skomplikowanych losach polskiej historii. Wielkim osiągnięciem autorów reportażu biograficznego „Walentynowicz. Anna szuka...

Dzisiaj Światowy Dzień Poezji, a dla Państwa James Schuyler w tłumaczeniu Piotra Sommera. "Przeszłość to przeszłość" mówi podmiot liryczny i dzisiaj chyba bardziej niż wcześniej wiemy o czym mówi. Na szczęście zadaje pytanie - czy nie wystarczy, że się pomyślało? Często w rozmowach mówimy "teraz wszystko się zmieni". Jestem sceptyczny wobec tej idei, myślę że trochę na gorsze nam się zmieni, ale my się niewiele zmienimy, z chęcią wrócimy do pościgu i gonitwy, bo i teraz robimy wiele, by się nie dać. Co się zmieni i czy haslo "przeszłość to przeszłość" będzie też obowiązywało za kilka miesięcy?

Światowy Dzień Poezji jeszcze trwa. Zatem Miron Białoszewski. "Zanoty", a więc rzeczy zanotowane, zasłyszane i przerobione w poezję. Bo i na tym polega czasem poezja. Wiersz możecie czytać optymistycznie i pesymistycznie. Którą opcję wybieracie?

Książki oceniamy po okładce, tytule, opisie, biogramie autora/autorki. Tak zwane parateksty są prezentacją treści i jednak ważnym jej elementem. Na ich podstawie możemy albo odrzucić dany tytuł, albo go przysposobić do lektury. Nie ma w tym nic złego, przecież po to się pisze blurby, po to redakcja i autorzy siedzą nad tymi opisami czasem dłużej niż nad niejedną stroną z książki. Czasem to działa fantastycznie i dajemy się nabrać, czasem szczęśliwie chroni nas przed złym wyborem, a niekiedy niestety sprawia, że po dany tytuł nie sięgamy, a warto. Przed Państwem trzecia z tych dróg. Co...