"Pierwsza kobietą, która w Polsce zażądała pełnego równouprawnienia: zawodowego, ekonomicznego, społecznego i politycznego, była Paulina Kuczalska-Reinschmit" Czytam materiały Romany Pachuckiej, autorki ciekawych wspomnień (opublikowanych) i prób biografii pierwszych polskich feministek. Kiedyś coś z tego będzie. #zdaniemszota #romanapachucka #paulinakuczalskareinschmit #feminizm #rękopisy

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 31, 2019 o 2:12 PDT

Szczebrzeszyn 2019. Z @nogasnastronie i @sobolewskaj damy czadu. Wisienką na torcie będzie spotkanie z @remigiuszmroz które będę współprowadził. Podjarka. @festiwalstolicajezykapolskiego #zdaniemszota #michałnogaś #justynasobolewska #remigiuszmróz #stolicajęzykapolskiego2019 #dużodobra

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 31, 2019 o 12:07 PDT

Ale rozmowa. Miazga. #zdaniemszota #buforowanie #halinabirenbaum #monikatutakgoll #agora #

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 30, 2019 o 12:25 PDT

"Tej nocy skończył się na Majdanku gaz".

Halina Birenbaum w rozmowie z Moniką Tutak-Goll. Dzisiaj spotkanie w POLIN, a spotkanie z tą książką jest trudne, acz dla mnie konieczne. Czytajcie ludkowie wierni.

Marcinowi Teodorczykowi książka wyszła świetnie. "Niebo 1989" to tytuł, na który warto czekać. Więcej o nim za jakiś czas w pewnym całkiem dobrym magazynie o książkach, ale ofiarowuje wam jeszcze cytat.

[BUFOROWANIE] Marcin Teodorczyk sprawnie oddaje realia roku 1989 w Niebie, gdzie jeszcze przez chwilę kopalnia węgla brunatnego będzie zapewniać ekonomiczny ład, ale idzie kapitalistyczne nowe. "Warszawiak był warszawiakiem, poznaniak poznaniakiem, Ślązak Ślązakiem, a każdy z zielonogórskiego był Polakiem". 

Dzisiaj krótko, bo książkę czytałem w wersji szczotki przed redakcją prawie rok temu, a dopiero niedawno ukazała się nakładem wydawnictwa Wielka Litera. Marta Mazuś opowiada kilkanaście historii ludzi, którzy – o czym już mówi tytuł – są samotni, a raczej osamotnieni, przez innych, państwo, system. Mazuś opowiada historie pozornie niezbyt chwytliwe, mało medialne, bardzo zwyczajne i odrobinę kameralne. Może przez to o książce nie mówi się za wiele, mimo że fejs mi wyświetla ostatnio dziesiątki dużo słabszych pozycji lansowanych z uporem godnym lepszej sprawy. A może dlatego, że historii w...

Trzecim okiem podczytuję książkę Agnieszki Daukszy, "Jaremianka. Gdzie jesteś Maria?" i jestem pod jej sporym wrażeniem. Będę o tym pisał już za kilka dni i to za pieniądze, co mi dobrze na duszy robi. A tu fragment:

"To, co wiadomo o życiu Jaremianki w tym czasie [koniec lat 30.], lokuje się na granicy świata przedstawionego i równie niepewnego doświadczenia. Zdjęcie jakby wyrwane z powieściowej fikcji. Spojrzenie Marii, którego wymowa wciąż się aktualizuje.

Przymierzam nakrycie głowy, które nosiła tamtego dnia. Pachnie kurzem, misternie splecione pasma dzianiny są dość szorstkie w dotyku.

Py...

“Miała tylko kilka przyjaciółek, co uznał za dobry znak. Przyjaciółki prędzej czy później oznaczają sprzysiężenie (...)”. Jakże stereotypowa jest to scena - strach przed babskim kręgiem, który będzie spiskował przeciwko panom świata. Wieringa opowiada historię krachu takiej narracji, traktując swojego bohatera bez pieszczot i za to się polubiliśmy.

“Piękną młodą żonę” czytam jako opowieść o krachu męskiej narracji. On, uznany na świecie mikrobiolog, poznają ją - piękną, młodą, inteligentną, świetną w łóżku, taką inną od pozostałych kobiet. Trochę jak trofeum, kolejne osiągnięcie na liście...

Uczymy się do wywiadu. Pracowałem nad tym materiałem dwa miesiące, teraz czas porozmawiać z Autorem. #zdaniemszota #wojciechmann #kazimierzmann #artysta #znak #wywiad #piesektajfun #pieswlozku

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 27, 2019 o 1:59 PDT