Z redaktorem @nogasnastronie nagrywamy Radio Książki, które jutro o 12:00 w eterze. #zdaniemszota #radioksiążki #michałnogaś #pannadoktórsadowska #dowodynaistnienie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 10, 2020 o 3:11 PDT

Biografia miasta, reportaż o niezwykłych ludziach i nieszablonowa opowieść o Ameryce. W tej książce prawie wszystko się udaje. Wyprawa za ocean z Magdą Działoszyńską-Kossow to z pewnością jedna z najciekawszych wycieczek literackich, jakie w tym roku możemy odbyć.

Polska – choć nie tylko – fascynacja „Ameryką” zawsze była dla mnie podejrzana. Jej źródła tkwią w podziwie i kompleksach, w historii polskiego chłopa wyjeżdżającego za Ocean do pracy za chlebem i późniejszych emigrantów uciekających często od polskości prosto w ramiona Polonii. Nie można nie docenić również mitotwórczej siły samej...

Autorzy piszą o niej: “książka eksperyment”, ale nie spodziewajcie się tutaj nowych pomysłów na reportaże, odważnych sposób prowadzenia narracji czy eseistycznego rozmachu. “Łódź. Miasto po przejściach” to eksperyment jedynie formalny – zbiór reportaży zawiera teksty Wojciecha Góreckiego publikowane na początku lat 90. i wydane w 1998 roku w książce “Łódź przeżyła katharsis” oraz nowe teksty autorstwa Bartosza Józefiaka. Współpraca obu panów polegała na dopisaniu do dwóch tekstów Góreckiego współczesnej opowieści snutej przez Józefiaka, oraz kilku jego komentarzy do tekstów starszego...

O bogini! "Panna doktór Sadowska" i zakłopotany autor. Udało mi się jeszcze nie poryczeć. JESZCZE. #zdaniemszota #pannadoktórsadowska #DowodynaIstnienie #wojciechszot

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 23, 2020 o 3:56 PDT

Dlaczego dajesz serduszko na insta nawet gdy nie zgadzasz się z komentarzem - spytałem kiedyś Mariusza. - Trzeba jakoś ludziom podziękować, że piszą - usłyszałem. I ja dzisiaj rozdałem już setki serduszek, bo jesteście dla mnie bardzo łaskawi i mili. "Panna doktór Sadowska", autor i szef. Big ❤ for all! #zdaniemszota #pannadoktórsadowska #DowodynaIstnienie #wojciechszot #mariuszszczygieł

O reportażu przywiezionym z Kanady, nominowany m.in. do Nagrody Literackiej Nike. O nazwisku, na które pracuje się wiele lat. O micie genialnego dyletanta. O debiucie, który nie jest debiutem. O swojej pierwszej książce. O polskiej szkole reportażu. O wszystkich odcieniach szarości…

Nie wiem czy czuję się rozczarowany po lekturze książki Euny Hong, bo nie miałem wielkich oczekiwań, ale z pewnością czuję, że chętnie przeczytałbym jakąś lepiej napisaną opowieść o Korei Południowej. Jest to bowiem książka trochę bez właściwości - portrecik publicystyczny nie wart większej uwagi. Huong pisze o tym, że Koreańczycy podbijają świat i w pewnym zakresie trudno się z nią nie zgodzić, choć problemem jest to, że ma na to dość niewiele przykładów - powtarzanie mi dziesiątki razy, że wszyscy słyszeliśmy "Gangnam style" to trochę za mało. Oczywiście spotkamy się w książce z...

Jutro nagrywam rozmowę z @joannagierakonoszko Co trochę nas zaskakuje, to będzie nasza pierwsza publiczna rozmowa zatem mamy sobie sporo do powiedzenia, ale... Państwo z pewnością czytali tę doskonałą książkę i też mają pytania do Autorki. Zatem wpisujcie w komentarzach, postaram się choć kilka z nich zadać. Przypominam, że @dowodynaistnienie są także wydawcą mojej książki, a za nagranie dla Fundacji Tu Kultura otrzymam wynagrodzenie. #zdaniemszota #JoannaGierakOnoszko #DowodynaIstnienie #27śmiercitobyegoobeda #reportaż #wywiad

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 22, 2020 o 9:59 PDT

[KSIĄŻKI, KTÓRYCH NIE DOKOŃCZYŁEM czytać] Projekt Wiktorii Michałkiewicz wygrał jedną z edycji konkursu reporterskiego Wydawnictwa Poznańskiego. Jestem ciekaw jak dzisiaj się czują jurorzy tego konkursu czytając ten wyjątkowo zły reportaż. Bo intuicją się nie wykazali Główne wady książki Michałkiewicz to niezwykłe wręcz przegadanie, brak spójnej - poza chronologią i tytułowym nacjonalizmem, który z resztą trudno czasem wyciągnąć z opowieści - wizji książki, nadmiar gigantycznych rozmiarów cytatów (po co w książce o Szwecji pięć stron relacji z łódzkiego getta, to nie wiem),...

Marcin Kącki i Dagmar Kopijasz, bohater "Oświęcimia. Czarnej zimy", reportażu którego śladami dzisiaj podróżujemy z Michałem Nogasiem. Efekty pracy za kilkanaście dni w Magazynie Świątecznym "Gazety Wyborczej" [WSZ]

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 28, 2020 o 8:22 PDT

Czy mieszkańcy Oświęcimia czytali już "Oświęcim"? Sprawdzimy. Z autorem jako tarczą (lub celem). #zdaniemszota #michałnogaś #marcinkącki #zimnykraj #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 28, 2020 o 12:40 PDT