Jaka to jest dziwna powieść. Ale w tej swojej dziwności pociągająca i wciągająca. Arcydzieło, czy wydmuszka, na którą dajemy się nabrać, bo tak bardzo potrzebujemy powieści o naszej współczesności? “Nikt o tym nie mówi” Patricii Lockwood znalazło się w finale Bookera i na listach najważniejszych książek 2021 roku najbardziej prestiżowych amerykańskich magazynów. Dlaczego? Czy da się napisać powieść - jak to napisała Clair Wills w “The New York Review” - “bildungsonline”? I czy da się ją czytać? Lockwood podjęła się ryzyka odpowiedzi na te pytania. Rezultat jest… dziwny. Tak jak dziwne są nasze czasy. Więcej - TUTAJ

Fernanda Melchor. Jeśli jeszcze nie znacie, to zapamiętajcie to nazwisko! Meksykańska pisarka jest jedną z największych gwiazd literatury pokolenia wchodzącego w wiek średni*, a ”Paradajs” - czwarta książka w jej dorobku - to historia, w której od pierwszych stron wiemy, co się wydarzy. Wiemy też, że nam się to nie spodoba. I nie możemy się oderwać od lektury. “To wszystko wina grubasa, to chciałem wam powiedzieć. To wina Franca Andradego i jego obsesji na punkcie pani Marián. Polo jedynie był mu posłuszny, wykonywał jego rozkazy”. Trzy zdania, troje bohaterów i nadchodząca tragedia....

Czytając książkę Katarzyny Michalczak myślałem o tych wszystkich neuronietypowych dzieciakach, które w mojej szkole (lata 90., bezrobocie 40 proc.) pałętały się bez poczucia celu i sensu. A potem były zastraszane, bite, w domu spotykały się z pogardą. Czekano aż "debile" dorosną, by załapać dającą socjalne minimum pracę i dowegetować do końca. Albo dojść do wniosku, że koniec należy przyspieszyć. To książka ciekawa literacko jako pewien etyczny model pisania o osobach neuronietypowych. Jak wygląda prawdziwe "oddawanie głosu" i na ile kompromisów musi wtedy pójść pisarka? Myślę, że to...

Jesteśmy świadkami zmiany, o której skali trudno wyrokować. Jak pisze Joanna Sokolińska: - Coś, co w moim pokoleniu było informacją intymną, przekazywaną w ramach zwierzeń najbliższym osobom, często ze skrępowaniem, w świecie moich dzieci jest komunikatem tak podstawowym, jak podanie imienia. Autorki “Mów o mnie ono” dostrzegają, że swoboda w rozmowie o seksualności, płciowości wśród młodych ludzi jest dużo większa niż w starszej części społeczeństwa. Zastanawiam się na ile ta zmiana dotyczy liberalnych osób mieszkających w większych miastach, ale faktem jest, że queerowe nastolatki są...

“apokalipsa ludzi pracy” Valtera Hugo Mãe to niezwykle gęsta, przenikliwa i poruszająca opowieść o ludziach, których mijamy codziennie w drodze po własne szczęście. Jednocześnie to książka, która unika nostalgii, naiwności i dobroduszności. I dzięki temu porusza jeszcze mocniej. Wbrew oczekiwaniom Marii de Graçy, brama do nieba była niewielka. Bohaterka książki “apokalipsa ludzi pracy”, żeby dostać się do rajskich przestrzeni, “musiałaby się mocno pochylić, aby ją przekroczyć”. Nie była jedyną chętną. Na placu przed niebem tłum chętnych czekał potęgując chaos, a święty Piotr zirytował...

Kto by nie chciał napisać książki, która będzie miała czternaście wydań! Ander Izagirre, pochodzący z Hiszpanii zwycięzca Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż „Potosí. Góra, która zjada ludzi” (tłum. Jerzy Wołk-Łaniewski)

Kilka dni temu Izagirre pochwalił się w mediach społecznościowych czternastym wydaniem książki „Plomo en los bolsillos” („Ołów w kieszeniach”), w której opisał historię jednego z najsłynniejszych wyścigów kolarskich na świecie - Tour de France. Dla autora magia kolarstwa bierze się stąd, że uczestnicy wyścigu decydują się na fizyczne cierpienie w imię idei,...