Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Jak część z Was wie - mam konto na Patronite, gdzie zbieram na to, by mieć czas czytać niekomercyjnie i myśleć niekomercyjnie. W zamian za comiesięczne wpłaty od 20 zł dla Patronek i Patronów dwa razy w roku mam... prezent książkowy. Spóźniony Zajączek właśnie goni na pocztę i się wysyła, a w paczce kilkadziesiąt osób znajdzie wspaniałą i intrygującą książkę Hiromi Kawakami "Niedźwiedzi bóg" w przekładzie Beaty Kubiak Ho-Chi, wydaną przez Tajfuny. Oczywiście możecie dołączyć do grona Patronów i Patronek, do czego zachęcam choć ja to staram sie wciąż robić nieprzesadnie nachalnie 

Paul Celan dla Państwa w przekładzie Ryszarda Krynickiego. Dzisiaj 51 rocznica samobójczej - prawdopodobnie - śmierci poety. (ten cykl nie zawsze powinien się nazywać jak się nazywa, ale cóż... )

Książka Vuonga to niełatwy literacki orzech do zgryzienia. Z jednej strony wciągająca, ciekawa opowieść i dość nowa - przynajmniej dla polskiego czytelnika - perspektywa w literaturze, z drugiej - nadmiar poetyckich ceolhizmów i popadania w kicz. Vuong w przełożonej przez Adama Pluszkę powieści “Wspaniali jesteśmy tylko przez chwilę” próbuje czegoś bardzo ambitnego - opisania panoramy doświadczeń młodego człowieka pochodzącego z emigranckiej, wietnamskiej rodziny. Niestety spoiwem powieści, czymś co łączy różne jej elementy, są poetyckie wstawki o dość miernym uroku. Najciekawsze bowiem...

Rozmawiamy o komiksie "Twarz, brzuch, głowa"

Henryka Łazowertówna, "Mały szmugler" Przez mury, przez dziury, przez warty Przez druty, przez gruzy, przez płot Zgłodniały, zuchwały, uparty Przemykam, przebiegam jak kot. W południe, po nocy, o świcie W zawieję i skwar Po stokroć narażam swe życie Nadstawiam dziecinny swój kark. Pod pachą zgrzebny worek Na plecach zdarty łach I młode zwinne nogi A w sercu wieczny strach. Lecz wszystko trzeba ścierpieć I wszystko trzeba znieść By państwo mogli jutro Do syta chleba jeść. Przez mury, przez dziury, przez cegły Po nocy, o świcie i w dzień Zuchwały, zgłodniały,...

We Foyer Nowego Teatru Joanna Ostrowska i Wojciech Szot w rozmowie o książce „Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej” wydanej przez Krytyka Polityczna.

„Oni” nie istnieją z naszej winy. Zamazani przez przedwojenne fantazmaty podsycane nazistowską propagandą i perwersyjne plotki wojenne i obozowe, zrównani zostali z bezimiennymi uwodzicielami, kryminalistami, aspołecznym elementem. Przeciwko tym wyobrażeniom trzeba się wreszcie zbuntować, a o „nich” nie da się już dłużej milczeć.

Henryka Łazowertówna i wiersz "Wieczorem" dla Państwa na noc i poranek.

---

Dzisiaj znów masz wzrok twardy i profil kanciaty.

(Bez żadnego właściwie powodu.)

I usta trochę surowe i słowa pełne chłodu – –

Bywało już tak przed laty…

Wtedy byliśmy bardzo młodzi

i wrażliwi na nastrojów „niuanse”,

ale dzisiaj widzę (– może z żalem? –)

że to wszystko mnie mało obchodzi…

– Siedzę z głową wtuloną w ramiona

i cierpliwie układam pasjanse,

okutana w jakieś swetry i szale.

Może jestem po prostu zmęczona?

Może jestem po prostu starsza,

że tak pasjans za życie mi starcza,

a za ludzi – walety i damy?..

Że wystarcza mi karciane serce?!

Jutro rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim, zatem tutaj jak zawsze serwis poetycki. W tym roku czas na poezję Henryki Łazowertówny, której tom "Słowa roztarte w powietrzu" ukaże się za jakiś czas w "Bibliotece Zapomnianych Poetów", której redaktorem jest kol. Mitzner, a słowem wstępnym tom opatrzyła Eliza Kącka. Zaczynamy od wiersza "Dwudziesta czwarta wiosna", który Kącka skomentowała "Aż trudno pojąć, jak krótka bywała wtedy młodość" (Państwo to przeczytają za jakiś czas, korzystam z uprzywilejowania i znajomości). --- Henryka Łazowertówna, "Dwudziesta czwarta...