W.H. Auden i jego “Blues uchodźców” w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka dzisiaj dla Państwa. --- “Blues uchodźców” Niech sobie ma to miasto dziesięć milionów dusz, Jeden mieszka w pałacu, drugi pod mostem – cóż: Nie ma tu miejsca dla nas, skarbie, nie ma tu miejsca dla nas. Mieliśmy też kraj ojczysty, na oko sporo wart, Popatrz w atlas, odnajdziesz go tam na którejś z kart: Lecz nie możemy powrócić, skarbie, dziś nie możemy tam wrócić. Na przykościelnym cmentarzu rośnie tam stary cis: Co wiosnę na nowo zakwita, weteran wiatrów i cisz: Paszport się sam nie odnowi,...

W BBC Radio Theatre w Londynie przyznana została najważniejsza nagroda literacka w anglojęzycznym świecie. Jej laureatem został południowoafrykański pisarz Damon Galgut.

- Myślę, że nie powinno mnie tu być - wyznał w pierwszych słowach zaskoczony Galgut. Dziękując za nagrodę mówił, że odbiera ją w imieniu wszystkich pisarzy z Afryki, "usłyszanych i tych wciąż nie, twórców z tego niezwykłego kontynentu, którego jestem częścią".

W krótkiej laudacji przewodnicząca jury Maya Jasanoff mówiła, że powieść Galguta „łączy w sobie niezwykłą opowieść, bogatą tematykę i historię ostatnich 40 lat RPA", a...

Nagrodzoną dzisiaj Bookerem powieść "The Promise" Damona Galguta wyda Wydawnictwo Czarne, a więcej o książce i autorze znajdziecie jak klikniecie.

“Nie wierzyłam w Boga. Przekonałam się o tym w tej chwili, kiedy poinformowano mnie o znalezieniu ciala mojej młodszej siostry Any”, mówi Lia, jedna z bohaterek kryminału Claudii Pineiro (tłum. Tomasz Pindel). I - poza tradycyjnym pytaniem “kto zabił” - właśnie o związkach między religią a życiem - traktują “Katedry”. Chwilami może nadto publicystyczna to powieść, w której bohaterowie mają bardzo dużo czasu by myśleć o swojej życiowej drodze do Boga lub do uznania jego nieistnienia, ale jednak wciągająca i trzymająca w dobrze dawkowanym napięciu. Niestety z kryminałami mam tak, że choćby...

Adam Zagajewski dla Państwa. Wiersz o odchodzeniu i jego skutkach.

Bardzo atrakcyjnie brzmi już sam tytuł tej książki, bo kto by nie chciał czasem zostawić świata za sobą? Tylko, co wtedy? Samotność na bezludnej wyspie wydaje się być atrakcyjnym pomysłem na dwa dni, nie na dożywocie. Rumaan Alam w fascynującej powieści przełożonej przez Jerzego Kozłowskiego pokazuje, jak byśmy się zachowywali, gdyby rzeczywiście przyszło nam porzucić życie, jakie znamy.

Przyznaję, że zasadniczo nie mam czytelniczego serduszka do opowieści w rodzaju „świat się kończy”. Wyobraźni autorów często nie starcza na wniesienie do tego rodzaju literatury czegoś ciekawszego, niż...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Chyba nie trzeba dodawać komentarza. Wdech. Wydech. Przepłynąć.

Ewa Lipska dla Państwa.