A dzisiaj radośnie ogłaszamy nasz kolejny patronat, książka "Przed końcem zimy" Bernarda MacLaverty'ego ukaże się... tuż przed końcem zimy. Tłumaczy Jarek Wastermark. Przeczytaliśmy i bardzo nam się ten tytuł spodobał, zatem jest z przyjemnością wesprzemy jego promocję. Dodatkowo dostaniemy wynagrodzenie. A o czym jest książka? Przeczytajcie:  Stella i Gerry to para po sześćdziesiątce, pewnie bliżej siedemdziesiątki. On jest architektem, ona pracowała jako nauczycielka, pochodzą z Irlandii, ale obecnie mieszkają w Szkocji. Ich dorosły syn przebywa w Kanadzie ze swoją rodziną, rodzice...

@nogasnastronie i @kurzojady_insta czyli spiski literackie. Dzisiaj w dobrym towarzystwie Filipa Zawady. #kurzojady #filipzawada #znak cc @ewa_adamik

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 5, 2019 o 7:07 PST

Czyta się to jak najlepszy kryminał połączony z zaskakującą (dla mnie) lekcją historii. Świetna rzecz! #kurzojady #davidikertzer #czarne #jandzierzgowski

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 5, 2019 o 3:10 PST

Historia opowiedziana w powieści “Nasze dusze nocą” byłaby fantastyczną lekturą, gdyby napisał je Barnes czy Strout, w redakcji Kenta Harufa została sprowadzona do prostoty, która niewiele ma wspólnego ze szlachetnością czy literacką wirtuozerią.

Są już starsi. Mieszkają obok siebie. Znają się, lubią. Są hetero. Pochowali swoich partnerów i prowadzą spokojne, nieprzesadnie smutne ale też i niezbyt wesołe życie. Katie Moore przychodzi pewnego dnia do Louisa Watersa i proponuje mu, żeby co jakiś czas spędzili ze sobą noc. “Oboje jesteśmy sami. Zbyt długo żyliśmy w pojedynkę (...) Zastanawiam...

Znana wam (i lubiana, bo się pogniewamy!) Magdalena Kicińska wydaje w Wydawnictwie Literackim... tom poezji. Próbuję go na dobrą noc.

“Mim” Szymona Słomczyńskiego to przykład na to, że w powieściowym debiucie warto zachować umiar i stosować się do brzytwy Ockhama. Z nadmiaru kiepsko uporządkowanych wątków wyszła mikrosaga współczesnej rodziny, która popada w żenujące mielizny i śmieszności.

Jeśli chce się opowiedzieć historię rodzinną, zwłaszcza rodziny rozbudowanej, wielopokoleniowej i zdecydowanie rozczłonkowanej, mamy kilka możliwości, ale chyba najgorszą z nich jest zgromadzenie ich już na początku powieści w jednym miejscu. Tak jakbyśmy zaczynali kryminał, gdzie na pewno zabił służący, który okazuje się nieprawowitym...

“Zdrój” Barbary Klickiej to książka, która porusza językową wirtuozerią i wieloma poziomami możliwych interpretacji - od analizy sytuacji, w której znalazła się główna bohaterka, uzdrowiskowej przemocy systemu i ludzi, którzy się do niego doskonale dostosowują. Od dehumanizującego języka lekarzy po kolonijny nastrój panujący wśród kuracjuszy i kuracjuszek. Ale jest tu też doskonała znajomość literatury “uzdrowiskowej” i wiele nawiązań do niej - osobiście najbliżej mi było do widzenia w tym kobiecej wersji uzdrowiskowych opowiadań Białoszewskiego (“Zawał” i “Inowrocław”), na dalszych...

To jest zwyczajnie piękne. Pragnę rzucić wszystko i czytać "Księgę życzeń" Bonowicza. Niestety wszystko nie daje się rzucić. Wieczorze, przybywaj. #kurzojady #wojciechbonowicz #stolat #księgażyczeń

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 31, 2019 o 2:49 PST