Biografia kota Iwana to pięknie zilustrowane i świetnie ułożone fragmenty z twórczości Tadeusza Konwickiego, w których głównym bohaterem jest tytułowy zwierzak. Wielki, dumny puszysty kociak, który zawładnął domem państwa Konwickich. Autor napisze o sobie, że jest jego niewolnikiem i nie będzie to tylko kokieteria. Iwan rządził niepodzielnie. Prowokuje mnie to słowo. „Niepodzielnie” – a jednak dzielił. Wybierał sobie ukochanych lokatorów – Tadeusza lizał po resztkach włosów na głowie, czego najwyraźniej odmawiał innym domownikom. Pokochał Marię Konwicką, autor przypuszcza, że z powodu jej...

Są książki, o których usłyszycie, że bolą. Stwierdzenie to z pewnością jest nadużywane w książkowym marketingu, ale przy tej pozycji samo się ciśnie pod palce na klawiaturze. „Znikanie” Izabeli Morskiej boli, uwiera, otwiera nie tylko na - z góry nieudaną - próbę współodczuwania z autorką, ale też na egoistyczne gesty myślenia o sobie, swojej pozycji w systemie opieki zdrowotnej jak i w społeczeństwie. W chorobie odbija się nie tylko kondycja ciała, ale i całego człowieka wobec otoczenia. Gdy zachorujemy, zwłaszcza trwalej, poważniej, znaczenie będzie miało to kim jesteśmy – kogo znamy,...

"Czymże jest człowiek, jeżeli nie maleńką duszą utrzymującą zwłoki w pozycji stojącej?" pyta Lowry w "Pod wulkanem" (tłum. Krystyna Tarnowska). Akcja powieści, przypomnę, dzieje się 2 listopada, zatem dziś idealny dzień na lekturę. Ale można też Świetlickiego, który wielokrotnie nawiązuje do powieści Lowry'ego, a najczytelniej w wierszu "Le gusta este jardin...?". Co jeszcze warto czytać 2 listopada?

Jest to wspaniałe i godne naśladowania. #zdaniemszota #jerzyficowski #nagrobek

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 1, 2019 o 3:31 PDT

„Droga, Wspaniała i Absolutnie Niezrównana Wisławo” - tak zwracał się do noblistki w jednym z listów Stanisław Barańczak, poeta wspaniały i tłumacz niezrównany. Dzięki wysiłkowi Wydawnictwa a5 Państwa Krynickich możemy być świadkami niezwykłej rozmowy, którą przez ponad czterdzieści lat prowadzili między sobą Barańczak i Szymborska. Została ona zebran w tomie „Inne pozytywne uczucia też wchodzą w grę”.

CAŁOŚĆ TUTAJ

To, że Łazarewicz potrafi świetnie opowiadać historie morderstw to my już wiemy. W “Nic osobistego. Sprawa Janusza Walusia” potwierdza mistrzowskie panowanie nad materiałem, umiejętne budowanie napięcia i wiarę w to, że za każdym złem stoi jakieś dobro, a reporter nie jest od oceniania, a szukania nieoczywistości w prostych obrazkach. I za to bardzo doceniam Łazarewicza, bo widzi w Walusiu nie tylko bezwzględnego mordercę, kłamcę i oszusta, ale czasem też ofiarę i człowieka łatwo poddającego się manipulacji. Łazarewicz rozmawia z Walusiem w południowoafrykańskim więzieniu. Nie może...

Czytam "Znikanie" Izabeli Morskiej. Książka o chorobie, o systemie (nie tylko opieki zdrowotnej), o Polsce ostatnich lat. Bardzo osobista, ale też publicystyczna i eseistyczna. Morska wiele uwagi poświęca oczywiście kwestii tego, że życie osób LGBT w Polsce to wielopiętrowa narracja utkana z ukrywania, zakrywania i unikania. Nawet w chorobie trzeba pamiętać, by się przypadkiem nie odsłonić. Nosimy nasze "przenośne więzienia" ze sobą. Przerażająca, ważna proza. 

Krystyna Miłobędzka w tomie "Po krzyku" zamieściła niezatytułowany, krótki wiersz takiej treści:

"kocham cię razem z twoją śmiercią"

I tyle.