- Nazywali nas szkopkami, byliśmy też Żydkami.

Dzisiaj w GW pierwsza rozmowa prezentująca pisarzy i pisarki, których książki znalazły się w finale Nagrody NIKE. Zaczynamy od mojego wywiadu z Edwardem Pasewiczem, pisarzem którego jako poetę podziwiam od lat, a który zaskoczył mnie niesamowitą kompozycją "Pulverkopfa" i jakąś uporczywością tej książki, sprawiającą że trudno się od tej historii uwolnić.

Edward: - W pierwszej klasie podstawówki nauczycielka kazała nam usiąść w ostatnich rzędach. Łemkowie, Niemcy i Żydzi byli gorsi od tych, którzy pracowali w ogromnej jednostce wojskowej, która...

Znamy już finałową siódemkę Nagrody NIKE! - Anna Cieplak, "Rozpływaj się", wyd. Wydawnictwo Literackie - Artur Domosławski, "Wygnaniec", wyd. Wielka Litera - Jerzy Jarniewicz, "Mondo cane", wyd. Biuro Literackie - Joanna Ostrowska, "Oni", wyd. Krytyka Polityczna - Edward Pasewicz, "Pulverkopf", wyd. Wielka Litera - Maciej Płaza, "Golem", wyd. WAB - Kacper Pobłocki, "Chamstwo", wyd. Czarne Gratulacje! Wielka radość z finału dla Joanny Ostrowskiej, ale też Kacpra Pobłockiego i Edwarda Pasewicza, których książki są dla mnie bardzo ważne. Oczywiście każde nazwisko z tej siódemki...

Ostatnie dni były bardzo intensywne, a jednak, gdy znajdowałem się w okolicy łóżka, dzięki Doerrowi udawało mi się przenieść w inne światy. A jest tych światów w "Mieście w chmurach" kilka, dzięki czemu dostajemy fantastyczną powieść przygodową, dramat obyczajowy, powieść historyczną, science-fiction i do tego wykład o sile literatury.

Wspaniała książka, która przypomniała mi czasy licealnego, łapczywego rozkochiwania się w dziełach Rushdiego czy Eco. Mimo że przełożona przez Jerzego Kozłowskiego powieść to nie ten poziom literacki i chwilami pobrzmiewa banałem, jest w niej jednak to, co w...

Alicja Rosé dla Państwa z debiutanckiego tomu "Północ przypowieści".  Za niedługo nowy tom poetki, na który bardzo czekam. 

Cztery miasta, dziewięć spotkań. I kilka impresji:

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Wczoraj pisałem o tym, jakie książki powinny mieć przeczytane osoby zdające maturę, a dzisiaj piszę o tym jak totalnym nieporozumieniem jest ten system edukacji o literaturze. Temat lektur szkolnych zawsze ożywia rozmowę, każdy przez to przeszedł i jakoś musiał sobie z nimi poradzić. Opinie bywają rozbieżne - jedni kochają "Lalkę", drudzy nienawidzą. Dla wielu przeżyciem było czytanie "Zbrodni i kary", ale są i tacy, którzy uważali, że czytają ją w ramach pokuty. Nie ma książki dla wszystkich - tak samo jak każdy ma inne gusta literackie. Jednak celem edukacji jest uwspólnienie naszej...

Obiecuję wrócić do tych dobranocnych wierszy, choć w upałach to ja jestem zaskakująco prozaiczny. Dariusz Sośnicki dzisiaj. Jako kontekst do naszej rozmowy o lekturach szkolnych.

A gdyby tak Galla Anonima zastąpić Gertrudą Mieszkówną?

"Wizerunek kobiety w literaturze", "kreacje kobiece w literaturze", "literackie portrety kobiet", "motyw kobiety fatalnej" - wśród tematów maturalnych kilka razy pojawiają się kobiety. Za każdym razem opisywane przez mężczyzn. Szekspir, Prus, Dostojewski, Reymont z pewnością stworzyli wyraziste kobiece bohaterki, ale czy w XXI wieku licealiści nie mogliby zastanowić się choć przez chwilę nad tym, jak w literaturze kobiety mówią o kobietach? Zwłaszcza żyjące?

W GW piszę dla Was o tym, że "Gloria victis" to nie tylko powstanie styczniowe,...

Przeczytałem, więc sprawozdaje, ale nie czujcie się szczególnie zobowiązani do lektury. Thriller obyczajowy, którego akcja dzieje się gdzieś na początku lat 90. w tej Polsce, gdzie rządzi sołtys, o gębie przypominającej “czerwoną i spoconą kulę”, w którą codziennie wlewa się alkohol. Gdzie mężczyźni są z kobietami, a jak ktoś by chciał inaczej, to będzie musiał poszukać sobie innego miejsca do życia. Adam jeszcze o tym nie wie i myśli, że jego romans z Jerzym nie zostanie zauważony. Poznali się na imieninach sołtysa. Było mocno pite. Spoglądał na niego ukradkiem. A może zbyt jednak...

“Dzieci” Jacka Paśnika to niezbyt udany debiut literacki, opowieść kręcąca się wokół własnej osi, schematyczna, przewidywalna i nieszczególnie urokliwa językowo. Jednocześnie interesująca jako studium świadomości pokolenia urodzonego w czasach budowania dobrobytu i - mimo wszystko - dość optymistycznego patrzenia w przyszłość. Na otwarcie Szpitala Kosmos Generał przyleciał helikopterem. Wysiadł z maszyny, uścisnął ręce czekającej na niego delegacji i po trwającym chwilę przemówieniu, wrócił do stolicy. Tymczasem wysiedlano ostatnich mieszkańców wsi, na miejscu której ludowe władze...