Wojtek Szot rozmawia z Julita Pasikowska-Klica (Bajkochłonka), Jan Modrzyński, Maja Sołtysik (CzyTaMaja), Bartłomiej Pasiak (Pasem po czole), Ilona Siwak, Paweł Cybulski (Przy muzyce o książkach) i Aleksandra Pakieła (prowadząca “Godzinę o książkach" w Radiu Kapitał)

Temat tej książki jest ważny i trudno uciec od skojarzeń z wydarzeniami w Polsce, których świadkami i świadkiniami jesteśmy. Ale Luiselli udało się przekroczyć granicę publicystycznego zaangażowania i stworzyć dzieło literackie z najwyższej półki, powieść intertekstualną, która zachwyca, śmieszy i przeraża.

Zacznijmy od cytatu.

“Może jedno dziecko, samotnie, w pojedynkę, nie zdoła przeobrazić świata, który dorośli wokół niego lub niej podtrzymują i w który wierzą. Ale dwoje dzieci już wystarczy, żeby rozbić jego normalność, zedrzeć zasłonę i pozwolić, by rzeczy zaczęły się jarzyć własnym, innym światłem”.

Biografie, które liczą sobie setki stron należy obłaskawiać szukając w nich punktów zaczepienia, momentów zaskoczenia, które przyciągają naszą uwagę i skłaniają do poszukiwań, których niekoniecznie chciało się podejmować biografowi karkołomnie próbującemu w dziele o gargantuicznych rozmiarach streścić czyjeś życie. Jak na fotografii, gdzie jakiś szczegół może nas zaskoczyć i wyprowadzić poza jej ramy, tak samo w książce biograficznej warto znaleźć moment, który nas niepokoi. Wyprowadza z pewności. - Dzisiaj wszystko istnieje po to, by znaleźć się na zdjęciu - pisała w słynnym zbiorze...

"Pisanie zawsze było dla mnie przyjemnością" - powiedział Abdulrazak Gurnah w swojej mowie noblowskiej.

Więcej o mowie noblowskiej i dzisiejszej konferencji jak klikniecie, ale muszę przyznać, że poziom bezbarwności tegorocznego Noblisty jest wręcz irytujący. Tak na piśmie jak i w mowie.

Rzemieślniczo dobry autor, piszący o ciekawych tematach poprawnie, bez artystycznego zadęcia ale i nie miałko, za to mówiący ogólnikami i tak, by nie było niczego do cytowania.

Zatem Gurnah ma Nobla, a my w przyszłym roku dostaniemy jego pierwszą książkę po polsku. Poczekamy.

Całość tutaj

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Z Ishmaelem Reedem mogli się Państwo spotkać prawie dwadzieścia lat temu na łamach "Literatury na Świecie", w której ukazał się krótki fragment przekładu jego powieści "Mumbo Jumbo" autorstwa Tadeusza Pióro. W końcu doczekaliśmy się przekładu całej książki, która - już pod tytułem "Mambo Dżambo" - ukazała się właśnie w Ha!Arcie dzięki trudowi Teresy Tyszowieckiej Blask!. Opublikowana w 1972 roku powieść amerykańskiego pisarza to szalona historia, której opowiedzenie w poście na fejsie będzie równie trudne jak próba jej streszczenia przez wydawcę w okładkowym opisie. Jest początek lat 20....

I już wszystko jasne. Nominowani to: Łukasz Barys, Elżbieta Łapczyńska i Grzegorz Uzdański. Zgłoszeni: Kasper Bajon, Joanna Bednarek, Małgorzata Boryczka, Olga Gitkiewicz, Agata Listoś-Kostrzewa, Jarosław Maślanek, Joanna Ostrowska, Mateusz Pakuła, Bartosz Sadulski, Jarek Westermark, Ilona Witkowska, Barbara Woźniak, Aga Zano, Filip Zawada, Łukasz Zawada. Wielkie brawa, gratulacje i jak zwykle - niech wygra ktokolwiek!

Przed nami 29. edycja Paszportów “Polityka"! Kolejny raz mam przyjemność być wśród osób wybierających nominowanych i nominowane w kategorii Literatura. Jutro wieczorem w internecie, a w środę w druku dowiemy się kto zostanie w tym roku nominowany do tej prestiżowej nagrody. A teraz czas na moje wskazania. Jak zawsze bardzo mi zależało na tym, by trochę poszerzać pole nagrody i wskazać osoby trochę mniej oczywiste, a które robią w literaturze świetną robotę. Kolejność alfabetyczna. -> Łukasz Barys Za to, że chciał napisać książkę dla młodzieży, a czytają ją wszyscy. “Kości,...

Dawno nie było niczego w tym cyklu, bo mam jakiś bardzo nie poetycki czas. Ale dzisiaj bardzo potrzebowałem mojego ukochanego Grochowiaka i takie cudo wyłowiłem. "Byle do wiosny".

Gdy Akademia Noblowska ogłosiła swój tegoroczny werdykt w redakcji byliśmy zachwyceni - nie znamy, nie czytaliśmy, a mamy kilka godzin na napisanie czegoś sensownego.

Wisiałem na słuchawce wydzwaniając do kolejnych afrykanistów i słyszałem tylko: "Kiedyś czytałam, ale dziś niewiele pamiętam. Jutro zajrzę do notatek", albo "Świetna wiadomość, ale niczego nie czytałem". Cieszyłem się razem z moimi rozmówcami i rozmówczyniami, przeklinając pod nosem.

Po dniu spędzonym z Gurnahem umówiliśmy się z Dłużewska kontra świat i Nogaś na stronie, że nadrobimy zaległości i przeczytamy trzy dzieła...