Czy są tu fani i fanki Franza Kafki?

Wydawnictwo Literackie ma dla nas nielada ciekawostkę, bo album wszystkich (ponoć) rysunków autora "Procesu".

Zanim się im przyjrzymy, sięgnijmy po Odradka, jednego z najciekawszych, "kafkowskich" bohaterów.

Odradek pojawił się w pisanym przez Kafkę w trakcie I wojny światowej opowiadaniu "Troska ojca rodziny". To postać, która "wygląda na pierwszy rzut oka jak płaska, przypominająca gwiazdę szpula nici i chyba naprawdę jest nimi pokryta, choć mogą to być także jedynie porwane, stare kawałki nici powiązane jeden z drugim…". Ze środka tej gwiazdy wychodzi...

JEST! “Rzeczywistość komponowana” Jolanty Brach-Czainy, którą miałem przyjemność komponować dla Dowodów, dotarła! W książce znajdziecie eseje, publicystykę, listy, a nawet reportaż autorstwa Jolanty Brach-Czainy. Ważnym uzupełnieniem tej książki są cztery wywiady, które z Profesorą przeprowadziły wybitne polskie dziennikarki oraz bibliografia wszystkich Jej tekstów. Po “Szczelinach istnienia” i “Błonach umysłu” czas na książkę, która pokazuje jak wyglądała formacja filozoficzna, etyczna i estetyczna, która zrodziła te dwa wybitne dzieła. Jak napisała Eliza Kącka w świetnym...

Zaczynamy naszą przygodę z Michałem Zygmuntem, muzykiem, który - jak sam o sobie pisze - jest "łowcą dźwięków". Michał zamierza drewnianą, tradycyjną łódką pychówką przepłynąć w poprzek kraju, ze wschodu na zachód, z Bugu na Odrę.

"Trasa spływu liczyć będzie 1300 kilometrów, Bug od granicy Białoruskiej, przez Narew, dziką Wisłę, Brdę, kanał Bydgoski, uregulowaną i przeobrażoną Noteć, Wartę, aż do Odry i stąd w górę do Chobieni (Dolnośląskie)".

Zygmunt w trakcie ma zamiar dokumentować rzeki - będziemy mogli dzięki niemu "wejść w przestrzeń rzek".

Wydaje mi się, że to co najcenniejsze w pomyśle...

"Ja produkuję tylko niezgrabne przedmioty" - pisała Alina Szapocznikow w "Korzeniach mojego dzieła". Przypominała, że ciało jest źródłem tak radości, jak i bólu, "wszelkiej prawdy" i "ontologicznej nędzy". Był rok 1972, miała 46 lat. W Polsce była gwiazdą - najważniejszą współczesną rzeźbiarką. We Francji, gdzie mieszkała od 1963 roku, czuła się niedoceniona. Miała niezwykłe pomysły - chciała wyrzeźbić w marmurze wielkiego, różowego rolls-royce'a, a na dnie krateru Wezuwiusza proponowała stworzyć lodowisko, po którym szusowano by przy dźwiękach walca. Miała raka piersi. Zmarła 2 marca...

Ten tekst można zatytułować "skandal", ale czy spodziewaliśmy się czegoś innego? Dotacje Ministra Kultury dostała transfobiczna książka, komiksy o katolickich świętych, poradniki "katolickiej moralności". Na szczęście na liście są też nowe przekłady arcydzieł literatury. Ministerstwo Kultury przyznało dotacje w programie "Literatura". (...) Nakładem oficyny Officyna ukażą się przy wsparciu publicznym: nowy przekład "Pani Dalloway" Virginii Woolf, nad którym pracuje Magdalena Heydel (dotacja 24,5 tys. zł); "Uwięziona" Marcela Prousta w przekładzie Tomasz Swobody (dotacja 38 tys. zł)...

Jenn Shapland w zaskakującej, niekoniecznie wybitnej, przegadanej ale też intrygującej "Autobiografii Carson McCullers" (tłum. Anna Gralak) pokazuje, że pisząc biografie, pisze się zawsze choć trochę o sobie. Dlatego zadałem kilka pytań polskim biofrafkom nieheteronormatywnych kobiet - jak wygląda ich relacja z bohaterkami. Magdalena Grzebałkowska założyła strój, który mogła nosić Konopnicka. Emilia Padoł najbardziej wspomina okulary Rodziewicz, Sylwia Chwedorczuk ma bardzo intymną relację ze swoimi bohaterkami. W tekście znajdziecie również głos Karoliny...

Być antyfaszystą wydaje się banalnie proste. - Wystarczy, że nie zgadzasz się na faszyzm - mówią osoby, które stoją za poradnikiem “Jak rozmawiać o antyfaszyzmie przy wspólnym stole”. Gdyby to jednak było takie proste i oczywiste, nikt by nie musiał wydawać tej książki. “Antyfaszyści” często są oskarżani o to, że dzielą ludzi i są takimi samymi ekstremistami jak faszyści. Antyfaszyzm, jak pisze Michał Kozłowski w otwierającym podręcznik tekście, to “pewien ład moralny” polegający na tym, że zamiast zasady, że każdy ma znać swoje miejsce”, wyznaje się zasadę: “jest miejsce dla...

Pisząc o pierwszym wydaniu "wierszy wszystkich" Wisławy Szymborskiej sięgnąłem do pierwszego wyboru jej wierszy, który ukazał się w 1967 r. nakładem Ludowej Spółdzielni Wydawniczej w ramach Klubu Poetyckiego Związku Młodzieży Wiejskiej i Redakcji "Nowej Wsi". Pisała w nim Szymborska tak: "Wolałabym nie udzielać sobie prawa do pisania o własnych wierszach. Im dłużej zajmuję się ich układaniem, tym mniejszą czuję chęć i potrzebę formułowania poetyckiego credo". Samą siebie nazwała "poetką niewyspecjalizowaną", która nie chce "przypisać się do jakiegokolwiek jednego tematu i jednego...

Wisława Szymborska wolała koty, a Dickensa od Dostojewskiego. Wiedziała, że kotu się nie umiera. O tym, co się lubi, trzeba pisać rzadko i zgodnie z tą zasadą, kotów w poezji Szymborskiej znajdziecie niewiele. Do “kotka w koszyku” podobny jest Adolfek z wiersza o pierwszej fotografii pana, którego nazwisko obniża zasięgi na fejsie, bo przecież nie ma potrzeby, żeby psuć nam nastrój zbrodniarzami. Koty u Szymborskiej krzyczą (“z niemowlęcym krzykiem / kota pod gwiazdami") lub skaczą, jak w wierszu “Pejzaż”, "gdzie dzieją się historie nie namalowane: / kot skacze na ławę". Pisząc...

Zostałem nominowany w plebiscycie Człowiek Książki 2022 przez portal LubimyCzytac i poproszono mnie o odpowiedź na kilka pytań.

Żeby jednak nie była to tylko historia o mnie, to zapraszam Was na krótką wycieczkę do Stawiska, domu Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, gdzie działy się rzeczy, gdzie przedmioty zgromadze na niewielkiej przestrzeni opowiadają przeróżne historie.

Zapraszam na wycieczkę! Głosy można oddawać wchodząc TUTAJ