Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Sympatyzując ze wszystkimi świętującymi dzisiaj narodziny Jezusa Chrystusa, chciałbym żebyście też pamiętali o tych, co nie obchodzą, albo co obchodzą z daleka przez las i miedzę. Ale też o tych, co obchodzą dzisiaj Święto Janionowego Narodzenia. 24 grudnia 1926 roku w Mońkach bowiem została na świat sprowadzona Maria Janion.

W "Colloquiach gdańskich" (s. 277-278), które ukazały się na początku lat 70. pisała Janion, że romantyzm polega “na zakwestionowaniu położenia człowieka tu i teraz. Uświadamiam sobie, jak jest — hic et nunc — i mówię: nie, nie ma zgody”. Konsekwencją tego sprzeciwu...

Dziwny ten pierwszy dzień żałoby. Często jej nie znaliśmy, nie korespondowaliśmy, nie rozmawialiśmy, ale czujemy że zabrakło kogoś, kto wciąż - wierzyliśmy w to - samym swoim istnieniem ratował nas przed poczuciem pustki, przed świadomością końca formacji intelektualnej, której była przywódczynią. Żadne tam “końce epoki” nie nastały, ale pojawiła się pustka, której nic długo nie zastąpi. Pozostały teksty, przeważnie hermetyczne i wymagające intelektualnie, bardziej eseistyczne niż publicystyczne, co niekoniecznie odpowiada gustom epoki szybkiego “ćwierknięcia”. Jestem najdalszy od...

"Czy będziesz wiedział, co przeżyłeś" Marii Janion woziłem ze sobą w ostatnich miesiącach w plecaku, jakby czegoś w niej szukając. Pisze w tym zbiorze esejów Janion, że nie widziała zagrożeń nadchodzących wraz z Solidarnością i jej wizją Polski, że dała się porwać mitowi romantycznemu, który "ucieleśnił" się na jej oczach. Komentuje to fantastycznym passusem: "Intelektualista obowiązany jest do krytycyzmu i to często skrajnego krytycyzmu, na tym polega, w końcu, jego funkcja społeczna". Profesora nie wiedziała wtedy (1995) jeszcze pewnie jak bardzo krytycyzm w kapitalizmie bywa...

Przedmioty zaproponowały byśmy pokazali przedmioty do których mamy sentyment - po dziadkach, pociotkach, z którymi związana jest jakaś historia. Rozejrzałem sie po mieszkaniu i mój wzrok padł na popiersie Marii Janion, które ze dwa lata temu kupiłem od Wykwitex Maryjce odpada już farba, ale nie wyobrażam sobie już mieszkania bez niej. Dlaczego? Bo to dla mnie rzecz przekorna - ironiczna, a jednocześnie smutna, pokazująca ikoniczny potencjał samej Janion, kiczowata a przy tym odwołująca się do wielkiej tradycji tej formy plastycznej. Mam nadzieję, że przetrwa tak samo jak dzieła...

Chyba wszyscy wiemy, co dzisiaj obchodzimy. Otóż świętujemy urodziny Marii Janion. 92.  W wywiadzie mówiła Kazimierze Szczuce:  "(...) na pewno nie zależało mi w życiu na tych wszystkich materialnych rzeczach, które dla wielu ludzi są ważne. Właściwie tylko na książkach. Nigdy zresztą nie pracowałam z myślą o pieniądzach, jak miałam więcej to przyznaję, chociaż o takich rzeczach się nie mówi, po prostu się dzieliłam. W naszym zawodzie o ubogich nietrudno”. Pani Profesor chyba nie wypada życzyć stu lat i to nie tylko ze względu na ich bliskość. Sama mówiła: “Przywdziałam wobec...

Od dziś na moim biurku! #kurzojady #mariajanion #wykwitex #wykonująnajlepiejwpolsce

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 30, 2018 o 6:29 PDT

Okulary Marii Janion - odlot. Po prawej Aniela Kottówna. #kurzojady #siedzęwbibliotece

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 16, 2018 o 6:52 PST

24 grudnia 1926 roku urodziła się profesora Maria Janion, która to "w dzieciństwie pasjami czytywała Wiktora Hugo".  120 lat Profesoro!

Cyt. z drugiego tomu "Masek" pod red. Janion i Rośka.