Zaskakujaco dobry komiks o fado wydany przez... Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego. Na instastory dzisiaj do obejrzenia. #kurzojady #nunosaraiva #muzeumhistoriipolskiegoruchuludowego #fado #komiks #jakubjankowski #zuzannaszpura #grażynajadwiszczak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 26, 2018 o 6:11 PDT

Do Tomasza Różyckiego, poety, mam kilka pytań. Czy jeździ pan nadal rowerem po Opolu? Jeśli tak, to czym pan oliwi sprężyny i jaki ma dźwięk pański dzwonek. Zainspirowała te pytania “Pieśń szesnasta”.

Czy wspiera pan Zielonych lub Greenpeace, albo może tworzy projekty do budżetu partycypacyjnego? To z nowego wiersza, “Parking”.

Jaką książkę by zabrał ze sobą w kosmos? Tomy poetyckie są przeważnie dość lekkie, więc może kilka? To przez wiersz “Bagaż".

Właśnie Ł. przesłał zdjęcie ze squasha, więc zapytam czy Pan w coś grywa? Może pan biega? Czy pisze pan w kuchni? Z wiersza “Woda ognista” taki można wyciągnąć wniosek.

Czytacie jak ja - tylko z przyzwyczajenia? Czy już odpuściliście? #kurzojady #thorgal #krissdevalnor #egmont

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 26, 2018 o 6:14 PDT

Każdy świadek jest wyjątkowy, ale niektórzy lepiej to zapisują. To brutalna prawda o gradacji wspomnień, o tym dlaczego dziś czytamy i znamy niektóre z nich, a inne pozostają zapomniane.

Frau D.

„Musiałyśmy przyjmować każdego wieczoru ośmiu mężczyzn, w ciągu dwóch godzin. Wchodzili do środka, musieli iść do pokoju lekarskiego, żeby dostać zastrzyk, mogli wybrać numer, więc więźniarkę, mogli wykonywać „swoje rzeczy”, do środka, do góry, do dołu, na zewnątrz i z powrotem, dostawali jeszcze jeden zastrzyk i wychodzili” - świadectwo pani W. to jedna z trzech historii przymusowych pracownic...

Wiecie, że to chyba najlepsza książka Szczygła?  Czym jest "nie ma"? Ciężko powiedzieć. Z pewnością książką. Przedmiotem, który - paradoksalnie - jest. W środku znajdziecie reportaże, eseje, opowiadania i formy inne. Trochę gra z odbiorcą w autobiografię. Teksty zaskakujące i dające do myślenia, ale też książka o samym pisaniu, jego funkcji jako terapii, o reportażyście i jego odpowiedzialności, relacji prawda-fikcja w samej literaturze.  Szczygieł zadaje sobie i czytelnikom pytania, zapraszając do specyficznej gry w śledzenie „prawdy”. Więcej o książce napisałem dla „Magazynu...

Dobro, które przyszlo dzisiaj. Ja to kiedyś przeczytam, obiecuję. #kurzojady #hannakrall #wydawnictwoliterackie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 24, 2018 o 5:53 PDT

Ponoć ta powieść "przeleżała w skrzyni dwadzieścia lat" i była odrzucana przez "największych włoskich wydawców". Bardzo nie lubię takiej narracji na okładkach, ale wybieram się niedługo pociagiem w podróż, to sobie przeczytam. #kurzojady #wydawnictwokobiece #goliardasapienza #sztukaradości #tomaszkwiecien

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 25, 2018 o 7:23 PDT

Przyjechalo dzisiaj. #kurzojady #nataliaszcześniak #radosławgajda #znak @architectureisagoodidea

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 25, 2018 o 5:56 PDT