Nie lubię książek z napuszonymi tytułami, a taki widnieje na tej okładce - “Dybuk. Opowieść o nieważności świata” brzmi jakby w środku miały się spotkać ze sobą rozważania Szaloma Asza z Szymonem An-skim w krzyżowym ogniu pytań Hanny Arendt. Tak nie jest. Reportaż wydany przez Agorę to literackie uzupełnienie filmu Krzysztofa Kopczyńskiego. Od razu zaoszczędzę wam lektury dalszej części tej recenzji - słabe uzupełnienie.

Mam do “Dybuka” jeden zarzut, który przekreśla całą książkę- otóż to jest przegadane do granic możliwości. Autor i autorka, Krzysztof Kopczyński i Anna Sajewicz nie tylko...

Zacznijmy od wspólnie przeczytanego cytatu:

“Słońce kryło się właśnie za górami, pomiędzy mną a szybko matowiejącym niebem rozpościerał się tylko dziurawy parasol z długich listków wierzby. Za chwilę miały pojawić się między nimi pierwsze gwiazdy. Przerzedzonymi koronami drzew kołysał wieczorny wietrzyk.”

Jak wam się podoba ten fragment? Czyż nie uroczy? Wietrzyk, korony drzew przerzedzone a długie listki wierzb tworzą dziurawy parasol… Nagromadzenie metafor i przymiotników byłoby wybaczalne, gdyby to był tylko fragment, niestety całe opowiadanie “bambi” z tomu opowiadań “pan wszystkich krów”...

Jakie czasy, taki Ginsberg?

Buforuję tomik "Taniec i akwizycja" Przemysława Witkowskiego i nawet jakoś mi się to uplouduje do mózgoczaszki.

Tomik wierszy przyjechał. #kurzojady #wydawnictwowarstwy #tanieciakwizycja #przemysławwitkowski #poezja #poetry #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 10, 2017 o 2:52 PDT

W “Biblioteczce Promyczka” (nie dajcie się zwieść!) ukazał się komiks z dołączoną animacją pt. “Fatima. Historia dzieci, które widziały Matkę Boską”. I jest to porażająco kiczowata rzecz. Tak potworna, że choć przeważnie unikam tu pisania o książkach religijnych (bo trochę nie ma o czym), to tym razem skreślę kilka gorzkich słów.

Zacznijmy od historii - zaczyna się grzecznie, do trójki pastuszków przylatuje postać przedstawiająca się jako Anioł Pokoju i każe dzieciom modlić się o wybaczenie “tym, którzy nie wierzą” (a uśmiechnięte słonko promienieje nad dzieciaczkami). Były to czasy, gdy...

Dzisiaj na FB zawitał POW. Niezwykły przewodnik po warszawskim Powiślu. Dla tych co lubią ładne i mądre rzeczy. #kurzojady #pow #przewodnik

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 9, 2017 o 1:54 PDT

Lubimy rzeczy ładne i dlatego “POW. Ilustrowany atlas architektury Powiśla” mimo pewnych drobnych mankamentów wyróżniamy uśmiechem (🙂) i zdjęciem z nadwiślańskiej plaży nietekstylnej. Szczelniej zaś ubrani przechadzamy się po Powiślu aktualnie bardziej świadomi otaczającej nas przestrzeni i za to wdzięczni jesteśmy Małgorzacie Omilanowskiej i Katarzynie Uchowicz a za koncepty i ilustracje Magdalenie Piwowar, Maciejowi Drążkiewiczowi, Mateuszowi Gryźle i Łukaszowi Gadomskiemu. Dobra robota!

Książka ma indeks i bibliografię, za co kolejne serduszko (❤)

I bardzo fajnie jest, gdy na przykład...

Książka, pies, park, psie i ludzkie szczęście a na już niedługo na Kurzojadach Jarosław Kamiński. #kurzojady #wiwarium #jarosławkamiński #tylkolola #wydawnictwowab #kamionek

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 8, 2017 o 9:57 PDT

Tom wierszy (i teraz możecie skrolować łola dalej) Przemysława Owczarka pt. “Jarzmo” kupiłem dla okładki, bo ładnie wyglądała w jpgu. To nie jest jedyna dobra rzecz, którą można o tej książce powiedzieć ale ponieważ mogę powiedzieć o niej więcej złych rzeczy niż dobrych, a dzisiaj mam ochotę na bycie miłym zostawię was z fragmentem wiersza i krótkim komentarzem.

Płynie chuj po wodzie woda go nie chwyta Nie ten chuj, co pisze Tylko ten, co czyta.

Płynie chuj po wodzie Woda go kołysze Nie ten chuj, co czyta Tylko ten, co pisze.

Autor zaznaczył kursywą, że jest to cytat z wulgarnej...

Będzie czytane! #kurzojady #wojciechorliński #stanislawlem #kontrowersje

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 6, 2017 o 10:48 PDT