W najnowszym Książki. Magazyn do czytaniarecenzuję dwie książki. Grzegorza Uzdańskiego chwalę ile sie da na 2000 znaków, a Tomasza Nalewajka również pozytywnie opiniuję, ale mam trochę wątpliwości co do rozbuchania tej opowieści. Zajrzyjcie do gazety to się dowiecie czy Nalewajkowi bliżej do Kossaka czy Chagalle'a.

W kioskach znajdziecie wakacyjny numer “Książek. Magazynu do czytania”, a w nim moją słodko-gorzką recenzję “Jaremianki” Agnieszki Daukszy i felieton poświęcony czterem tytułom “kobiecym”. Zapraszam do prenumeraty online lub zakupu wersji papierowej, bo sie naczytałem na ostro.  

W najnowszym Książki. Magazyn do czytaniarecenzuje "Tak to już jest" Laurie Frankel. Tak to już jest, że mi sie nie spodobało, ale też tak to juz jest, że bardzo przepraszam tłumacza książki, Dariusza Żukowskiego za brak informacji o nim w stopce książki. Nie miałem na to wpływu, ale czuję się za to wspólodpowiedzialny. 

[NOWY TOCHMAN]

Mam skłonność do przydługich wypowiedzi, dlatego redakcja Książki. Magazyn do czytania musiała trochę przyciąć moje zakusy literackie i wycięła mi z tego tekstu kilka akapitów. Ja się nigdy nie kłócę z takimi decyzjami, ale ponieważ obiecałem Tochmanowi, że wrzucę tu to, co mi wywalili (oczywiście WT też nie czytał tych akapitów), to poniżej dwie ważne dla mnie refleksje, a całość znajdziecie w druku w rzeczonym magazynie.

1.

Tochman widzi w przemocowym i pełnym zabobonów stosunku wobec chorych psychicznie metaforę nieprzepracowanej traumy po reżimie. Kultura oparta na zbrodni...

Na temat antologii poezji "Znów pragnę ciemnej miłości" wypowiedział się w "Magazynie Książki" Marcin Sendecki. Cytuję z obrzydzeniem fragment: "Przemyślnie wybrano też redaktorkę dzieła, wyznaczając do szturmowego zadania p. Joannę Lech, autorkę wierszy i prozy, której dotychczasowy dorobek w dziedzinie wiersza i prozy jest wprawdzie raczej nikły (w każdym razie naszym skromnymzdaniem), za to ona sama zyskała już pewien rozgłos jako aktywistka społeczno-polityczna kształtująca oporną rzeczywistość za pomocą publikacji selfie na fejsbuku, co musiało być dla wydawniczego wyboru...

"2011. Drugie wydanie „Niedzieli, która zdarzyła się w środę” z fotografiami Witolda Krassowskiego. Eleganckie wydanie na nietanim papierze. Spory format. Reportaże o krachu świata w ekskluzywnej, eleganckiej oprawie. „Przyszłość już nadeszła”, pisze wydawnictwo. Przyszłość jest atrakcyjna i nostalgicznie oprawiona. Skromniej ukazuje się w Czarnym „Zrób sobie raj”, zbiór reportaży o Czechach z mniej „celebryckiej” perspektywy niż w „Gottlandzie”. Ma być to „książka o sympatii do kraju”, ale też znowu pojawia się niedopowiedzenie: „może jest jeszcze o czymś, ale to zostawiam Państwu”. Snuje...