To był dzień pełen emocji i adrenaliny. Wszystko się zaczęło od Sylwii Chutnik , która dokonała dzisiaj coming-outu na łamach "Repliki" i sprawiła, że poranek był wyjątkowo mily. A potem zobaczyłem po raz pierwszy wydrukowaną "Panne doktór Sadowską". Dotykanie własnej książki jest jak oswajanie kotka spotkanego gdzieś przy drodze. Powoli, najpierw się patrzy, nieufnie zagląda za okładkę, gładzi grzbiet, otwiera ale delikatnie jakby bojąc się, że to stworzenie się spłoszy. I po kilku godzinach dopiero moja przyjaźń z własną książką nabrała rumieńców. Na dobrą noc mam dla was zły...

Tu Warszawa.

Państwa i moimi Gośćmi są Sylwia Chutnik i Grzegorz Piątek.

Grzegorz Piątek:

Mam wrażenie, że współczesna tożsamość Warszawy składa się z kultu sukcesu, konkurencyjności a po drugie z kultu męczeństwa i zniszczenia, przez co historia Warszawy kończy się na powstaniu, a potem długo, długo nic. Historię odbudowy trzeba rozumieć jako uzupełniającą narrację, która mówi o wyobrażaniu sobie nowego miasta, robieniu czegoś wspólnie ponad podziałami politycznymi.

Sylwia Chutnik:

Dyskurs współczesny, antykomunistyczny jest mocno ograniczający intelektualnie, muszę się do niego odnosić, ale...

Gang słodziaków pozdrawia! W drugim w tym roku odcinku podcastu Zdaniem Szota rozmawiać będę z Sylwią Chutnik i Grzegorzem Piątkiem. #zdaniemszota #sylwiachutnik #grzegorzpiątek #podcast #zakochajsiewwarszawie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lut 24, 2020 o 4:02 PST

Jak to się stało, że przegapiliśmy 119 numer Notesu? Nie wiemy. A pisaliśmy w nim o:

- "Uchu igielnym" Myśliwskiego, "Licolnie w Bardo" Saundersa (tłum. Kłobukowski) i "Nikt nie idzie" Małeckiego.

- "Dziarach" Gomulickiego

- "20 rzeczach o Warszawie" wydanych przez Muzeum Warszawy

Lektura na sobotnie popołudnie. Sylwia Chutnik, "Kieszonkowy Atlas Kobiet". #kurzojady #sylwiachutnik #kieszonkowyatlaskobiet

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 29, 2018 o 9:19 PDT

“Przecież ich nie zostawię. O żydowskich opiekunkach w czasie wojny” to książka wyjątkowa już z tej przyczyny, że zbiory reportaży dostajemy rzadko i są one ciekawą lekturą choćby ze względu na możliwość przyjrzenia się strategiom narracji wybranym przez poszczególne autorki. Bo, że temat ważny i publikacja mocno pionierska, to chyba nikomu tłumaczyć nie trzeba.

Magdalena Kicińska pisze o opiekunkach z lubelskiego sierocińca Centosu i robi to w klasycznym stylu reportażu prasowego uwzględniającego zarówno wydarzenia historyczne, wypowiedzi świadków jak i aktualne losy pamięci o zagładzie...

Sylwia Chutnik brawurowo w tomie reportaży "Przecież ich nie zostawię. O żydowskich opiekunkach w czasie wojny". Bardzo ciekawa lektura choćby dla porównania stylistyki opowieści. #kurzojady #sylwiachutnik #magdalenakicińska #monikasznajderman #czarne #reportaż

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 26, 2018 o 1:47 PDT

Z @sylwia.chutnik rozmawiamy o jej nowej książce, sporcie, stereotypach i różnorodności. #kurzojady #kurzojadyrozmawiają #sylwiachutnik #kobietyktórewalczą

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 5 Gru, 2017 o 6:34 PST

Jej się wszystko udaje! Świetne wywiady, motywują lepiej niż komando trenerów motywacyjnych. Życiowe, mądre i z powerem. Wygląda to w środku kiepsko ale treść wynagrodzi wam niedostatki składu. #kurzojady #sylwiachutnik #wab #wydawnictwowab #kobietyktórewalczą

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 3 Gru, 2017 o 1:43 PST

@sylwia.chutnik - Czytamy. Czytania głodni jak wilcy! #kurzojady #sylwiachutnik #kobietyktórewalczą #womenpower wab #wydawnictwowab

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 9 Lis, 2017 o 5:58 PST