Już za sam tytuł ten wiersz musiał się tu znaleźć. Zwiad Ratiani w przekładzie Magdy Nowakowskiej dla Państwa - na dobry sen.

\

Tadeusz Różewicz dla Państwa dzisiaj, nie tylko z okazji "Roku Różewicza" ale i tego, że już na początku grudnia ukaże się pierwszy tom biografii poety autorstwa Magdaleny Grochowskiej i - bo sobie podczytuję po godzinach - to będzie naprawdę ważna i dobra lektura.  

Deszczu srebrne gałązki rosną  jak gotyckich krużganków motyl,  ptaki dzwonki zielone niosą  na przejrzystych wstążeczkach lotu. 

Jeden uśmiech dziecinnych lądów  błękitniejszy mi jest niż woda,  bo mnie żłobi niedobra mądrość,  bo się kończy nieżywa młodość. 

Kurant jeszcze z pnącej się wieży,  wzgórz zielonych faluje dywan  i poznaję miasto w obłokach,  nie wiem tylko, jak się nazywa. 

Z tych wysokich przelotów we śnie  ludzie mali byli jak kwiaty.  Przebudzone o śmierć za wcześnie,  o, rzeźbione w kolorach światy! 

Norymbergi, o Awiniony,  rączką dziecka rzeźbione w...

Wierszy o 11.11 nie brakuje - w ostatnich latach powstało ich tyle, że można pewnie uzbierać antologię poezji poświęconej jutrzejszemu świętu. Na rozbieg przed tym, co jutro nas czeka (czy to nie okrutne wiedzieć co nas czeka i usuwać bruk z trasy zamiast... zamiast właśnie czego?) mam dla was wiersz Aleksandry Bradel z antologii "Przewodnik po zaminowanym terenie 2" zbierającej wiersze ukazujące się w piśmie "Helikopter". "Mentalnie wtłoczona w tłum / emocjonalnie ze sobą". Biorę to dla siebie jako dewizę na jutrzejszy dzień.

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki w najnowszym "Helikopterze":

Długa lista nieprzyjaciół

oto imiona moich podstępnych

nieprzyjaciół (Ketrel i Fluanxol

Pernazyna i Trittico) którzy

odebrali mi wszystko co miałem

Fluanxol zanim się spostrzegłem

odebrał mi przeszłość

przy pierwszym pocałunku i Ketrel

zanim się od niego uwolniłem

zniszczył moje jutro i już przy pierwszym

pocałunku domagał się uległości

---

Tu wszystkie wiersze Tkaczyszyna-Dyckiego z tego numeru "Helikopteru"

Już chyba jesteście przyzwyczajeni do tego, że te wiersze to niezbyt pomagają zasnąć. Tak jest też tym razem. Dzisiaj wiersz Warsan Shire, urodzonej w Kenii, mieszkającej w Wielkiej Brytanii poetki, której rodzice pochodzą z Somalii. To jeden z najważniejszych w ostatnich latach wierszy poświęconych doświadczeniu bycia imigrantem/imigrantką, warto myślę go poznać. (autorstwa przekładu nie udało mi się ustalić mimo kilku prób) --- Warsan Shire, “Dom” nie porzuca się domu, chyba że dom to paszcza rekina biegniesz ku granicy tylko wtedy gdy całe miasto biegnie razem z...

Koniec urlopu, czas na smutny wiersz. Od jutra będę sprawozdawał co tam sobie naczytałem (jedno rozczarowanie, jedno oczarowanie i w końcu najnowsze "Herito"). A dla Państwa Piotr Matywiecki i wiersz "jestem czasownikiem".

Nie tylko dzisiaj trudno o dobrą noc. Daje nam ten kraj w kość. Przypałętał się do mnie dzisiaj ten wiersz Krystyny Miłobędzkiej, to się podzielę.

W.H. Auden i jego “Blues uchodźców” w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka dzisiaj dla Państwa. --- “Blues uchodźców” Niech sobie ma to miasto dziesięć milionów dusz, Jeden mieszka w pałacu, drugi pod mostem – cóż: Nie ma tu miejsca dla nas, skarbie, nie ma tu miejsca dla nas. Mieliśmy też kraj ojczysty, na oko sporo wart, Popatrz w atlas, odnajdziesz go tam na którejś z kart: Lecz nie możemy powrócić, skarbie, dziś nie możemy tam wrócić. Na przykościelnym cmentarzu rośnie tam stary cis: Co wiosnę na nowo zakwita, weteran wiatrów i cisz: Paszport się sam nie odnowi,...