[Nagroda Literacka Gdynia 2020] esej - Urszula Zajączkowska - "Patyki, badyle", wyd. Marginesy poezja - Tomasz Bąk - "Bailout", wyd. WBPCiK proza - Dorota Kotas - "Pustostany", wyd. Niebieska Studnia przekład - Piotr Sommer - tłumaczenie "Co robisz na naszej ulicy" Charlesa Reznikoffa, wyd. WBPCiK Gratulacje!

To już dzisiaj! Nominowani to: PROZA: Barbara Klicka, “Zdrój”, W.A.B Dorota Kotas, “Pustostany”, Niebieska Studnia Katarzyna Michalczak, “Klub snów”, Cyranka Wojciech Nowicki, “Cieśniny”, Czarne Radek Rak, “Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”,...

Wspaniała lektura. Jedno opowiadanie dziennie, nie więcej. I tak do premiery, która już 30 września! #zdaniemszota #pawełhuelle #znak #talita

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 25, 2020 o 6:20 PDT

Finaliści Literackiej Nagrody NIKE. Państwa faworyci/faworytki? Kogo brakuje? 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu”, Piotr M. Majewski, Krytyka Polityczna 🏅“Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”, Radek Rak, Powergraph 🏅“Płuczki”, Paweł Piotr Reszka, wyd. Agora 🏅“Pusty las”, Monika Sznajderman, Czarne 🏅“Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek”, Filip Zawada, Znak

Moje refleksje na temat tego zestawu finalistów? Mam poczucie, że to dość bezpieczny wybór – wyleciały tomy poetyckie, nie ma genialnego Konrada Góry, który z nagrodą miałby szansę stać się nowym klasykiem, nie ma Ewy Lipskiej, nie ma też odważnych kobiecych głosów - Kuryluk i Morskiej, przepadła literatura niejednoznaczna gatunkowo, mniej klasyczna w formie. Z drugiej strony doceniono kilka tytułów, które miały mniejszą promocję, czy na które czytelnicy i czytelniczki niekoniecznie się rzucą (Majewski!), co powinno cieszyć. Nike to literacki drogowskaz, nie jedyny, ale wyrazisty.

Cały artykuł TUTAJ

Jutro rano dowiemy się kto dostał się do finału Literackiej Nagrody Nike. Kogo Państwo obstawiają? Nominowani to: 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kalendarz majów”, Konrad Góra, Biuro Literackie 🏅“W czasach szaleństwa”, Magdalena Grochowska, Agora 🏅“Potop”, Salcia Hałas, WAB 🏅“Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne. 🏅“Feluni”, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie 🏅“Miłość w trybie awaryjnym”, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie 🏅“Stramer”, Mikołaj Łoziński,...

Wczoraj późnym wieczorem przyszła informacja o śmierci Wojciecha Karpińskiego, związanego z "Kulturą" i "Zeszytami Literackimi" historyka i publicysty.

Dla mnie Karpiński jest zwłaszcza kustoszem pamięci o Krzysztofie Jungu, niezwykłym artyście, którego performansy czy obrazy do dzisiaj są mało w Polsce znane. Karpiński zrobił dla "Krzysia" chyba wszystko, co może kustosz pamięci uczynić - ostatnio pod jego redakcją ukazał się album do wystawy w Schwules Museum.

Zawsze informował o tym co robi, wysyłał newslettery, maile, pamiętał o tych, których Jung zafascynował, ale też pisał o planach...

Ja mam na ten tydzień taki plan. A Państwo? #zdaniemszota #dorotamasłowska #jpknśnwzd

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 17, 2020 o 3:36 PDT

To był bardzo trudny tydzień, bo sporo się działo wokół mojej książki, ale też bardzo dużo wokół wydarzeń z Krakowskiego Przedmieścia. Nadmiar emocji, zdarzeń i akcji sprawił, że moje umiejętności skupienia się, wyciszenia i uważnej lektury spadły prawie do zera. Dlatego nic mi tak dobrze nie robiło jak pasty i skity od Sławomira Shutego.

Choć książka autora “Zwału” ma na wskroś nowoczesny, millenialsowy tytuł, a na czwartej stronie okładki poleca ją Malcolm XD, pisarz występujący publicznie zakryty kartonem, to nie dajcie się nabrać na “nowoczesność” Shutego. To dalej pisarz wierzący w...

Sławomir Shuty pokazuje wszystkim piszącym "powieści-pasty" i tym podobne wytwory literackie, że proza memiarsko-pastowa jest możliwa, ale trzeba być doskonałym pisarzem, by osiagnąć w niej coś więcej poza heheszką. To szalona, niejednoznaczna i autoironiczna książka. Niedługo wiecej o niej słów. #zdaniemszota #sławomirshuty #korporacjahaart #pastyiskity

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 10, 2020 o 1:30 PDT

"Jako rodzaj ludzki jesteśmy ułomni i zawsze musimy wpaść na jakieś ściany. Kino je przenika", powiedział Tadeusz Sobolewski odbierając dzisiaj w Szczebrzeszynie tytuł Człowieka Słowa. #zdaniemszota #TadeuszSobolewski #CzłowiekSłowa

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 8, 2020 o 12:22 PDT