Trzydzieści jeden wierszy i wszystkie na równym, wysokim poziomie? Trzydzieści jeden poetyckich opowieści o świecie, w którym podmiota liryczna drąży, szuka, odsłania nieoczywistości, w który jest miejsce na zaskoczenie, sytuacją, językiem, chwilą. Jest tu sporo nostalgicznych wspomnień, szkolnych lat, przeszłych wycieczek, zakończonych (choć może nie?) związków.  To tom, który pokazuje, że są w polskiej poezji wciąż takie głosy, które nie uciekając się do eksperymentów formalnych, w łatwo komunikatywnej formie potrafią opowiedzieć coś, co tylko poezją jesteśmy w stanie przekazać -...

Jakobe Mansztajn odnaleziony w antologii "Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski". Antologii pokazującej, że młode pokolenie poetów i poetek chce być głosem politycznym i krytycznym, ale niezbyt mu to wychodzi. Mansztajnowi wyszło trochę bardziej, a za chodzenie "na pełnej kursywie" ma u mnie dodatkowe miejsce w serduszku.

Z Pawłem Sołtysem lubię się drażnić pytając go o różnice między wierszem a piosenką i sugerując, że może by jednak wydał teksty swoich utworów. Sołtys patrzy wtedy na człowieka oczami pełnymi odpowiedzi. O tym, że czasem efekt takiego działania może być kiepski najlepiej świadczy tom "Obcy astronom" z tekstami Grzegorza Ciechowskiego wydany przez Biuro Literackie. Są tu teksty fantastyczne i wiersze bardzo liryczne, ale jest też wiele tekstów, które sprowadzone do literek na papierze odsłaniają swój banał i przypadkowo wpadają w komizm. Dziewczyna szamana, która ciągle chłonie z jego warg...

Trudne pytania w trudnym kraju. Najlepszego! Polsko. #kurzojady #niepodległa #Polska #grzegorzciechowski

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 11, 2018 o 4:51 PST

Dzisiaj będzie więcej poezji, bo to taki dzień smutny trochę, choć radosny. W wierszu Broniewskiego „Róża”, który jest dialogiem pomiędzy Chórem a Jękiem wiatru znajdziemy zwrotkę: „Odgarniemy ziemię cmentarną, odnajdziemy ojcowskie kości. Wydało śmiertelne ziarno dostojne zboże wolności”. „Zboże wolności”, które przyniosła nam Pierwsza Kadrowa w tornistrze, jakby chciał w wierszu o tym właśnie tytule, legionista Edward Słoński: „Bóg mękę i krew odważył, Wybrał z nich wszystko najczystsze –  I taką Polska poniosła Pierwsza Kadrowa w tornistrze...” Szybko poezja stała się...