Czuję się lekko wyjałowiony i wypatroszony wewnętrznie przeczytaniem przez dwa dni 600 stron opowieści okołowojennych (będę sprawozdawał od jutra), dlatego z utęsknieniem spoglądam na lżejszą literaturę. Ale póki co czytam wiersze, a Adam Zagajewski odpowiada na pytanie - po co się je czyta.

Rok ZOZI zaczynamy od klasyka poezji i wiersza, w którym podmiot liryczny przypomina, że wojenne doświadczenia sprawiły, że wiele osób straciło zdolność do przeżywania iluzji. Adam Zagajewski dla nas na dobrą noc, choć to nie jest zbyt pomagający w zasypianiu wiersz.

Adam Zagajewski dla Państwa. W 25 rocznicę masakry w Srebrenicy. Taki urok tej rubryki poetyckiej, że na dobranoc tu nie zawsze bywa miło.

Nadzieja i niepewność. Te uczucia jakoś nas - tych, co głosowali - łączą. Niezależnie od preferencji wyborczych. Jutro będziemy znali wyniki, ale wiersz Barańczaka mówi o tym, że prawdziwe wyniki naszych działań wyjdą na jaw za wiele lat. I może ich już nie zobaczymy? Kto wie?  

Poezja ciszy. Wyborczej.

Wiecie na czym polega dramat blogera książkowego? Że o siódmej rano biega po mieszkaniu i szuka zdjęć do foty, bo nominacje do Nike właśnie ogłoszono.

Oto one. I mój komentarz. Na ostro, bo piję poranną kawę o godzinie, o której normalnie od kilku miesięcy przewracam się w wyrze.

Refleksja numer jeden - przeraża mnie fakt, że czytałem siedemnaście z dwudziestu nominowanych książek, a o trzynastu pisałem. To nie świadczy dobrze wcale dobrze o jury tego konkursu. To świadczy o tym, że nie ma tu żadnych zaskoczeń, niewiele poszukiwania ciekawych, nowych głosów w literaturze. Poezja za...

Jak napisał mój serdeczny przyjaciel A., dyrektor pewnego publicznego radia ma pewnie wytrzymałe lustro. Ciekawe czy ma firanki i jesionowe biurko. A może nie ma lustra? I mu wtedy jakoś latwiej jednak. Adam Zagajewski Mała piosenka o cenzurze Tyś jest, cenzuro, wcale nie taka straszna Nie kazamaty, ani krople słonej wody Co płyną po ciemnych i kamiennych ścianach, Nie świst pejcza i krwawe zaklęcia Tylko słońce w firankach, jesionowe biurko, Wesoło gwiżdże czajnik, kawy domowy zapach W kątach się rozpiera i słychać wysoki Perlisty śmiech zażywnej urzędniczki Która trzyma w ręku zwyczajne nożyczki.

Przerzuciłem w ostatnich dniach pewnie koło tony książek i nawet pudło z poezjami było ciężkie nieprzyzwoicie. Ale pojedyncze tomy ważą niewiele, w przeciwieństwie do zawartości. Jak w tym wierszu Adama Zagajewskiego wygrzebanym na życzenie czytelniczki.

Adam Zagajewski nie traci ironii i wiary w to, że poeta jednak cierpi za miliony. Piękny, skromny i jakże zacny wiersz z nowego tomu.

Każdy nowy tom wierszy Zagajewskiego to wydarzenie. Właśnie dotarł najnowszy i najchętniej bym porzucił stanowisko pracy, ale jeszcze chwila. Obiecuję wam wiersz na dobranoc. #zdaniemszota #adamzagajewski #a5

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 4, 2019 o 3:31 PDT