Louise Glück, ubiegłoroczna laureatka literackiego Nobla, była polskim czytelnikom znana jedynie z kilku wierszy. Teraz w nasze ręce trafia "Ararat", wydany nakładem oficyny a5, pierwszy w Polsce tom wierszy amerykańskiej poetki.

Werdykt Akademii Szwedzkiej wprawił w konsternację polskich komentatorów i czytelników: mało kto słyszał o Louise Glück. Na polski przetłumaczono zaledwie trzy wiersze poetki – przełożyła je Julia Hartwig i zamieściła w "Dzikich brzoskwiniach. Antologii poetek amerykańskich" wydanej w 2003 roku.

Ale kilka poetek i tłumaczek pracowało nad tłumaczeniem wierszy...

Grzegorz Uzdański jako Louise Glück dla Państwa na dobrą noc. A już jutro premiera pierwszego w Polsce tomu poetki, czyli "Ararat" w przekładzie Krystyny Dąbrowskiej.

Louise Glück z tomu "Ararat", który już pojutrze będzie miał swoją premierę nakładem wydawnictwa a5. Przełożyła Krystyna Dąbrowska, a okładkę zaprojektowała Joanna Rusinek. A Szot (z wydatną pomocą tłumaczki) wam kilka słów o tomie napisze w czwartek w "Gazecie Wyborczej".

Pogoda dzisiaj w stolicy senna zatem wiersz o pogodzie na dobrą noc. Giuseppe Ungaretti w przekładzie Grzegorza Franczaka.

Urodziny dzisiaj (tzn wczoraj ale się spóźniłem o 20 minut) obchodziłaby Wisława Szymborska. Zatem wiersz urodzinowy choć bardziej urodzeniowy.

W rocznicę wybuchu Stonewall Riots czas na Tomasza Pietrzaka z tomu "Stany skupienia". Niby wielkiej tu rewolucji nie ma, a jednak trochę trzęsie.

Na Dzień Ojca wiersz Czesława Miłosza przypominający o tym, że jego ojciec, Aleksander był miłośnikiem Syberii i wielkich, polarnych wypraw, a w Krasnojarsku miał okazję poznać samego Nansena, późniejszego laureata Nagrody Nobla. Aleksander to miał szczęście, był na zdjęciach z przynajmniej dwoma noblistami i nic o tym nie mógł wiedzieć.

Urszula Kozioł dzisiaj obchodzi 90 urodziny. 120 lat życzę i przypominam wiersz "Ile potrafię". Wiersz, który w upale czyta się jakby trochę inaczej niż zimową porą. Ile potrafię potrafię niemo czekać na ślepą noc w martwym pokoju czekać na noc ze ślepymi myślami w moim niemym mieszkaniu z pustymi oczami potrafię czekać tymczasem moja ręka zdaje się pisać nie mój wiersz lecz nawet to idzie jej jak po grudzie  

Mózg mi paruje, więc przypomniał mi się wiersz Miroljuba Todorovicia w przekładzi Kingi Siewior i Jakuba Kornhausera (nominacja do Nagrody Gdynia w kategorii przekład)

Marcin Świetlicki dla tych przepracowanych, co szukają trzeciej drogi. I nie jest nią urlop.