- Jeśli o mnie chodzi, to jestem cichą rebeliantką — mówi prof. Maria Poprzęcka w rozmowie, która jest o wielu sprawach. O starości Poprzęcka - Starość na nas czeka, nie wiadomo tylko, kiedy zapuka do drzwi. I tutaj dochodzę do paradoksu, który usprawiedliwia uchylanie się od jakichkolwiek rad i pouczeń. Starość jest powszechna, ale zarazem absolutnie indywidualna, jak życie. Każda jest inna, mimo że jak się patrzy na starych ludzi, może się wydawać, że są podobni. Starość może być błogosławieństwem, przekleństwem, darem, ciężarem, ubezwłasnowolnieniem, wyzwoleniem… Antytezy można...

- Wystawa Vermeera jako współczesny, lekko snobistyczny park rozrywki?

- Na wielkie wystawy mówi się dzisiaj "blocbustery", a muzea zaczynają przypominać wielkie wytwórnie filmowe.

Z profesor Marią Poprzęcką rozmawiam w weekendowej GW o tym, co i jak można oglądać. I po co. I co naprawde warto.

Jedno z pytań - o to dlaczego profesorze nie podoba się Beksiński i Łempicka - nadesłał pewien znany miłośnik sztuk plastycznych - Mariusz Szczygieł.

---

MARIA POPRZĘCKA - I Beksiński, i Łempicka nie stawiają widzom żadnych wymagań, ich obrazy są obliczone pod konkretne upodobania. Udają przekroczenia -...

“Historycy tak mają - już wszystko było”, usłyszałem gdy zapraszałem Państwa i moją środową gościnię do “Godziny bez fikcji”. Czy znajomość historii, literatury, historii sztuki, biegłość w opowiadaniu o zmianach zachodzących przed naszym urodzeniem, jednak nie uczy biegłości w rozważaniu tego, co przed nami? Dlaczego historycy i historyczki są kiepskimi futurologami?

Od roku karmimy się opowieściami o przełomie, resecie, czymś co ma nadejść, jak tylko wyjdziemy z obecnej sytuacji. Historia sztuki jest historią przełomów i przemian, choć czasem tragicznych w skutkach, szybko zapomnianych czy niedocenionych.

"Upodobanie Francisa Bacona do obrazów za szkłem jest raczej odosobnione. Większość widzów zdaje się podzielać uczucia autora przytoczonego poematu, Tadeusza Różewicza, nawet jeśli nie wszyscy oni reagują tak kategorycznie i jednak wracają czasem do Luwru i innych muzeów, choć wiedzą, iż mogą tam napotkać obrazy za szkłem", pisze w "Innych obrazach" prof. Maria Poprzęcka.

Fragment "Francisa Bacona czyli Diego Velazqueza na fotelu dentystycznym" Tadeusza Różewicza dla Państwa. A jutro o 21:00 w "Godzinie bez fikcji" rozmawiam z profesor Poprzęcką o losie historyków w niepewnych czasach.

"Na oko" to zbiór kilkudziesięciu esejów Marii Poprzęckiej, które ukazywały się m.in. na łamach Dwutygodnika. Esejów - muszę to napisać w pierwszym akapicie - wybitnych.

Poprzęcka doświadcza świata. Intensywnie, różnorodnie, intelektualnie, łączy wiedzę i erudycję z umiejętnością prostego, klarownego przekazu. Jest mądrze, zabawnie, trochę straszno ale mądrze, ciekawie i bez mędrkowania. Przykuwająco do siedziska i wciągająco.

W zbiorze znajdziecie eseje zarówno o egzotyce - Indiach czy dolinie Omo, ale też opowieści z naszego podwórka (a także pewnej "łąki pod reklamę") czy 'historycznosztuczne' mikro-wykłady.