Lubię robić zdjęcia Tajfunowi. W telefonie mam ich pewnie kilka tysięcy, bo śliczne to to i minki robi, i tak ładnie ziewa, paszczękę rozdziawia, turla się po podłodze w niezrozumiałym przypływie radości, na trawce siada dostojnie i władczo, a biel sierści uroczo kontrastuje z brunatną rzeczywistością. Niekiedy łapię się na myśli, że któreś z tych zdjęć, w czarno-białej tonacji, ilustrować będzie ostatni dzień naszej znajomości. Wspólne psioludzkie życie naznaczone jest czekaniem na jego koniec. W śmiertelność zwierząt wierzymy równie mocno jak we własną nieśmiertelność.

“Portrecista psów”...

“Zostałem pediatrą, tak kazał, a sam był takim poczciwiną, że nawet na kompleks Edypa się nie załapałem”. To książka o facetach. Takich zawodowych, bo w końcu bycie lekarzem to nie tylko profesja, ale postawa i pozycja i aparycja na całe życie. Lekarzem się nie przestaje być, świat widzi się przez pryzmat krzywych zębów, źle zrośniętych złamań, wybroczyn i zmian rakowych. Świat staje się bardziej fizyczny, namacalny, nie tyle dosłowny, co podtkankowy. Rudzka w fascynujący sposób analizuje relacje syna i ojca, przyglądając się temu, co patriarchalnie dziedziczne, a co zmienne. To...

O takie promocje nic nie robiliśmy. Tajfek wspiera, a ja już zapraszam na rozmowę z Anną Kańtoch, którą będzie moją i Państwa gościnią czternastego października. W pażdzierniku online widzę się z Zygmuntem Miłoszewskim, Zytą Rudzką, Anną Kańtoch, Wojciechem Chamierem-Gliszyńskim, Leszkiem Hermanem, Michałem Nogasiem i... będzie jeszcze niespodzianka. A piesek widzi sie za chwilę ze spacerem. #zdaniemszota #piesektajfun #annakańtoch #marginesy

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 7, 2020 o 6:08 PDT

“Dodatkowej duszy” brakuje literackiej duszy. Grzegorzewska postanowiła napisać powieść historyczną i poniosła w tej niełatwej dziedzinie porażkę, bo nie udało się jej oddzielić literatury od dokumentu, a dokumentalizacji od fikcji. W efekcie dostaliśmy książkę wypełnioną drętwymi dialogami, nieumiejętnymi skrótami czasowymi, naiwnym sztafażem historycznym, w której jednocześnie widać, że gdy tylko autorka odpuszcza sobie “wierność” historii, wciąż potrafi pisać prozę, którą chce się czytać. Ale takich fragmentów jest w tej powieści za mało, by uznać ją za choć odrobinę udaną.

Dariusz...

To nie jest zła książka. Chodzi za mną ta fraza od kiedy przeczytałem “Księcia” Magdaleny Parys, bo z jednej strony mamy tu do czynienia z bardzo oczywistą historią, z drugiej znaleźć można w “Księciu” naprawdę dobrze napisane i poprowadzone wątki, a do tego uczciwy research, którym autorka nie przygniata czytelnika.

Thriller, jak thriller - ani to złe, ani wybitne. “Książe” jest mocno przerysowaną wersją opowieści bondowskiej, gdzie w państwie demokracji i ładu społecznego powstaje podziemna organizacja, która ma na celu przejęcie władzy, a dzielny agent - tu o numerze 3 - ma do dyspozycji...

THE ZJEBS Parys, Nogaś i Szot. Trasa koncertowa w planach. A podcast z Magdą Parys już na dniach. #zdaniemszota #magdalenaparys #agora #michałnogaś #wojciechszot

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 5, 2020 o 8:14 PDT

Wioletta Grzegorzewska przepisuje podręczniki, książki historyczne i inne źródła nie potrafiąc przejść do własnej opowieści. "Dodatkowa dusza" to powieść hiperrealistyczna, w której wszystko musi być wyjaśnione, dookreślone Szkoda, że atrakcyjna literacko koncepcja tytułowej "dodatkowej duszy" nie zostaje wykorzystana dostatecznie, a autorka nie potrafi w ten dawny świat tchnąć ducha inaczej niż tylko ultraszczegółowym, męczacym opisem. Może i wiernym faktom, ale literacko niepociągającym Będę za kilka dni pisał o tej książce obszerniej, ale jestem szczerze zasmucony, bo Grzegorzewska...

Nie ma dziś wiersza na dobranoc, jest Zyta Rudzka z "Tkanek miękkich". Jakbym mógł to bym wam całą książkę tu w odcinkach wkleił.

Nagroda Literacka NIKE za rok 2019 dla... Radka Raka za "Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli"! Autor z wykształcenia jest weterynarzem, dzisiaj Światowy Dzień Zwierząt. Do tego Rak i wężowe serce. Gratulacje! Do gratulacji dołącza Tajfun.

A o książce pisałem TUTAJ

Znamy nominowane do Nagrody Conrada! - Dorota Brauntsch "Domy Bezdomne", Dowody na Istnienie - Joanna Gierak-Onoszko "27 śmierci Toby’ego Obeda", Dowody na Istnienie - Barbara Klicka "Zdrój", W.A.B. - Dorota Kotas "Pustostany", Niebieska Studnia - Urszula Zajączkowska "Patyki, badyle", Marginesy Nagroda przyznawana jest za debiutancką prozę, a ja pól dnia szukałem swojego egzemplarza książki Doroty Brauntsch i NIE MA. #zdaniemszota #dorotabrauntsch #joannagierakonoszko #barbaraklicka #dorotakotas #urszulazajączkowska #marginesy #niebieskastudnia #dowodynaistnienie #wab

Post udostępniony...