Ponieważ nasz popołudniowy kącik poetycki klika się jak recenzja skinkołczyzmu [ironia] to kontynuujemy. Dzisiaj Świetlicki z "Drobnej zmiany", bo z każdym kolejnym kwietniem bliżej mi do postawy podmiotu lirycznego.

Wpadło w moje ręce i przypomniało mi, że były takie czasy gdy Andrzej Stasiuk pisał wiersze.

Kilkadziesiąt nazwisk, z których spora część znana obecnie tylko nielicznym, to mozaika ciekawa i przypominająca, że początek lat 90. był bardzo nieciekawym czasem w prozie ale za to w poezji działy się najprawdziwsze cuda. W tomie znajdziecie m.in. wiersze Krzysztofa Jaworskiego, którego "Hommage to Maria Konopnicka" przeczytajcie proszę w necie, bo jest to jeden z tych wczesnych nowodemokratycznych cudów polskiej poezji. A w dzisiejszym kąciku poetyckim "Ubywanie" autorstwa Jaworskiego, zamieszczone w prezentowanym tomiku.

Niestety BUFOROWANIE. Jak jeszcze komuś się wydaje, że czytanie propozycji wydawniczych to jakaś przyjemność, to zapraszam do lektury fragmentu, który nadleciał elektronicznym gołębiem.

"Słońce wchodzi bez krępacji w każde ładne i brzydkie zakamarki ciała. Słońce zostawia po sobie lekkie smużki. Pachną aromatem ulubionego dezodorantu. Żorżeta podnosi ramię. Te za pomocą łokcia rusza dłoń. Dłoń na jej czole daje ulgę źrenicom w ogólnej jaskrawości. Widzi teraz taką smużkę i pod swoją pachą. Ściera ją czem prędzej wierzchem dłoni. Czuje przymus powąchania."

Poczułem przymus natychmiastowej zmiany lektury. Posłanko Mucha - wracam!

"Nie wiem, po co to piszę. I tak nikt tego nie przeczyta"

To pierwsze zdanie z debiutanckiej powieści byłej ministry sportu i turystyki, Joanny Muchy. Umówmy się, że nie jest to najlepsze otwarcie w historii literatury.

Przestańcie blanszować jarmuż i nie róbcie dzisiaj malinowej pianki a idźcie do księgarni. Przed wami lektura obowiązkowa.

Pisze Barnes o pewnej wpadce kulinarnej: "Myślę, że możemy sobie tutaj pozwolić na więcej niż śmiech; może nawet na pełen wyższości rechot."

Rechoczmy razem.

(...) są różne rodzaje zazdrości. Jest zazdrość o ciało i o duszę. Zazdrość o ciało jest z gatunku tych niższych. Ale tu trzeba być wyrozumiałym. Jeśli się kogoś kocha, to się go kocha całego, ze wszystkimi szczegółami i ze wszystkimi ułomnościami jego ciała. Kocha się wtedy każdy włos, każdy muskuł, każdy szczegół, nawet i niepiękny. Na przykład nieładne piersi kobiece, znaczki na ciele, dziwny zarost, nawet nieprzyjemny zapach. Oczywiście mówię o prawdziwej miłości, której nie zraża ułomność czy choroba. Ciało ludzkie to dziwna rzecz. Może być najpiękniejsze i najbrzydsze, może być czymś...

Jest czymś zachwycającym, że dobrze ustosunkowany paryżanin mógł, w ciągu zaledwie piętnastu lat, obejrzeć "Panny z Awinionu", na którym to obrazie nie wyschła jeszcze farba, udać się na premierę "Święta wiosny" i kupić pierwsze wydanie "Ulissesa", i wszystko to bez potrzeby korzystania z metra, a co dopiero parowca.

Słowo na dzisiaj.

"Kiedy mówią kobiety, nie ma albo prawie nie ma tego, o czym zwykle czytamy i słuchamy: jak jedni ludzie po bohatersku zabijali innych i zwyciężyli. Albo przegrali. Jaki mieli sprzęt, jakich generałów. Kobiety opowiadają inaczej i o czym innym. „Kobieca” wojna ma swoje własne barwy, zapachy, własne oświetlenie i przestrzeń uczuć. Własne słowa. Nie ma tam bohaterów i niesamowitych wyczynów, są po prostu ludzie, zajęci swoimi ludzkimi-nieludzkimi sprawami. I cierpią tam nie tylko ludzie, ale także ziemia, ptaki, drzewa. Wszyscy, którzy żyją razem z nami na tym świecie....

[BUFOROWANIE] Czytam Toni Morrison "Najbardziej niebieskie oko" (tłum. Sławomir Studniarz) i coś czuję, że wrócę do tej zaniedbanej przeze mnie autorki na dłużej. Wstrząsająco dobre.

"Książki dla dzieci pełne były obrazków przedstawiających dziewczynki śpiące ze swoimi lalkami. Z reguły były to szmaciane lalki, ale takie w moim przypadku nie wchodziły w grę. Zresztą ich okrągłe tępe oczka, płaskie jak naleśniki twarze i pomarańczowe robale zamiast włosów budziły we mnie obrzydzenie i głęboko skrywany lęk.

(...)

Pragnęłam tylko jednego: rozerwać lalkę na części. Zobaczyć, z czego jest zrobione,...

Będzie tutaj o tej powieści jutro pewnie, ale dzisiaj już zajawiam, że choć myślałem, że to książka, która nie ma szans się udać, to się myliłem. Choć nie do końca. Cytat za to dobrałem na dzisiaj pokazujący trafnie i dobitnie o czym pisać zamierzam.

"Zamawiam kebab zawijany w cieście i wodę dla zdrowia, bo trzeba dbać o zdrowie, oraz koniecznie lodowaty napój energetyczny, dzisiejszy dzień wygląda na wyczerpujący, mam więc do tego prawo.

(...) Tu również roi się od tematów, w tej chłodnej mimo upału jaskini, prowadzonej przez przybyszów z egzotycznej Turcji. Mogę sypać nimi jak z rękawa,...