Ginczanka fascynuje i to pewnie wszyscy, którzy zetknęli się z jej poezją i legendą przyznają. W postaci poetki kumulują się wszystkie cechy, które powinna mieć legenda - niezwykła twórczość, fascynująca i smutna biografia, a do tego uroda. Tak tworzy się ikony. Ginczanka od kilku lat przestała być zapomnianą poetką, a wbrew pewnej sugestii, wokół której utkana jest książka Mikołajewskiego, fascynujących biografii i niezwykłych wierszy, których nie znamy, a których autorkami są żydowskie poetki, jest wiele, co udowodniła antologia “Moja dzika koza” i chyba odwołania do większego...

“Jasnowidze i detektywi” Agnieszki Haski i Jerzego Stachowicza to książka z pewnością wciągająca i pokazująca fascynujący świat, gdzie pojawienie się telegrafu i postęp naukowy szedł w parze z fascynacją sprawami nadprzyrodzonymi. Gdyby to była tylko fascynacja szerokiej publiczności, ale autorzy pokazują z kulturoznawczym zacięciem, że ludziom nauki wydawało się, że znajdą odpowiedź na istnienie zaświatów. Choć niejednego naukowca bawiło też sprawdzanie, czy wirujące talerzyki i głosy z zaświatów przypadkiem nie są sprawną hochszpaplerką. A do tego detektywi, którzy korzystali z usług...

Cezary Łazarewicz będzie Państwa i moim gościem. Za jakiś czas. A książka już jest. I jest to mocna, wciągająca opowieść zostawiająca wiele dla czytelnika. #zdaniemszota #cezaryłazarewicz #nicosobistego #postfactum

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 23, 2019 o 4:28 PDT

Jeszcze nie tak dawno mówiło się, że żyjemy w kryzysie fikcji, a czytelnicy i czytelniczki częściej decydują się na lektury książek z szeroko pojętego świata „non-fiction”, bo rzeczywistość przegania wyobraźnię autorów i autorek, a głodni jesteśmy poznawania świata.

Dzisiaj, gdy pytam „ludzi od książek”, nie słyszę już optymizmu w tej sprawie, od większych wydawców słyszę, że coraz trudniej sprzedać reportaż, a dziennikarze zapytani o najlepsze tegoroczne reportaże wymieniają zaledwie kilka tytułów, w większości się powtarzających.  

CAŁOŚĆ TUTAJ

Jasnowidzimy! Z Agnieszką Haską i Jerzym Stachowiczem rozmawiałem o przedwojennych jasnowidzach, detektywach i mózgu Piłsudskiego. I telegrafie. I sami posłuchacie niedługo o czym jeszcze. Niedługo i recenzja i nagranie. Stay tuned! #zdaniemszota#agnieszkahaska #jerzystachowicz #postfactum

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 21, 2019 o 5:32 PDT

Trzecia z moich recenzji dla Książki. Magazyn do czytania to bardzo pozytywna opinia wystawiona książce Matthewa Desmonda, "Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast" (tłum. Tomasz S. Gałązka, wyd. Wydawnictwo Marginesy). Mimo pewnej dłużyzny bardzo podoba mi się analiza, której dokonuje autor i pewien telenowelowaty styl. Mnie ujął.

Takiego skandalu już dawno nie mieliśmy.

Zaczęło się od posta Aldy Sigmundsdóttir, współautorki książki “Little Book of the Icelanders in the Old Days”, w którym napisała, że jej książka została w dużej części przetłumaczona i wydana jako inna pozycja. Zgadnijcie gdzie?

Sigmundsdóttir pisze, że książka Adama i Marty Biernat “Rekin i Baran” wydana przez Wydawnictwo Poznańskie plagiatuje jej książkę. Z posta wynika, że reporterka od roku kontaktowała się z wydawnictwem, które nawet przedstawiło jej ofertę ugody, ale nagle kontakt się zerwał.

Wydawnictwo dzisiaj oświadczyło, że “poszukiwało...

Duńczycy – jeszcze w latach 50. – postanowili wyselekcjonować kilkadziesiąt grenlandzkich dzieci i wysłać je na naukę do Danii. Docelowo dzieci miały wrócić na wyspę i dawać przykład innym, unaocznić, że duńskość jest najlepszym sposobem na osiągnięcie sukcesu.

Tylko przed jednym budynkiem w Ikerasak na zachodnim wybrzeżu Grenlandii powiewa flaga z duńskim krzyżem. Nad pozostałymi łopocze grenlandzkie półsłońce. Wiśniewska pisze, że to „nierozstrzygnięta rozgrywka w kółko i krzyżyk”. Będzie śledzić meandry tej rozgrywki, przy okazji sprawdzając jak brzmi cisza, smakując nogę renifera i...

Czytam książkę Matthew Desmonda, “Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast” w tłumaczeniu Tomasza S. Gałązki i jestem ukontentowany lekturą. Będę pisał jeszcze o niej do pewnego magazynu literackiego, ale już chciałbym, żebyście zwrócili na ten tytuł uwagę (premiera 18 września nakładem Marginesów).

Desmond zyskał moją dozgonną wdzięczność za to, że go w tej książce nie ma. Czytam głównie polskie reportaże (bo ja po prostu czytam głównie polską literaturę) i mam już dość wszechobecnego reporterskiego “ja”, które pojechało, zobaczyło, rozmawiało, pomagało, płakało, śmiało...