Jak napisał @szczygiel_mariusz nie przekreślamy Szczebrzeszyna, bo mieszkają tu wspaniali ludzie i dzieją sie tu rzeczy, dla których zjeżdżamy co roku jak @festiwalstolicajezykapolskiego ale mieszkają tu też osoby LGBT, przeciwko którym nienawiść sieje rada powiatu zamojskiego, tworząc tu "strefę wolną od...", a raczej "strefę nienawiści". W "Pannie doktór Sadowskiej" opisałem działanie mechanizmu wykluczenia wobec osób nieheteronormatywnych w latach 20., który - jak się okazuje - trwa do dzisiaj. Cieszę się, że są tu ze mną ludzie dzięki którym ta książka powstała -...

Zapraszam do obejrzenia premierowego spotkania wokół książki "Panna doktór Sadowska" mojego autorstwa. 

Ksiązkę kupicie w wersji drukowanej TUTAJ

w wersji cyfrowej TUTAJ

w wersji audiobooka (czyta Filip Kosior) TUTAJ

Która pisarka ma szal w Tajfuniki? Odpowiedź znajdziecie w książce "Z niejednej półki" Michała Nogasia, której mam przyjemność być redaktorem prowadzącym. A ja się dobrze prowadzę, zwłaszcza z @ilustrasie, @przemek.debowski i @nogasnastronie i @wydawnictwo_agora

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 5, 2020 o 9:14 PDT

Nogaś na stronie rozmawia, Joanna Rusinek - ilustracje, Przemek Dębowski projektuje. A Szot to wszystko koordynuje, redaguje, spisuje i pilnuje, żeby wizja z ilustracji nigdy nie stała się rzeczywistością.

Wydaje Wydawnictwo AGORA.

Nadeszło dzisiaj. Ciekawe jak można na nowo opowiedzieć o Schulzu. Ale każda z tych książek intryguje. No zobaczymy. #zdaniemszota #nicowalker #wydawnictwopoznańskie #krzysztofceślik #ivicaprtenjača #bibliotekasłów #sinisakasumovic #annakaszubadębska #znak #stosikdzisiejszy

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 31, 2020 o 8:38 PDT

Czasem zarzuca się krytyce literackiej, że za bardzo się zaprzyjaźnia z pisarzami i pisarkami. Ot, chodzimy na wspólne imprezy, robimy sobie selfiki, wysyłamy serduszka w serwisach społecznościowych, znamy imiona psów, a czasem nawet dzieci. Ale chyba niewiele jest spraw równie intymnych jak udzielenie własnego roweru do choćby najkrótszej przejażdżki. A tak wygląda moja znajomość z Kornhauserem.

Któregoś pięknego wrocławskiego poranka napotkałem autora i jego rower i nie zastanawiając się ani sekundy nad swoją prośbą zamieniłem się z Kubą na artefakty - on trzymał smycz z psem na jej końcu,...

Ewa Kuryluk, autorka nominowanej do Literackiej Nagrody Nike książki "Feluni" mówi w naszej rozmowie, że "sztuka to nasza jedyna domena wolności, póki się nie poddamy, nie oddamy jej jako narzędzia propagandy i komercji". Zapytana o Rolanda Barthesa trochę żartuje, ale znowu słyszę:

"Nie wiem jak trwały jest nasz świat, boję się, że może nie być tak trwały jak nam się wydaje. W związku z tym nasze ślady w nim są również niezbyt trwałe. Jeśli przetrwa to jest zagadką, co zostanie dla przyszłych pokoleń, co oni z tego ogromnego magazynu kultury sobie wybiorą, co im się będzie podobać, a co odrzucą".

Chyba nie przebrnę. Dahr Jamail w "Końcu lodu" co kilka akapitów serwuje mi takie koelizmy, a uduchowienie autora nie przekłada sie w ogóle na moje emocje. Znajdują się tu taki cuda jak: "Jadę w góry, kiedy chcę posłuchać Ziemi" czy "Kocham swoje życie. To w zawiei uczę się stuprocentowej obecności". Ja powoli mam dość Jamaila i jego nadobecności. 35 stron, które mogę streścić tak: - lód w górach topnieje, wszyscy "ludzie gór" to potwierdzają - autor jest wspinaczem i dziennikarzem - autor się wspina i o tym pisze - autor lubi pisać o swojej przemianie wewnętrznej. Nie wiem czy ja chce w to brnąć.  

Czy "Koniec lodu" rozpali moje czytelnicze serduszko? Mam taka nadzieję. #zdaniemszota #dahrjamail #wydawnictwokrytykipolitycznej #aleksandrapaszkowska

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 8, 2020 o 2:20 PDT

Secret project z @nogasnastronie Release date: October 2020 Stay tuned

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 6, 2020 o 5:42 PDT