Jasnowidzimy! Z Agnieszką Haską i Jerzym Stachowiczem rozmawiałem o przedwojennych jasnowidzach, detektywach i mózgu Piłsudskiego. I telegrafie. I sami posłuchacie niedługo o czym jeszcze. Niedługo i recenzja i nagranie. Stay tuned! #zdaniemszota#agnieszkahaska #jerzystachowicz #postfactum

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 21, 2019 o 5:32 PDT

[ZADANIE DLA WAS] Jest to wspaniała książka, a mamy dla Was zadanie. "Iwan Konwicki, z domu Iwaszkiewicz" to zebrane przez Dorotę Gruszkę teksty Tadeusza Konwickiego z ilustracjami Danuty Konwickiej i wstępem Ludwiki Włodek. Jak widzicie - sporo osób się napracowało, by to cudo do nas trafiło. Jeśli pamiętacie na przykład książkę Anny Iwaszkiewicz o zwierzętach na Stawisku, to z pewnością pokochacie kota Iwana. Choć i bez tej znajomości miłość do tej niewielkiej książeczki jest gwarantowana. Mamy dla was zadanie! Napiszcie krótkie - maksymalnie na 500 znaków - opowiadania o swoich...

To nie jest moja literatura, przynajmniej tak mi się pochopnie wydawało, bo ja już dawno nie sięgałem po książki sensacyjne, a jak do tego widziałem, że są elementy fantastyki, to przepraszam wszystkich, ale ja się wtedy najzwyczajniej w świecie boję. Boję się, że znowu ktoś mi będzie próbował opowiedzieć jakąś pseudonaukową bujdę, wciskał mi pod powieki superbohaterów na których obecność nie mam ochoty. Sięgnąłem zachęcany przed wydawnictwo, z którym od lat się przyjaźnię. Przyjaźń z Powergraphem jest tak silna, że prawie nie ma tu ich książek, jakoś zawsze tak trochę głupio było po...

Co jakiś czas sięgam po Wojdowskiego i znajduję tam takie fragmenty. To jest przecież czysta poezja. Czasem czytajac współczesnych nie pamiętamy wielkich z przeszłości. Wojdowski to dla mnie taki zapominany geniusz. A wy macie takich? Może Nowak, a może Andrzejewski? A może jakieś kobiety?

Mimo lekkiej, obyczajowo-przygodowej formuły, Łozińskiemu udało sie napisać książkę monumentalną, w odtworzeniu świata, którego nie ma, w przywróceniu naszej wyobraźni bohaterów, o których polska historia i literatura zapomina, w wielopłaszczyznowej opowieści o marzeniach i celach, które przerwie dramat Holokaustu. Fascynująca książka, którą naprawdę trudno odłożyć. (Wpis sponsorowany przez moją wielką radość lektury) #zdaniemszota #mikołajłoziński #stramer #wydawnictwoliterackie #tylkodobraliteratura

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 20, 2019 o 2:12 PDT

"Przed światem udajemy, że nasz kot kocha nas ślepą, szaloną miłością" pisał o Iwanie Tadeusz Konwicki, a ilustrowała Danuta Konwicka. #zdaniemszota #kotiwan #tadeuszkonwicki #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 19, 2019 o 12:40 PDT

Horror vacui - Słowik, Szot, Zimowla, Tajfun. #zdaniemszota #umiemywselfie #dominikasłowik @dominikaslowik #znak #porozmawiane

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 18, 2019 o 10:17 PDT

Uwielbiam przyswajać wiedzę absolutnie mi zbędną. Nie ma niczego przyjemniejszego niż wieczorami czytać o ludziach, którzy się truli, mordowali i wyciągali sobie korę mózgową łyżeczką. Lubię opowieści, w których większość bohaterów nie żyje. Tak też jest w książce „Szarlatani. Najgorsze pomysły w dziejach medycyny”, bo gdy się padło ofiarą szarlataństwa, trudno było się wśród żywych zachować. Jakimś pocieszeniem niech będzie fakt, że sami szarlatani też często kończyli nie najlepiej. W tej książce przyjemnie czyta się nawet indeks. Oto fragment:

„banecznik / baniek stawianie / bańki cięte / barwinek / barwniki arsenowe”

Odebrałem nadesłane książki (i jedną kupiłem). To miłe, ale jednocześnie zawsze przerażające doświadczenie. Na szczęście kilka z nich już mam za sobą, ale stosiki rosną i rosna. A wy na jakie tytuły czekacie w najbliższych dniach?

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 17, 2019 o 8:44 PDT

Trzecia z moich recenzji dla Książki. Magazyn do czytania to bardzo pozytywna opinia wystawiona książce Matthewa Desmonda, "Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast" (tłum. Tomasz S. Gałązka, wyd. Wydawnictwo Marginesy). Mimo pewnej dłużyzny bardzo podoba mi się analiza, której dokonuje autor i pewien telenowelowaty styl. Mnie ujął.