Dzisiaj bez wiersza, bo podczytuję nowego Różyckiego, czyli "Próba ognia. Błędna kartografia Europy" i podoba mi się ta fraza, choć przypomina o tym, że polscy eseiści jakoś nie potrafią (i nie chcą) wyjść z cienia narracji ustalonej przez krąg "Kultury" paryskiej, "Zeszytów Literackich" i podejmują podobne wątki, pisząc nawet dość podobnie. Ale czyta się przyjaźnie.

Wciąż w nastroju historycznym, po lekturach Leszczyńskiego, dwóch książek Wolffa (z “Idei Galicji” zdam relację jak się pozbieram po tym wyczynie) i czytaniu Melville’a jeszcze trochę się opieram przed wejściem w 2021 rok i sięgnąłem po ładnie wydaną “Radę egipską” Leonarda Sciasci w przekładzie Haliny Kralowej. Jest rok 1782 i lądujemy na Sycylii rządzonej przez oświeceniowego Domenica Caracciolę, wicekróla w imieniu Karola III Hiszpańskiego. Przyszło Domenicowi zarządzać krainą piękną acz pełną spisków i knowań, co nie dziwi gdy ma się władcę reformatora - znoszącego inkwizycję, a...

Kawafis w przekładzie Ireneusza Kani dla nas na noc. Optymistyczny początek i pesymistyczne zakończenie tego wiersza jakoś oddają moje dzisiejsze uczucia - bardzo jestem wam wdzięczny, że jesteście i za dzisiejsze reakcje, ale wcale to nie znaczy, że nie widzę jak to wszystko ma kruche podstawy. Wiersz z nadzieją, że przestaniemy “nosić w sobie zimę”.

Esej Pazińskiego zostawiam sobie na spokojny czas, gdy już minie październikowa nawałnica nowości. Piękna okładka, fantastyczna edycja jak zawsze w Austerii. Bardzo bym już chciał, ale mam kolejkę czytelniczą a nie chcę Pazińskiego czytać w pośpiechu. Państwo zerkną na opisy w necie, może Państwa też zachwyci sam pomysł tej książki. #zdaniemszota #piotrpaziński #austeria #atrapystworzenia

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 16, 2020 o 6:19 PDT

W listach pytacie "czy kupujesz książki?". To jest bardzo dobre pytanie! Ponieważ większość tytułów, które chciałbym przeczytać czy chocby mieć mogę wyżebrać u wydawców, to zakupowe szaleństwo uprawiam w sposób dobrze zorganizowany, a mianowicie przez długi czas dodaję tytuły do wirtualnego koszyka i dwa-trzy razy w roku dokonuję zakupu. Kupuję książki, których wstyd mi wyżebrać z różnych przyczyn - przeczytam na emeryturze, po prostu chcę mieć na półce, albo docenić fakt wydania jakiegoś tytułu. Głupio mi też żebrać książki ładne, cymesiki Karakteru na przykład wolę kupić, bo są tak...

No dobrze, było dzisiaj publicystycznie, wczoraj frywolnie choć to taka frywolność polonisty przed kamerą, czas wrócić do lektury. Kawafis w tłumaczeniu Ireneusza Kani dla Państwa. Przepięknie poezje te wydała Austeria. Polecam lekturze i życze snu w miarę spokojnego.

Są takie książki, które stają się po latach legendami, to będzie taka pozycja. Już dawno nie biegłem tak do księgarni. #kurzojady #antologiapoetekjidysz #mojadzikakoza #austeria

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 26, 2019 o 3:19 PDT

Mascha Kaléko to niemiecka poetka, urodzona w żydowskiej rodzinie spod dzisiejszego Chrzanowa. W nazistowskich Niemczech objęta zakazem druku, wyjechała do USA, skąd wróciła do ojczyzny wiele lat po wojnie. Dzisiaj jest uważana za klasyczkę literatury niemieckiej, a tom jej poezji wydała rok temu Austeria w tłumaczeniu Ryszarda Wojnakowskiego. Dziś oczywiście o Zaduszkach. #kurzojady #maschakaléko #poezja #poezjaniemiecka #ryszardwojnakowski #mojeepitafium #zaduszki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 2, 2018 o 12:31 PDT

Jaka piękna okładka. I jaki trudny tytuł. #kurzojady #monikagromala #paulcelan #austeria

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 10, 2018 o 3:02 PDT