Rozmawiam z Joanną Kuciel-Frydryszak, autorką książki "Służące do wszystkiego", która odsłania nowe perspektywy w patrzeniu na naszą przeszłość. Myślę, że to ważna książka, choćby dlatego, że uwrażliwia nas na nową lekturę ulubionych powieści. Poszukajcie służących w waszych lekturach. A ja zapraszam do posłuchania naszej rozmowy!

W najnowszym "Notesie na 6 tygodni" piszemy o: - "Opowiastkach dla Carlosa", czyli wspaniałej księdze dla Carlosa Alexa Marrodána Casasa, przygotowanych przez tłumaczy i tłumaczki literatury hiszpańskojęzycznej. - "Głodnych zielonej Warszawy" Jodie Baltazar i Pauliny Jeziorek, która to książka więcej obiecuje niż dostajemy. - "Osobowości na talerzu" Barbary J. King w przekładzie Adama Pluszki - "Czyste mięso" Paula Shapiro (tłum. Natalia Mętrak-Ruda) i literaturze antymięsnej. Mnóstwo recenzji! Kurzojady bezmięśnie, wegańsko, na warszawskich trawnikach! Musicie to przeczytać. I do...

Jak to się stało, że przegapiliśmy 119 numer Notesu? Nie wiemy. A pisaliśmy w nim o:

- "Uchu igielnym" Myśliwskiego, "Licolnie w Bardo" Saundersa (tłum. Kłobukowski) i "Nikt nie idzie" Małeckiego.

- "Dziarach" Gomulickiego

- "20 rzeczach o Warszawie" wydanych przez Muzeum Warszawy

Moje koty chodzą po klawiaturze komputera z nieprzyzwoitą bezkarnością, zazwyczaj kiedy redaguję zdanie wielokrotnie złożone. Protestują oburzone, kiedy kulturalnie sugeruję, żeby się przesunęły, ale przynajmniej nie rozmazują mi łapami atramentu. Średniowieczni ludzi nie mieli tyle szczęścia w czasach, gdy klasztory trzymały koty przy bibliotekach, żeby polowały na myszy i szczury, które podgryzały rękopisy. Pewien mnich pracujący w klasztorze Deventer w Holandii około 1420 roku popełnił błąd, zostawiwszy na noc rękopis na widoku. Biblioteczny czworonóg uznał, że to doskonałe miejsce na...

To było zwyczajne niewolnictwo w białych rękawiczkach. Tak można najkrócej podsumować to, o czym pisze Joanna Kuciel-Frydryszak w “Służących do wszystkiego”. Jest to książka ważna, z pewnością ukazująca nam, że historię piszą nie tylko zwycięzcy, ale i osoby, które są uprzywilejowane. Próba napisania historii służących, do tego udana. Nie możecie przegapić. Kuciel-Frydryszak w “Służących…” proponuje nam bardzo uporządkowany, spójny i ciekawy wykład o różnych aspektach bycia służącą. Poprzez zmianę imienia (poprzednia była Marysia, to ty też będziesz Marysią), utratę wolności, brak...

Powoli piszemy ludową historię Polski i Polek. Joanna Kuciel-Frydryszak już niedługo na naszym FB i Youtubie. #kurzojadyrozmawiają #kurzojady #joannakucielfrydryszak #służącedowszystkiego #marginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 5, 2018 o 2:57 PST

To jest ładna okładka i bardzo wyczekiwana przeze mnie książka. #kurzojady #joannakucielfrydryszak #marginesy #służącedowszystkiego

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 22, 2018 o 7:31 PDT

Biografia Josepha Conrada autorstwa Mai Jasanoff to dowód na to, że można o autorze “Jądra ciemności” napisać książkę wciągającą i przybliżającą tak autora jak i jego dzieło współczesnym czytelnikom i czytelniczkom bez uproszczeń, ale i bez nadmiaru słów.

To nie jest wielka biografia cytująca setki listów, wertująca zdania w książkach, szukająca potomków świadków czy nadmiernie filozofująca. To nie ten typ lektury, to raczej sprawna, bardzo dobrze napisana, opowieść o czasach, w których żył Conrad. Z perspektywy zmian w globalnej historii Jasanoff pokazuje nam Korzeniowskiego - twórcy...

Kurzojady mają 11 tatuaży, a przybędą kolejne, bo mi się dziaranie spodobało i zamierzam się ilustrować. Zatem oczywistym jest, że na “Dziary" to ja się rzuciłem (a nawet po autograf autora, co mi się nie zdarza normalnie, bo ja nie lubię jak ktoś mi bazgrze po mojej książce). “Dziary" Gomulickiego to niesamowity album dokumentujący pasję autora do fotografii pokracznych, dziwacznych, czasem bardzo ryzykownych tatuatorskich dokonań. Ikonografie przedziwne - damskie biusty, portrety znanych postaci, kotki zrobione z sutka, czaszki, napisy (z błędami), diabły, “amore cocotte", symbole...

Do książki zatytułowanej „Ten kraj” podchodzę nieufnie. Opisywaniem, objaśnianiem, tłumaczenie, komentowaniem tego kraju zajmujemy się zbiorowo i indywidualnie, przy wigilii, na szabasowej kolacji, na placach Zbawiciela i Wolności. Każdy z tych opisów „tego kraju” jest w jakiś sposób trafiony, powstaje zatem pytanie, co Anna Arno ma ciekawego, a może nowego do powiedzenia o „tym kraju”. Okazuje się, że książka napisana pięknym, erudycyjnym i poetyckim językiem, w atrakcyjnej formie krótkich esejów niewiele nowego mówi o Polsce, sporo o wrażliwości Autorki, ale poza ładną, trochę...