To była dla mnie trudna lektura, w której przeszedłem drogę od uwielbienia poprzez rozczarowanie do sceptycznej afirmacji. Środa, Wrocław, księgarnia PWN na rogu Kuźniczej i Kotlarskiej. W ładnie uporządkowanej witrynie wyróżnia się jeden tytuł z wnikającą do wnętrza książki literką “m”. Mogłem poczekać i pójść do Karakteru na “żebry recenzenckie”, ale to cholerne uzależnienie dało o sobie znać. Kupiłem bez targowania się o zniżki (głupio mi było przy J.) i szukałem okazji do lektury. Pociąg do stolicy, zza okien którego deszcz obmywał wybujałą już przyrodę, okazał się idealnym miejscem...

Nadrabiam zaległości recenzenckie i przypomniałem sobie o wciąż oczekującym uwagi tomie Szymona Słomczyńskiego, "Latakia". Niestety po lekturze czuję się bogatszy tylko o wiedzę, że jest taki poeta jak pan Słomczyński i że pisze wiersze, co jest cechą poety immanentną. Poezje te były wyjątkowo pozbawione walorów - nie były złe ale żeby ciekawe czy interesujące to też nie mogę powiedzieć. Pozostaję obojętny i niezainteresowany dalszą znajomością z tą literaturą. Za to już teraz zapowiadam, że jutro rano o czymś, co mnie bardzo poruszyło.

Na końcu wąwozu, tuż przed polanką na której zimą zjeżdżało się na czympopadnie, stała ceglana, kwadratowa budowla. Częściowo zburzona, wypełniona gruzem i przypadkowymi śmieciami była dla nas kryjówką, bunkrem, wciąż odkrywaną tajemnicą. Wystarczyła jedna łuska po naboju znaleziona w jego okolicy, by do dziś pozostał dla mnie dziwnym, powojennym bunkrem z tragiczną historią zakończoną rozbiórką w środkowym kapitalizmie. Tutaj porośnięte sosnami zbocza wąwozu obniżały się i tuż obok mieliśmy odrobinę równej (jesteśmy w śródgórskiej okolicy) łąki, na której rąbaliśmy w gałę. Dorośli...

Przekroczenie trzydziestki wydawało mi się momentem w życiu istotnym - oto powoli staję się obywatelem ustatkowanym, odpowiedzialniejszym, poważniejszym… po prostu doroślejszym. Ponieważ tak mi się wydawało, to rzeczywistość co jakiś czas mówi: “sprawdzam!”. Tak też, jako ten poważny mężczyzna zamiast regenerować organizm snem sprawiedliwego, z zacięciem rozwiązywałem zagadki, które przed najmłodszymi postawił Tomasz Minkiewicz w książce “Poszukiwacze przygód. Magiczny pierścień”. Czuję się niezwykle dojrzale szukając dziesiątego zielonego jabłuszka lub czterech talarów na fantastycznych, barwnych i intrygujących planszach.

Wczoraj przez 15 minut szukałem tych cholernych zielonych jabłuszek. "Poszukiwacze przygód. Magiczny pierścień" Tomasza Minkiewicza to fantastycznie zilustrowany komiks z wcale nie łatwymi zagadkami. Warto! #kurzojady #naszaksiegarnia #tomaszminkiewicz #poszukiwaczeprzygód #komiksy #instabook #zagadka

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 27, 2017 o 12:50 PDT

Marcin Wicha - mistrzowska książka. Spłaczę się pewnie niedługo i to nie ze śmiechu. #kurzojady #marcinwicha #wydawnictwokarakter

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 24, 2017 o 2:14 PDT

Dyżur recenzencki pełni na FB red Wróbel. Redaktor Szot musi sobie naczytać. Teraz tylko dobre rzeczy. #kurzojady #andrzejłuczeńczyk #gwiezdnyksiążę #instabook #bookstagram

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 24, 2017 o 7:08 PDT

"Sztuczki" Joanny Lech oszałamiają precyzją opisu, który nie unika poetyczności. Już pewnie wiecie, z czym mi się skojarzyło to pisanie. Czytam kolejny raz co mi się nie zdarza za często. #kurzojady #sztuczki #joannalech #jarosławiwaszkiewicz #wzlot #opowiadania #instabook3

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 23, 2017 o 12:25 PDT

Przechodziłem obok księgarni. Cholerne uzależnienie. #kurzojady #marcinwicha

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 23, 2017 o 11:18 PDT

Zgadnijcie czy mi się podobało? Odpowiedź znajdziecie na FB. #kurzojady #kubawojtaszczyk #dlaczegoniktniewspominapsowztitanica #kicz #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 21, 2017 o 12:40 PDT