Powrót z Opola i taki zestaw w skrzynce pocztowej! Bardzo krakowski zestaw 😉 #zdaniemszota #znak #olgatokarczuk #wydawnictwoliterackie #miesięcznikznak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 6, 2020 o 8:19 PST

Dzisiaj dzień autopromocyjny, bo wieczorem w opolskiej bibliotece porozmawiamy (online oczywiście) o "Pannie doktór Sadowskiej", do której zakupu was bardzo zachęcam, bo się narobiłem i chciałbym, żebyście poznali i poznały Zofię. Ale chciałbym, żebyście poznali też pewnego chłopca, który młodym czytelnikom i czytelniczkom opowie ciepłą, pełną wyrozumiałości historię o tym jak to jest być samemu w mieście. Sydney Smith dał nam książke kontemplacyjną, która nigdzie się nie śpieszy, jest w niej czas na wybrzmienie słów i przyglądanie się ilustracjom. Chwilami smutna, pełna ciemnych akcentów,...

W najnowszym numerze miesięcznika "Znak" znajdziecie mój tekst o literaturze w prosty, często kiczowaty sposób podejmującej tematykę Holokaustu. Bardzo was zachęcam do lektury całości, bo wbrew pozorom wcale nie jestem bezlitosny dla "Tatuażysty z Auschwitz", czy "Bibliotekarki z Auschwitz". Piszę o tym, że wszystkie te powieści mimo wszystko coś o Holokauście mówią i są nośnikami wiedzy. A, że nie idealnej z punktu widzenia badaczek i badaczy historii? Cóż - na tym polega proces popkulturyzacji pamięci.

Przyglądam się też z pozoru niewinnym zmianom w poważniejszych książkach. "Pierwsze...

Dzisiaj Państwa i moim gościem jest Szczepan Twardoch. Jeden z najważniejszych polskich pisarzy, autor bestsellerów - “Morfiny”, czy “Króla”. Bardzo mi się spodobała najnowsza książka Twardocha, “Pokora” i pomyślałem - a może pogadajmy?

- Krytykom się wydaje, że mogą mi dokuczyć pisząc, że "Król" to taka popowo-komiksowa opowieść sensacyjne. No i bardzo dobrze! Taka miała być - mówi w naszym prawie 45 minutowej rozmowie. 

Rozmawialiśmy o Śląsku (Twardoch poleca “Kajś” Rokity), choć jak przyznaje pisarz: - Mnie już coraz rzadziej chce się wchodzić w spory na temat Śląska, bo nie sądzę abym...

Lektura na dobrą noc. A Państwo kibicują, czu jednak czekają do poranku? Pamiętajcie, że jak pisała Noblistka oni "Nienawidzą naszego węgla (...) Nienawidzą tego, co już jest/ Nienawidzą wszystkiego, co będzie". Szymborska dodawała, że nienawiść kierują wobec okien i kwiatów w nich, lasów i ciszy leśnej a nawet szkół wypełnionych wesołymi dziećmi. Co od razu przypomina mi Broniewskiego i jego "prędzej, górniku, prędzej/ węgla pokłady rąb/ w twojej kopalni, na twym chodniku/ staje ojczyzny zrąb". Cóż, Broniewski (w innym wierszu) miał nadzieję na to, że obalimy stary porzadek "od Chin po...

Wzruszył mnie Marcin Niewirowicz tym wierszem, choć pewnie dlatego, że znałem Majera, bo do poetyckiego kunsztu mam tu jakieś uwagi. Ale jest w tym wierszu wiele prawd o Marcinie - znało sie go, nie znając. Spotykało "na mieście", a każde nagłe zderzenie zapadało w pamięć, bo był to człowiek o wyjątkowym uśmiechu. I jakimś takim wewnętrznym czymś - niespokojnym jednak, budującym jednak dystans. Dziwnie było przeczytać ten wiersz jeszcze w Dzień Zaduszny. Dlatego potrzebuję wspólników i wspólniczek w lekturze.

Koniec października był dla bardzo dla mnie miły - pojawiło się kilka książek, dla których miałem przyjemność napisać kilka słów na okładki, bo bardzo bym chciał, żebyście się z nimi zapoznali i zapoznały. Pisałem tu już o książce Pomerantseva, “To nie jest propaganda” (tłum. Aleksandra Paszkowska), w której autor pokazuje, że nasza rzeczywistość staje się deepfejkiem i z dnia na dzień trudniej jest rozeznać się czy naprawdę robimy to, co chcemy? Przerażająca książka, tym bardziej, że autor pisze też o doświadczeniach swoich rodziców w komunistycznym reżimie, które zaskakująco momentami nie...

Mariusz Szczygieł udowadnia, że połączenie Hanna Krall i ryby ma sens. Już za niecały miesiąc przed nami "Smutek ryb", czyli wywiady Hanny Krall z "Wiadomości Wędkarskich". Wśród rozmówców reporterki m.in. Putrament, Szacki i Hanna Kirchner. A czyta się - już mogę zdradzić - fantastycznie. Książkę wydaje mój wydawca Dowody na Istnienie więc istnieje podejrzenie nieobiektywności mojej, ale sami sobie recenzujcie Krall. No proszę, czekam.

 O Hamlecie czytanym w cieniu lampek i abażurów pisze Grochowiak.