Kolejna doskonała książka Anandy Devi, maurytyjskiej pisarki, którą do tej pory mogliśmy poznać dzięki dwóm wspaniałym powieściom skupionym wokół takich tematów jak przemoc wobec kobiet, czy konflikt międzykulturowy - “Zielone sari” i “Ewa ze swych zgliszcz”.

“Smutny ambasador” to zbiór jedenastu opowiadań eksplorujących naturę człowieka, który u Devi jest zawsze trochę śmieszny, przez co tragiczny, niezbyt mądry, raczej budzący współczucie ale i wprawiający w zażenowanie. Bohaterowie Devi są ułomni, a w przeciwieństwie do dwóch wcześniej wymienionych powieści, komiczni. Autorka bawi się z...

Dziwny ten pierwszy dzień żałoby. Często jej nie znaliśmy, nie korespondowaliśmy, nie rozmawialiśmy, ale czujemy że zabrakło kogoś, kto wciąż - wierzyliśmy w to - samym swoim istnieniem ratował nas przed poczuciem pustki, przed świadomością końca formacji intelektualnej, której była przywódczynią. Żadne tam “końce epoki” nie nastały, ale pojawiła się pustka, której nic długo nie zastąpi. Pozostały teksty, przeważnie hermetyczne i wymagające intelektualnie, bardziej eseistyczne niż publicystyczne, co niekoniecznie odpowiada gustom epoki szybkiego “ćwierknięcia”. Jestem najdalszy od...

Dużo ostatnio o zmianie pieca się mówi więc ja do Państwa z klasyką przychodzę. Trzeba przyznać, że w nowej interpretacji nabiera wiersz Białoszewskiego zdecydowanych rumieńców, czym jest bowiem szara naga jama i czy nie urąga uczuciom religijnym i poetyckim co bardziej wrażliwych obywateli i obywatelek? Sami oceńcie.

Miron Białoszewski, "Ach gdyby nawet piec zabrali…

Moja niewyczerpana oda do radości"

Mam piec

podobny do bramy triumfalnej!

Zabierają mi piec

podobny do bramy triumfalnej!!

Oddajcie mi piec

podobny do bramy triumfalnej!!!

Zabrali.

Została po nim tylko

szara

naga

jama

szara naga jama.

I to mi wystarczy

"Czy będziesz wiedział, co przeżyłeś" Marii Janion woziłem ze sobą w ostatnich miesiącach w plecaku, jakby czegoś w niej szukając. Pisze w tym zbiorze esejów Janion, że nie widziała zagrożeń nadchodzących wraz z Solidarnością i jej wizją Polski, że dała się porwać mitowi romantycznemu, który "ucieleśnił" się na jej oczach. Komentuje to fantastycznym passusem: "Intelektualista obowiązany jest do krytycyzmu i to często skrajnego krytycyzmu, na tym polega, w końcu, jego funkcja społeczna". Profesora nie wiedziała wtedy (1995) jeszcze pewnie jak bardzo krytycyzm w kapitalizmie bywa...

Pierwszy raz na @literackisopot i to od razu w roli, której się dopiero uczę - autora. Jest niezwykle miłym fakt, że osoby organizujące festiwal przygotowały taki piękny (i użyteczny) zestaw powitalny. Jutro wybieram się na dyskusję o antropocenie "Był sobie człowiek" z udziałem m.in. @ilo.wisniewska no i własne spotkanie, które poprowadzi Paulina Małochleb - @ksiazkinaostro Festiwalowi patronuje Ambasada Kanady, co widać na obrazku. Ambasadorka Kanady przyjechała do Sopotu z Warszawy rowerem, czego bardzo zazdroszczę, bo miałem podobny plan ale wybrałem jazdę pociagiem z psem, co też ma...

Finaliści Literackiej Nagrody NIKE. Państwa faworyci/faworytki? Kogo brakuje? 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu”, Piotr M. Majewski, Krytyka Polityczna 🏅“Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”, Radek Rak, Powergraph 🏅“Płuczki”, Paweł Piotr Reszka, wyd. Agora 🏅“Pusty las”, Monika Sznajderman, Czarne 🏅“Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek”, Filip Zawada, Znak

Moje refleksje na temat tego zestawu finalistów? Mam poczucie, że to dość bezpieczny wybór – wyleciały tomy poetyckie, nie ma genialnego Konrada Góry, który z nagrodą miałby szansę stać się nowym klasykiem, nie ma Ewy Lipskiej, nie ma też odważnych kobiecych głosów - Kuryluk i Morskiej, przepadła literatura niejednoznaczna gatunkowo, mniej klasyczna w formie. Z drugiej strony doceniono kilka tytułów, które miały mniejszą promocję, czy na które czytelnicy i czytelniczki niekoniecznie się rzucą (Majewski!), co powinno cieszyć. Nike to literacki drogowskaz, nie jedyny, ale wyrazisty.

Cały artykuł TUTAJ

Jutro rano dowiemy się kto dostał się do finału Literackiej Nagrody Nike. Kogo Państwo obstawiają? Nominowani to: 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kalendarz majów”, Konrad Góra, Biuro Literackie 🏅“W czasach szaleństwa”, Magdalena Grochowska, Agora 🏅“Potop”, Salcia Hałas, WAB 🏅“Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne. 🏅“Feluni”, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie 🏅“Miłość w trybie awaryjnym”, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie 🏅“Stramer”, Mikołaj Łoziński,...

Narzuca nam się różne narracje - homofobiczne, religijne, narodowe czy patriarchalne od których trudno sie uwolnić i które reprodukujemy nie mając czesto tego świadomości. Może dlatego napisałem "Pannę doktór Sadowską" ostrożnie, bez wchodzenia w rolę narratora, który będzie oceniał i podsuwał interpretacje. Sam od lat uczę się jak opowiadać świat nie przez siebie, przynajmniej przy pisaniu. Gdy już mówię to pozwalam sobie na dość ostre i konkretne wypowiedzi, ale właśnie po to pisałem, by teraz szukać odpowiednich interpretacji i na żywo zastanawiać się dlaczego to Gorgonowa a nie...

„Żółty dom” to książka oszałamiająca epicką rozpiętością i dokumentalną szczegółowością, napisana momentami poetycko i metaforycznie, niekiedy boleśnie konkretna, miejscami publicystyczna i informacyjna. Broom łączy we wspomnieniach różne gatunki literackie, dzięki czemu udaje się jej stworzyć niezwykły, czarny bildungsroman, który do tego jest sagą napisaną non-fiction. Frapująca lektura, jedna z obowiązkowych w tym roku. Czytajcie razem z Ward i „Zbieraniem kości”, nie tylko dlatego, że obie książki rozliczają historię „po Katrinie”, ale też po to, by wyjść z większościowych,...