Ech gdyby to mój stary był fanatykiem, a to ja jestem fanbojem Wita Szostaka. Od jutra więcej o najnowszej książce Szostaka, "Cudze słowa", nad która mam dumny patronat. Będą prezenty! #zdaniemszota #witszostak #Powergraph #cudzesłowa

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 18, 2020 o 9:15 PDT

Zaginiony dziadek zawsze zwiastuje kłopoty z historią. “Saturnin” Jakuba Małeckiego jest powieścią ambitną, nad którą - co widać - autor uczciwie się napracował, choć efekt jest trochę zbyt przewidywalny, a sama opowiedziana w książce historia sztampowa. Zastanawiam się na ile to wina autora, który nie potrafi wyjść poza utarte ścieżki polskiej historii, a na ile samej naszej historii, do której już jesteśmy przyzwyczajeni i niewiele jest nas w stanie w niej zaskoczyć.

Główny bohater, Saturnin Mackiewicz jest singlem, wynajmuje w Warszawie kawalerkę, jest facetem postawnym i niespełnionym...

Dzisiaj konsumujemy z Agnieszką Daukszą i Filipem Zawadą. Są dla siebie niezwykle mili: - Ja mu powiedziałam, że nie dostanie. I ja też nie. O tym kto dostanie Nagrodę Nike dowiemy się 4 października o godzinie 20:00 #agnieszkadauksza #FilipZawada #zdaniemszota #nagrodanike #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 15, 2020 o 5:31 PDT

O innym spojrzeniu na Warszawę, tęczowej fladze w oknie i szukaniu swojego głosu w literaturze rozmawiam z Dorotą Kotas, laureatką Nagrody Gdynia za "Pustostany".

Rozmawialiśmy kilka godzin przed galą nagrody, kiedy jeszcze nic nie wiedzieliśmy. A teraz już wiemy i tym bardziej cieszy mnie to nagranie. Miłego słuchania.

DK: Teraz mieszkam na Mirowie, na terenie dawnego getta warszawskiego. Za oknem widzę ostatni ocalały fragment muru (...) Przyjeżdżają tu wycieczki z całego świata, zatrzymują się i robią zdjęcia mojego kota i tęczowej flagi w oknie... (...)

WSZ: Od dawna masz tęczową flagę w...

Czytam każdego Twardocha nałogowo, zatem nie odmówię sobie "Pokory". A Państwo? Macie dość czy jeszcze trwacie u boku? #zdaniemszota #szczepantwardoch #WydawnictwoLiterackie #pokora

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 11, 2020 o 8:44 PDT

Są pisarze, którzy mi towarzyszą całe dorosłe życie i do takich należy Paweł Huelle. Czytany od liceum nigdy nie zawodzi, choć też nigdy nie sprawia, że uginam się od zachwytu. Mądry i wnikliwy rzemieślnik literatury. Będzie czytane! #zdaniemszota #pawełhuelle #znak #talita

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 9, 2020 o 5:21 PDT

Skoro sobota to jestem w Bydgoszczy. Ostatni dzień tournee, które zaczęło się miesiąc temu w Szczebrzeszynie. Byłem przez "wakacje" na 5 festiwalach literackich, odwiedziłem siedem miast, poprowadziłem osiem spotkań, kilka razy sam mówiłem o Zofii Sadowskiej, także online. Dzisiaj porozmawiamy o pasji do literatury z debiutantami nieobecnymi w masowych literackich obiegach. Jakie są ich cele? Co jest dla nich sukcesem? Skąd czas na literaturę? Jestem bardzo ciekaw co powiedzą moi dzisiejsi goście i gościnie. Obok tego razem z Justyną Wicenty też opowiemy o tym, co nam dała praca nad...

Ten Typ Mes w swojej debiutanckiej powieści dość ostro krytykuje celebryctwo instagramowe zatem mam dla niego prezent i kilka pytań, które za chwilę zadam w Sopotece. @mestentyp nie musisz dziękować. #zdaniemszota #tentypmes #dwapsyprzeżyły #wielkalitera #spotkaniaautorskie #sopoteka #sopot #fryty

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 4, 2020 o 7:29 PDT

Z warsztatu. Jedno jest pewne - czekają was długie jesienne a może i zimowe wieczory z tą książką. Redaktor Szot przeczytał i musi już powiedzieć, że jest to historia wciągająca, trochę ironiczna a na pewno bardzo sensacyjna. Za pracę nad książką otrzymuję wynagrodzenie, ale jakby Bator napisała złą książkę (a ja jestem dość zaciekłym krytykiem jej ostatnich wykonów literackich), to bym tak Autorce jak i Wam napisał. A teraz pracujemy, by było jeszcze lepiej. #zdaniemszota #joannabator #znak #redaktorowanko

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 2, 2020 o 1:47 PDT

Dzisiaj Dzień Blogera, portal Granice wpisał mnie na listę influ-profesjonalistów, a ja podróżuję w tournee z "Panną doktór…" i próbuję znaleźć czas i spokój na czytanie. Te pewnie przyjdą niedługo, bo wyjątkowo trudno czytać w trasie, gdy tyle trzeba rozmawiać (już za chwilę w Sopocie przepytam Tego Typa Mesa), mówić samemu i udzielać się socialmediowo. Kilka minut dla Zofii i zwieńczenie lat pracy przypadły na czas wyjątkowej zawieruchy, ale też czas - tak mi się wydaje - emancypacji. Wczoraj rozmawiałem z Bartem Staszewskim o kosztach aktywizmu i to mi przypomniało, że wciąż najbardziej...