Kolejny zestaw prezentowy. Tym razem książki Ingeborg Bachmann, pisarki o niezwykłym stylu, poetyckim, pełnym jakiegoś smutku, melancholii. Oto próbka: "W mojej głowie zaczyna się chaos słów, potem świecenie, migocze już parę zgłosek, ze wszystkich szkatułek wylatują kolorowe przecinki, a kropki, ktore byly kiedyś czarne, unoszą się rozdumachane do roziaru balonów na oponie mózgowej..." Warto siegnąć, w antykwariatach "Malina" chyba nie kosztuje za dużo, a w ksiegarniach na pewno znajdziecie jeszcze niesamowitą wymiane listów Bachmann z Celanem. To jedna z moich ukochanych książek, do...

Trzynaście książkowych pomysłów na prezent nie licząc psa. Przez weekend będę pisał o tym, co można sprezentować, choć nie napiszę komu - stereotypy są po to, by sie tu nie pojawiały tak jawnie. Dawanie zaś psów na prezent to skończony idiotyzm, a zestawienie jest niesponsorowane poza tym, że większość z tych tytułów dostałem od wydawców. Po tych wszystkich disclaimerach możemy przystąpić do tej miłej czynnosci, czyli polecanek. Co dwie godziny kolejna książka. #kurzojady #prezenty #kupksiążkęnaprezent #piesektajfun #święta

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Gru 15, 2018 o 1:07 PST

Dzisiaj Dzień Tłumaczy i Tłumaczek! Dziękujemy wam! Sprawdzacie, kto tłumaczył? Czyje tłumaczenia cenicie? Kto was zachwycił? Dzisiaj nie narzekamy! #kurzojady #tłumacz #tłumaczka

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 30, 2018 o 12:44 PDT

Podsumowań czas nastał. Najważniejsze książki 2017 roku? Spróbowałem je pozbierać z półek i przypomnieć sobie, dlaczego wydają mi się ważne i istotne.

Nie wierzę w “książki roku”, lektura ukończona przed tygodniem bywa ważniejsza niż ta styczniowa, czasem książka przeczytana kilka lat temu urasta do aktualnie ważnej z powodu jakiegoś zdarzenia w życiu prywatnym, wystawy czy lektury. Książki żyją i reaktualizują swoje znaczenie. Weźmy choćby “Puca, Bursztyna i gości”, lekturę kiedyś dla mnie najważniejszą, najcenniejszą i pamiętaną przez lata. Dziś nieufnie patrzę na siebie zakochanego w...

Czasem tak jest, że wielkie dzieła gubią się na półkach wśród tomiszczy, mizdrzących się do nas twardą oprawą i grubym grzbietem. Niepozornie wciśnięte między literackie wodotryski, bywają lekturami wstrząsająco dobrymi. Przeczytałem arcydzieło, bo inaczej o książce Christine Lavant (tłumaczyła Małgorzata Łukasiewicz) napisać nie można. Uzasadnię krótko, by nie przeszkadzać wam w biegu do księgarni.

Najważniejsza w życiu jest dobrze dobrana dawka xanaxu. “Wariowanie” współcześnie jest w miarę akceptowane, w miarę wspierane, przestaje być tematem tabu, a w “Drwalu” Witkowskiego znajdziecie...

Bardzo lubię takie skromne książeczki. Ponoć rewelacja. #kurzojady #christinelavant #zapiskizdomuwariatow #ossolineum #adamlipszyc

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 20 Lis, 2017 o 1:30 PST