Idealny dzień na lekturę "Słownika miejsc wyobrażonych" Alberto Manguela i Gianniego Guadalupiego. Prawie tysiąc stron o miejscach, w których dzisiaj chętnie mentalnie pomieszkuję. (Tłum. Bikont, Gondowicz, Kłobukowski, Kozak, Płaza, Świerkocki) #zdaniemszota #piw #albertomanguel #gianniguadalupi #słownikmiejscwyobrażonych

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 11, 2019 o 9:00 PST

Uwielbiam przyswajać wiedzę absolutnie mi zbędną. Nie ma niczego przyjemniejszego niż wieczorami czytać o ludziach, którzy się truli, mordowali i wyciągali sobie korę mózgową łyżeczką. Lubię opowieści, w których większość bohaterów nie żyje. Tak też jest w książce „Szarlatani. Najgorsze pomysły w dziejach medycyny”, bo gdy się padło ofiarą szarlataństwa, trudno było się wśród żywych zachować. Jakimś pocieszeniem niech będzie fakt, że sami szarlatani też często kończyli nie najlepiej. W tej książce przyjemnie czyta się nawet indeks. Oto fragment:

„banecznik / baniek stawianie / bańki cięte / barwinek / barwniki arsenowe”

W Książki. Magazyn do czytania znajdziecie moja recenzje "Nie zdążę" Olgi Gitkiewicz, wydanej przez Dowody na Istnienie. Jest to świetnie napisana i bardzo smutna opowieść o naszej rzeczywistości. Polecam nie pominąć w decyzjach konsumenckich.

Hertz, Fiłosofow, Stempowski, rodzina von Moltke. O nich pisze Magdalena Grochowska w swojej najnowszej książce. W podcaście mówi:

"Kultura jest jak palimpsest, warstwy nakładają się, nie można żyć tu i teraz nie wiedząc kim byli ci ludzie i nie czerpiąc z nich. Oni mogą być podporą dla nas w tych strasznych czasach".

Zapraszam do wysłuchania

Podcasty Zdaniem Szota znajdziecie również w:

- Apple Podcasts

- Spotify

- Google Podcasts

Smakowity miesiąc - najpierw Szabłowski o kucharzach dyktatorów (no nie poruszyło), teraz Łukasz Modelski i jego rozmowy o kuchni i literaturze. Będzie czytane! (i podjadane) #zdaniemszota #łukaszmodelski #drogaprzezmąkę

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 8, 2019 o 4:20 PDT

Czy dzisiaj już żyjemy “w czasach szaleństwa”? Zdaje się, że Magdalena Grochowska swoją nową książką chce nas skłonić do zastanowienia się nad tym właśnie pytaniem i sugeruje, że warto przyjrzeć się postawom etycznym sprzed kilkudziesięciu lat, gdy szaleństwo ogarnęło nie tylko nasz kontynent. Czytam Grochowską jako opowieść o idealistycznych fatalistach, ludziach, którzy widzieli więcej, ale nie zawsze prowadziło ich to do szczęśliwych wyborów. Paweł Hertz. Autorka go chyba nie polubiła. Jest mocno krytyczna wobec “księżniczki Izraela”, jak złośliwie go nazywano. Żyd, przechrzta, słaby...

Bardzo bardzo się cieszę!

To pierwsza nagroda Nike dla Mariusza Szczygła, który dwukrotnie wygrywał w plebiscycie czytelniczek i czytelników GW (w 2007 roku za “Gottland” i w tym roku). Nagroda niezwykle cieszy, bo choć kibicowałem mocniej paniom, to o książce Szczygła pisałem w recenzji, że “to chyba najlepsza książka Szczygła”, a “pomiędzy zbiorem reportaży, esejów, cytatów i opowiadań rodzi się napięcie, którego już dawno w polskiej literaturze nie czułem. Może u Wichy”. No i wykrakałem.

Co zabawne w “Książkach. Magazynie do czytania” zadebiutowałem tekstem o Szczygle i “Nie ma”. Do...

Wczoraj był Światowy Dzień Zwierząt, ale przegapiłem. Dlatego dzisiaj cytat z książki "Zwierzęta w okopach. Zapomniane historie" Erica Barataya w przekładzie Barbary Brzezickiej. "We Francji, za sprawą jednego z historyków, w 1996 roku na miejscu szpitala weterynaryjnego w Nauville-les-Vaucouleurs w pobliżu Verdun odsłonięto tablicę ku czci osłów, upamiętniającą istnienie owej kliniki i jej znaczenie dla tych zwierząt. W Couin w Sommie dwie organizacje kombatantów (...) wniosły w 2004 roku pomnik, którego dewiza - "nie zapomnijmy o nich" - zapisana po francusku i angielsku, symbolizuje...

Napisanie recenzji z jakiejkolwiek książki Umberto Eco wydaje mi się zadaniem karkołomnym. Tu można tylko pisać o swoim doświadczeniu lektury. A przecież większość z nas ma już jakieś wspomnienia z tym niezwykłym humanistą za sobą. To przecież nie tylko “Imię róży”, ale dziesiątki książek od poważnych rozważań o semiotyce, po lżejsze eseje poświęcone sztuce, literaturze czy popkulturze.

Eco z dezynwolturą udowadnia, że można zestawić wszystko ze wszystkim, że snobistyczne podziały gatunkowe, czy podział na dyskurs popularny i egalitarny są błędem myślowym. Niekiedy te tezy są bardzo...

Dobry wieczór z Umberto Eco. Od Supermana przez dalajlamę po Annę Kareninę w trzech akapitach. Podczytuję "Na ramionach olbrzymów" (tłum. Krzysztof Żaboklicki) i najchętniej bym ty wrzucił wam pół książki w zdjęciach.