Dzisiaj w jednej z moich prac znajdziecie portret kubańskiego pisarza, Leonardo Padury. Rozmawialiśmy w kwietniu, więc listopad to najlepszy moment na ciepłe wspomnienie o wiośnie i rozmowę o Kubie. --- - Próbuję żyć zwyczajnym życiem mimo wszystkich okropności, które nas otaczają - przekonuje Leonardo Padura, jeden z najpopularniejszych kubańskich pisarzy, od kilku lat wymieniany wśród kandydatów do literackiego Nobla. Urodził się w Hawanie w połowie lat 50. i na tamtejszym uniwersytecie studiował literaturę latynoamerykańską. Nie jest typem pisarza skandalisty. - Mieszkam w domu,...

80 lat temu zginął Bruno Schulz. W lipcu zostałem poproszony o krótki wykład na temat tego, jak jego twórczość odbija się w polskiej (i nie tylko) literaturze współczesnej. I zadałem sobie pytanie - czy Schulz "żyje" już tylko jako niedościgły wzór? A może ożywa też w parodii? Całość poniżej. 15 minut czytania. --- “Wzorzysty dywan sunął pode mną i obawiałem się, że lada chwila jego ziemski i piaszczysty zapach stanie się zapachem mitologicznej pościeli”. Czyż nie brzmi “jak z Schulza”? A to Jerzy Pilch w “Spisie cudzołożnic”, powieści, która ukazała się w 1993 roku. Początek...

- Mógłby pan powiedzieć żonie, że ją pan bardzo kocha. Moja mama bardzo lubi, jak żona jej tak mówi - odpowiada nieprzyjemnemu trenerowi rezolutny jedenastolatek. Akcja książki Zygmunta Miłoszewskiego dzieje się w świecie z fantazji, ale czym skorupka za młodu… Naprawdę cieszę się, że - w dość nienajgorszym stanie - dożyłem czasów, gdy jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy głównemu bohaterowi swojej książki dla dzieci daje dwie mamy. Motto pierwszego tomu “Hydropolis” zaczerpnięte jest z Janusza Zajdla - “Tutaj nie ma miejsca na błędy wychowawcze. Każdy błąd może kosztować...

Art Spiegelman otrzymał dzisiaj w nocy honorową nagrodę National Book Award. Jest pierwszym autorem komiksów wyróżnionym nagrodą, którą wcześniej otrzymali m.in. Annie Proulx, Don DeLillo, Isabel Allende, Joan Didion czy Saul Bellow.

Dla polskich czytelników jest też dobra wiadomość. W kategorii "fikcja" zwyciężyła Tess Gunty za debiutancką powieść "The Rabbit Hutch" ("Królicza klatka"). Ta "niewiarygodnie piękna i przejmująco zabawna migawka ze współczesnej Ameryki" zostanie wydana w Polsce nakładem wydawnictwa Czarne w przekładzie Tomasza S. Gałązki.

Nagrodę za przekład zgarnęła Megan...

Munyal, munyal… Cierpliwości… Do wszystkiego można się przyzwyczaić, wszystko wycierpieć, bo od twoich uczuć i potrzeb ważniejszy jest społeczny obowiązek, rola do odegrania. Zwłaszcza, gdy jesteś kobietą. Djaïli Amadou Amal w “Niecierpliwych” (tłum. Joanna Kluza) opisuje losy trzech kobiet z zamieszkującego kraje Sahelu ludu Fulanów, które nie zgadzają się ze swoim przeznaczeniem. Ramla nie chce wziąć ślubu z mężczyzną, którego nie kocha. I choć perspektywa bycia drugą żoną szanowanego biznesmena nie jest wcale najgorszym losem, jaki mógł przypaść Ramli, ślub będzie dla niej...

- Nie widać tego po mnie, ale ja też jestem niepełnosprawna. Nie przez autyzm, ale przez moje otoczenie - mówi Jac den Houting, australijska psycholożka, którą wspomina Clara Törnvall, autorka świetnej książki “Autystki. O kobietach w spektrum” w przekładzie Justyny Czechowskiej. To książka nie tylko o tym, czym jest spektrum autyzmu, jak patriarchalne określanie normy przyczyniło się do niewidoczności kobiet-autystek, czy autobiograficzna opowieść autorki, ale też zadająca pytanie, czy możemy zmodyfikować ramy “normy”, tak by więcej osób miało dostęp do korzystania ze świata. Ma 42...

Mamy rok ponoblowskich publikacji. Tym razem Glück z tomem fantastycznie przełożonym przez Krystynę Dąbrowską. Napisałem o nim kilka linijek dla GW. --- Glück znana jest z tego, że dobiera słowa z niezwykłą starannością. Używa języka potocznego, który sprawnie miesza z literacką dykcją, dzięki czemu nadaje pozornie zwyczajnym zdaniom, czy słowom, nowych kontekstów. W “Zimowych przepisach…” mamy do czynienia z podobnymi motywami, jak w poprzednich tomach - autobiograficzną sugestią, medytacyjną opowieścią o emocjach, poetycką dykcją sięgającą po wplecione w wiersze dialogi. Obrazy...

„Naprzód pies”

Więc naprzód pójdzie dobry pies a potem świnia albo osioł wśród czarnych traw wydepczą ścieżkę a po niej przemknie pierwszy człowiek który żelazną ręką zdusi na szklanym czole kroplę strachu więc naprzód pies poczciwy kundel który nas nigdy nie opuścił latarnie ziemskie śniąc i kości w swej wirującej budzie uśnie zakipi — wyschnie ciepła krew a my za psem za drugim psem który prowadzi nas na smyczy my z białą laską astronautów niezgrabnie potrącamy gwiazdy nic nie widzimy nie słyszymy bijemy pięścią w ciemny eter na wszystkich falach jest skomlenie wszystko...

- Jesteś jedyną znaną mi osobą, która odeszła z ministerstwa, chociaż nie musiała - powiedział kiedyś Rysio Ż. A wolność? (“Lista. Dziennik 2005”)

Czy pisanie dziennika to wolność, czy jednak nie-wolność? Anda Rottenberg jako diarystka.

“Synapsy Marii H.”, poprzednią książkę Hanny Krall, przeczytał Grzesiek spod Dąbrowy, o czym autorka uprzejmie donosi w “Szczegółach znaczących”.

Grzesiek jest “polonistą i wszystko czyta”, książka mu się podobała, ale - jak stwierdza autorka - “jego pochwały się nie liczą”. - Musiała się podobać, bo był uczniem mamy Marysi H., młodszej z dwóch bohaterek - pisze Krall. 

“Synapsy…” przeczytali również: Heniek z Australii, Ania, która uczy matematyki, Aleksander H. z Ligoty, wreszcie sama Maria H., która do książki podobno zajrzała, ale “odłożyła, bo smutna”. Ich opinie też się nie liczą.

Niczeg...