“Śląsk nie może być naszym zbiorowym hemoroidem”, pisze Zbigniew Rokita w “Aglo”. Nie można autorowi odmówić umiejętności pisania zdań dosadnych i zapadających w pamięć. Doceniając dezynwolturę - zwłaszcza językową - z jaką została napisana ta książka, zastanawiam się, czy autor dobrał odpowiednią formę do tego, co finalnie napisał. Motywem spajającym “Aglo” jest podróż tramwajem numer 7. Siódemka to "królowa śląskich banek", dzięki której autor może zanurzyć się "w swoją Aglomerację, w stolicę mojego świata, mojej domowiny". Dużo tego "moje" już w pierwszych zdaniach książki Rokity....

Zapowiada, że będzie osobiście. Ilona Wiśniewska we wrześniu wydaje "Hjem. Na północnych wyspach". To opowieść o Tromsø, norweskim mieście, w którym od wielu lat mieszka reporterka. Opowiada o nim - jak pisze wydawnictwo - "wielogłosem ludzi i ptaków". I… "nieoczekiwanie staje się bohaterką tej historii". Przebłyski autobiograficzne zawsze były ważne w książkach Wiśniewskiej. Tym razem zamiast przebłysków dostaniemy w końcu większą historię. "Hjem" wybrałem do grona 10 książek, na które czekam w tym miesiącu. Pełna lista w moim miejscu pracy, kierunek zwiedzania w komentarzu.  

Wyróżnieni nagrodami autorzy często odczuwają zmęczenie popularnością, przez co mniej publikują. Jak jest z "Nike"? – Historia Wery jest wywrotowa, ponieważ nie próbuje wzruszać, przekonywać, edukować, uwodzić pięknem – mówiła Inga Iwasiów, przewodnicząca kapituły nagrody o "Ten się śmieje, kto ma zęby", nagrodzonej Nagrodą Literacką "Nike" powieści Zyty Rudzkiej, która ukazała się w 2022 roku. Trzy lata po otrzymaniu najważniejszej polskiej nagrody literackiej pisarka wraca z nową powieścią.

Nie tylko ona. Laureatka Nike "Czytelników", Joanna Gierak-Onoszko zapowiedziała wydanie pierwszej książki po sześciu latach od debiutu. 

Są głośne, nagradzane, wyróżniane. A jednocześnie nudne, przekombinowane, wtórne, pozbawione języka, napuszone, pretensjonalne, przereklamowane. Oto moje największe literackie rozczarowania roku 2023. Najlepsze książki, najciekawsze reportaże, najważniejsze powieści. Czas podsumowań to festiwal radości i szczęścia. Zwłaszcza dla wymienionych. A przecież nie każda przeczytana w czasie mijającego roku książka była dobra. Niejedną przeznaczyliśmy na wieczne niedoczytanie. Wielcy mistrzowie (i mistrzynie) zawodzili, obiecujący młodzi stawali się nudziarzami w sile wieku, a na spodziewanej...

W Odrzanii całe dzieciństwo miałem pod górkę. Na moje nieszczęście mieszkaliśmy w dolinie. Na przystanek - pod górę. Do szkoły - pod górę. Nawet cmentarz mieliśmy „na górce”, więc rodzinny optymizm kazał nam mówić, że spokój znajdziemy kiedyś „na górce”. Nie poniemieckie, nie odrzańskie, nie podwałbrzyskie, ale "podgórkę" to były okolice. Moja rodzinna miejscowość miała niezwykłe szczęście. Do 1945 roku reklamowała się hasłem „najwyżej położonego miasta w Prusach”, w Polsce pozostał jej tytuł „najwyżej położonego ratusza”. Zawsze coś. Różnie się łączyło przedwojenne z powojennym. A to...

“Kajś” z Nike!!!

Zbigniew Rokita laureatem 25. edycji Literackiej Nagrody “Nike”!

Jury podjęło identyczna decyzję jak czytelnicy i czytelniczki w swoim plebiscycie!

"To faszystowskie gówno, w którym się teraz znajdujemy, też się kiedyś skończy" - powiedział na gali nagrody “Nike” Grzegorz Piątek. 

Wczorajszą galę zdominował protest i jedno pytanie: “Gdzie są dzieci z Michałowa?”

25 rocznica nagrody z jednej strony pokazała jej siłę, za którą odpowiada zarówno to kto ją organizuje i transmituje, długa historia i potrzeba istnienia “najważniejszej” nagrody literackiej. Z drugiej strony obnażyła...

Nagroda wędruje do… Zbigniewa Rokity i “Kajś”!

Wasze czytelnicze serduszka powędrowały do reportera ze Śląska!

W tym tygodniu odwiedziłem Rokitę w Gliwicach. Poszliśmy na spacer przez miasto i przez Wojtulę dotarliśmy do Ostropy, w której mieszkał prapradziad Rokity. I w której zginął.

Jedyna bomba zrzucona na Ostropę trafiła prosto w jego dom. I to już po wojnie, zrzucona przez Sowietów być może omyłkowo.

Nasz spacer i rozmowa w dzisiejszej “Gazecie Wyborczej”, a ja nie ukrywam, że bardzo mnie nagroda dla Rokity cieszy, bo od początku kibicowałem tej książce. Po części to też moja opowieść. Ale więcej o tym w tekście.

Z Nogaś na stronie w GW rozmawiamy z finalistkami i finalistami Nagrody Nike. Wczoraj mogliście przeczytać rozmowę Michała z Grzegorzem Piątkiem, dzisiaj zapraszam na opowieść o Śląsku, czyli rozmowę ze Zbigniewem Rokitą.

WOJCIECH SZOT: - Cytujesz w "Kajś" Alojza Ketzlera z Ciska na Śląsku Opolskim: „To nie my przekraczaliśmy granice, ale to granice nas przekraczały". Jakie granice przekroczył Zbigniew Rokita, pisząc książkę?

ZBIGNIEW ROKITA: - Granicę prywatnego i publicznego. Pisząc "Kajś", miałem poczucie odbierania sobie intymności. Fajnie jest mieć miejsce, w którym można się skryć przed...

Oto przed Państwem finałowa siódemka Literackiej Nagrody Nike. - Kasper Bajon, “Fuerte”, wyd. Czarne - Krzysztof Fedorowicz, “Zaświaty”, wyd. Wysoki Zamek [TU RECENZJA] - Aleksandra Lipczak, “Lajla znaczy noc”, wyd. Karakter - Grzegorz Piątek, “Najlepsze miasto świata”, wyd. WAB [TU RECENZJA] [TU ROZMOWA] - Jacek Podsiadło, “Podwójne wahadło”, wyd. WBPCiAK - Zbigniew Rokita, “Kajś”, wyd. Czarne [TU RECENZJA] [TU KOLEJNA RECENZJA] - Monika Śliwińska, “Panny z "Wesela", wyd. Wydawnictwo Literackie Więcej o książkach-finalistkach piszemy dzisiaj z Michałem Nogasiem w “Gazecie...

Dzięki nominacji do Nike wróciłem do "Kajś" Zbigniewa Rokity i napisałem kilka refleksji na temat tej książki, która powinna być lekturą obowiązkową. Polecam się. TU CZYTAJ