"Owoc milczenia”, tak w “Prologu” Anthony Passeron pisze o swojej świetnej książce “Uśpione”. Francuski pisarz - debiutant - w mistrzowski sposób opisał w niej ukrytą historię swojej rodziny. Ukrytą przez wstyd, który kazał tysiącom rodzin wymazać ze swoich opowieści ludzi, którzy umarli na AIDS. “Opowiadamy sobie historie po to, aby żyć”, pisała amerykańska legenda dziennikarstwa Joan Didion. Przywykliśmy do interpretowania tych słów w pozytywnym świetle. Oto opowiadanie sprawia, że nasze życie staje pełniejsze. Opowiedziane nabiera wartości. “Uśpione” Passerona (tłum. Jacek Giszczak)...

Kolejne w tym tygodniu - mimo momentów olśnienia - rozczarowanie czytelnicze. Mona Chollet i jej "Wymyślić miłość na nowo" (tłum. Jacek Giszczak) to esej pod wieloma względami atrakcyjny, próbujący przywrócić miłości należne jej miejsce i przypomnieć - jak pisze Chollet - że nie jest tylko koniem trojańskim mającym sprawić, że kobiety będą służyć patriarchatowi. A jednak ta opowieść o miłości autorstwa szwajcarskiej, piszącej po francusku, dziennikarki i redaktorki naczelnej "Le Monde diplomatique" miejscami wydaje się bardzo konserwatywna i zamknięta na miłość radykalną. Innymi słowy -...

Czas na TOP 10 najciekawszych dla mnie książek zagranicznych. Zagraniczną książką roku wybrałem powieść Mohameda Mbougara Sarra, "Najskrytsza pamięć ludzi" (tłum. Jacek Giszczak, wyd. Cyranka), a co jeszcze znalazło się w 10? I dlaczego? Oraz jakie inne pozycje były warte wyróżnienia? Wszystko to znajdziecie jak klikniecie na kierunek zwiedzania podany w komentarzu. A tu jeszcze krótka opowieść. --- Obyś nie żył w aż tak ciekawych czasach, chciałoby się sparafrazować popularne powiedzenie. Rok 2022 zapamiętamy jako ten, w którym wojna - pojęcie dotąd jednak dość abstrakcyjne -...

“Bractwo”, debiutancka powieść Mohameda Mbougara Sarra to powieść brawurowa, wciągająca i choć momentami zbyt oczywista w przesłaniu, zapowiadająca wielki talent literacki. “Bezgwiezdna noc pełni księżyca spowiła Kalep i miasto, które po południu ożywiały rozmowy o porannej egzekucji, wydawało się teraz bezludne”. Stracono parę kochanków. “Byli piękni i mieli zaledwie po dwadzieścia lat”, zauważa narrator. Opanowane przez islamskich fundamentalistów miasto codziennie jest scenerią przemocy, której postanawiają przeciwstawić się nieliczni jego mieszkańcy, którzy w tym celu planują wydawać...

- Od języka nie ma ucieczki? - Niestety nie. Można zdekolonizować tylko to, co się mówi. --- Czytaliście już "Najskrytszą pamięć ludzi" Mohameda Mbougara Sarra? Ta przełożona przez Jacka Giszczaka to wspaniała opowieść, która finalnie staje się historią o sile literatury. Za chwilę ukaże się "Bractwo", debiutancka powieść Sarra, która robi wrażenie choć nie ma w niej aż tylu niuansów, jak w nagrodzonej Goncourtami książce. Autor "Najskrytszej..." był kilka tygodni temu w Polsce i porozmawialiśmy. --- SARR - Pomoc międzynarodowa to dla wielu krajów afrykańskich jedna z...

W końcu! Czekałem na “Najskrytszą pamięć ludzi” od kilku miesięcy nagabując wydawcę o losy przekładu Jacka Giszczaka i ewentualną rozmowę z Autorem, bo to jest zdecydowanie jedna z najciekawszych książek, jakie w tym roku przeczytacie. A, że przeczytacie, to jestem niemal pewien, bo naprawdę trudno mi sobie wyobrazić, że nie zainteresuje was opowieść o młodym senegalskim pisarzu, który prowadzi śledztwo w sprawie innego senegalskiego pisarza i jego legendarnej powieści “Nieludzki labirynt”. Ta wydana w 1938 roku powieść sprawiła, że jej autor - T. C. Elimane został okrzyknięty...

Przerażają mnie stosiki książek, które rozpanoszyły się w mojej patodeweloperce AD 1964. Zaległości rosną tak, że nieomal przestałem się nimi przejmować (tak, mam specjalny stosik “na wakacje” i osobny “na ew. kowid”). A tu jeszcze z trwogą człowiek spogląda w przyszłość. Dzisiaj w GW piszę o książkach, na które czekam i - jak podejrzewam - w oczekiwaniach tych nie jestem sam. Marzę o tym, żebyście już w łapki dostali książkę Sarra, “Najskrytsza pamięć ludzi” w przekładzie Giszczaka, którą przeczytałem na wydechu i jestem zachwycony. Wspólnie poczekamy na “Pasję wg G.H.”, jedną z...

Już wszyscy chyba napisali coś o "Anne z Zielonych Szczytów", zatem czas na mnie i moich rozmówców i rozmówczynie. W artykule m.in. Justyna Czechowska, Jacek Dehnel, Jacek Giszczak i - oczywiście - Anna Bańkowska opowiadają mi nie tylko o Ani/Anne, ale też o przekładach dzieł, które się już dobrze zadomowiły w polskim języku i kulturze.

---

W nowym przekładzie Anny Bańkowskiej (wyd. Marginesy) główna bohaterka książki Lucy Maud Montgomery "Ania z Zielonego Wzgórza" stanie się Anne, a Wzgórza, "Szczytami".

Nowy przekład już wywołał wiele emocji. Czy ma sens? I dlaczego często nowe przekłady klasyki kończą się atakiem na tłumacza.

W tym roku czekają Was dwa podsumowania - zagranicznej i polskiej literatury.

Zaczynamy od top 10 zagranicznych książek roku i oczywiście tej najlepszej, najbardziej wciągającej i zadziwiającej, czyli "Niepokój przychodzi o zmierzchu" Marieke Lucas Rijneveld w przekładzie Jerzego Kocha!

Moje TOP 10 wygląda tak:

10. Valeria Luiselli, “Archiwum zagubionych dzieci”, tłum. Jerzy Kozłowski, Wydawnictwo Pauza

9. Julian Barnes, “Mężczyzna w czerwonym płaszczu”, tłum. Iwona Chlewińska, Wydawnictwo Świat Książki

8. Maggie Nelson, “Czerwone fragmenty”, tłum. Anna Gralak, Wydawnictwo Czarne

7. Ta-Nehisi...

“Banania” to popularny we Francji napój o smaku czekoladowym. Skład: kakao, mąka bananowa, miód, cukier i zboże. Od 1915 roku, decyzją producentów, logiem “Bananii” była twarz czarnego mężczyzny w czerwonej szasziji z pomponem, tradycyjnym dla Senegalu nakryciu głowy.

“Banania”, jak głosił plakat, była "Y'a bon", co znaczy "To dobre". Miał tak - po spróbowaniu “Bananii” - wykrzyknąć ranny senegalski żołnierz, który został przeniesiony na tyły frontu i zatrudniony w fabryce produkującej bananowy proszek. W rzeczywistości slogan został wymyślony przez twórcę napoju, Pierre’a Lardeta, a jego...