Moje refleksje na temat tego zestawu finalistów? Mam poczucie, że to dość bezpieczny wybór – wyleciały tomy poetyckie, nie ma genialnego Konrada Góry, który z nagrodą miałby szansę stać się nowym klasykiem, nie ma Ewy Lipskiej, nie ma też odważnych kobiecych głosów - Kuryluk i Morskiej, przepadła literatura niejednoznaczna gatunkowo, mniej klasyczna w formie. Z drugiej strony doceniono kilka tytułów, które miały mniejszą promocję, czy na które czytelnicy i czytelniczki niekoniecznie się rzucą (Majewski!), co powinno cieszyć. Nike to literacki drogowskaz, nie jedyny, ale wyrazisty.

Cały artykuł TUTAJ

Jutro rano dowiemy się kto dostał się do finału Literackiej Nagrody Nike. Kogo Państwo obstawiają? Nominowani to: 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kalendarz majów”, Konrad Góra, Biuro Literackie 🏅“W czasach szaleństwa”, Magdalena Grochowska, Agora 🏅“Potop”, Salcia Hałas, WAB 🏅“Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne. 🏅“Feluni”, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie 🏅“Miłość w trybie awaryjnym”, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie 🏅“Stramer”, Mikołaj Łoziński,...

Wczoraj późnym wieczorem przyszła informacja o śmierci Wojciecha Karpińskiego, związanego z "Kulturą" i "Zeszytami Literackimi" historyka i publicysty.

Dla mnie Karpiński jest zwłaszcza kustoszem pamięci o Krzysztofie Jungu, niezwykłym artyście, którego performansy czy obrazy do dzisiaj są mało w Polsce znane. Karpiński zrobił dla "Krzysia" chyba wszystko, co może kustosz pamięci uczynić - ostatnio pod jego redakcją ukazał się album do wystawy w Schwules Museum.

Zawsze informował o tym co robi, wysyłał newslettery, maile, pamiętał o tych, których Jung zafascynował, ale też pisał o planach...

Ja mam na ten tydzień taki plan. A Państwo? #zdaniemszota #dorotamasłowska #jpknśnwzd

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 17, 2020 o 3:36 PDT

To był bardzo trudny tydzień, bo sporo się działo wokół mojej książki, ale też bardzo dużo wokół wydarzeń z Krakowskiego Przedmieścia. Nadmiar emocji, zdarzeń i akcji sprawił, że moje umiejętności skupienia się, wyciszenia i uważnej lektury spadły prawie do zera. Dlatego nic mi tak dobrze nie robiło jak pasty i skity od Sławomira Shutego.

Choć książka autora “Zwału” ma na wskroś nowoczesny, millenialsowy tytuł, a na czwartej stronie okładki poleca ją Malcolm XD, pisarz występujący publicznie zakryty kartonem, to nie dajcie się nabrać na “nowoczesność” Shutego. To dalej pisarz wierzący w...

Sławomir Shuty pokazuje wszystkim piszącym "powieści-pasty" i tym podobne wytwory literackie, że proza memiarsko-pastowa jest możliwa, ale trzeba być doskonałym pisarzem, by osiagnąć w niej coś więcej poza heheszką. To szalona, niejednoznaczna i autoironiczna książka. Niedługo wiecej o niej słów. #zdaniemszota #sławomirshuty #korporacjahaart #pastyiskity

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 10, 2020 o 1:30 PDT

"Jako rodzaj ludzki jesteśmy ułomni i zawsze musimy wpaść na jakieś ściany. Kino je przenika", powiedział Tadeusz Sobolewski odbierając dzisiaj w Szczebrzeszynie tytuł Człowieka Słowa. #zdaniemszota #TadeuszSobolewski #CzłowiekSłowa

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 8, 2020 o 12:22 PDT

​​​​​​

Spotkania, dyskusje, premiera, praca, rozmowy - życie w Szczebrzeszynie płynie bardzo wartko. Tak że brakuje nawet czasu na wrzucenie selfie. Tu z Elżbietą Cherezińską, pisarką dbającą o to, by kobieca, historyczna reprezentacja wzbogaciła się o niejedną fascynującą bohaterkę. Jest Cherezińska osobowością wyrazistą i wiedzącą co chce w literaturze zrobic. A to cenię. #zdaniemszota #elżbietacherezińska

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 7, 2020 o 7:00 PDT

"Nie możemy pozwalać, by prawdziwym ludziom działa się krzywda tylko dlatego, że są inni niż my. To w ogóle nie jest Polska", powiedział mi dzisiaj Zygmunt Miłoszewski w Szczebrzeszynie.

Miłoszewski - To co się wydarzyło wczoraj - jacyś prawdziwi ludzie z krwi i kości wylądowali na dołkach, wyrządzono im krzywdę, a wszystko zaczęło się od tego, że flaga w tęczowych barwach, nie kupa, nie niezmywalna farba, została zawieszona na figurze przedstawiającą legendarną postać sprzed dwóch tysięcy lat. Mamy prawdziwych ludzi, naszych kolegów, koleżanki, a z drugiej przedstawienie mitu i nagle...