Mam taką półeczkę, na którą odkładam książki, które być może pod koniec roku trafią do zestawienia "książek roku". Póki co to niewielki stosik. Większych problemów z selekcją nie przewiduję. Właśnie odłożyłem na nią "Do perfekcji" Vincenzo Latronico w przekładzie Katarzyny Skórskiej, świetną w swojej prostocie, a jednocześnie intensywności literacką grę. Coś, co z jednej strony jest niezwykle precyzyjnym opisem życiowej sytuacji dwójki trzydziestolatków, przeistacza się u włoskiego pisarza w traktat o naszych, dziwnych czasach. Bohaterowie tej noweli, Anna i Tom to ekspaci, którzy...

Jeśli powieść zaczyna się od zdania: “Enero Rey stabilnie stoi na łódce” i jest to dobra powieść, to wiadomo, że za chwilę stracimy stabilność i ktoś wyląduje w wodzie. “To nie rzeka” argentyńskiej pisarki Selvy Almady zaczyna się od sceny połowu w rzece. Dwóch mężczyzn, Enero Rey i El Negro wybrało się na ryby. Wzięli ze sobą Tilo, syna ich przyjaciela Eusebio, który utonął w zdradliwych wodach rzeki, z której bohaterowie powieści Almady właśnie próbują wyciągnąć wielką płaszczkę. Zastrzelona i powieszona na drzewie ryba przyciąga uwagę mieszkańców wyspy, na której rozbili obozowisko....

I to jest proza! Jeśli nie znacie Bawołka (jak to możliwe), to polecam nadrobić. Wydaje mi się, że "Litania" to dobry tytuł na pierwsze z Bawołkiem rendez-vous.

***

"Koniec świata prędko nie nastąpi, wcześniej ja umrę, gdy ścieżka za mną gęsto zarośnie", deklaruje narrator jednej z kilkudziesięciu krótkich opowieści, które składają się na niezwykłą "Litanię" Waldemara Bawołka.

Tytuł każdego z pomieszczonych w tym tomie próz to kolejne wezwanie w długiej litanii. Zaczyna Bawołek od wezwania do "świętej Maryi". "Święta Maryjo, wybaw mnie od zła wszelkiego". I opowiada surrealistyczny apokryf o...

Skoro Światowy Dzień Książki to czas na autora, którego każda powieść - a przeczytałem już trzy - sprawiała, że nie mogłem się oderwać od lektury. S.A. Cosby, którego Państwo mogą znać dzięki “Kolczastym łzom” i “Asfaltowej pustyni”, w kolejnej powieści porywa nie tylko pomysłem na historię, tempem akcji ale przede wszystkim niejednoznacznymi, wielowymiarowymi bohaterami, którzy wymykają się schematom. A przecież to powieść sensacyjno-kryminalna, więc schematy są tu jak najbardziej na miejscu. Cosby ma jednak ambicje opisywania codzienności amerykańskiej prowincji bez sięgania po...

Barbara Ehrenreich zachwyca w tej książce odważnymi tezami, bezkompromisowym pisaniem i zdaniami, które aż chce się zapisywać w kajeciku. To książka o tym, że możemy się starzeć bez ciągłej walki o przedłużenie sobie życia. "W miarę jak kurczy się czas, który mi pozostał, każdy miesiąc i każdy dzień staje się zbyt cenny, żeby go spędzać w pozbawionych okien poczekalniach i pod nadzorem zimnych maszyn", pisze Ehrenreich - dziennikarka z doktoratem z biochemii. "Z przyczyn naturalnych" to summa przekonań Ehrenreich, opowieść o tym, że nasza śmierć nie jest czymś, czemu musimy się...

Tylko Wicha mógł napisać "Apostrofę do asfaltu", którą tu znajdziecie. Ukazała się ostatnia książka laureata Nike. Poświęcona jest skromnemu warszawskiemu osiedlu. *** Marcin Wicha, zmarły w styczniu tego roku pisarz i projektant, autor m.in. książki "Rzeczy, których nie wyrzuciłem", za którą dostał Nagrodę Literacką "Nike", nad "Kamionkiem" pracował przez większość 2024 roku. "Widoczki sobie opisuję" - pół żartem, pół serio mówił, gdy pracowaliśmy nad wywiadem dla "Wyborczej". "Kamionek" to esej Wichy z fotografiami Agnieszki Rayss przygotowany z okazji wystawy "Znaleźne....

Po lekturze "Ewy" Cat Bohannon wiem jedno - zbyt rzadko znajduję czas na lekturę książek popularnonaukowych. Trochę już zapomniałem jaką przyjemnością jest lektura dobrze napisanej, sążnistej opowieści, która próbuje zmienić sposób, w jaki myślimy o świecie. Taką książką jest właśnie "Ewa" (tłum. Agnieszka Sobolewska) napisana przez amerykańską akademiczkę związaną z Columbia University. Książka pokazuje, że kobiety przez dziesiątki lat były niewidoczne nie tylko dla patriarchalnego społeczeństwa, ale - i to czasem jeszcze bardziej - dla patriarchalnej nauki. To, o czym pisała...

Całe szczęście mamy Amora Towlesa. Pomyślałem tak wczoraj, gdy wróciłem do domu po kolejnym wspaniałym dniu pracy nad ciągami znaków układającymi się w teksty. Towles bowiem działa jak antidotum na wiszący nam nad głowami świat. Antidotum lekkie, przyjemne i zabawne, ale pod połyskliwą powłoką mówiące też o sprawach wagi ciężkiej. Towles tworzy bohaterów, których trudno nie polubić. Chcesz ich spotkać idąc ulicą, stając w kolejce, przepychając się przez tłum w autobusie. I nawet jeśli czasem amerykański pisarz drażni - a w "Stoliku dla dwojga" (tłum. Aleksandra Kamińska)- zbiorze sześciu...

Jest połowa marca, a stos nowych, wartych lektury książek przemienił się w pozbawiony jakiejkolwiek logiki zestaw stosików rozsianych po całym mieszkaniu. W połowie marca mam w domu już tyle tytułów, które wydają mi się warte lektury, że do końca roku mógłbym nie zaglądać do skrzynki na listy. Kiedy na to wszystko znaleźć czas i jakimi kryteriami się kierować przy podejmowaniu decyzji? Odpowiedzi - zwłaszcza na drugą część tego pytania - zmieniają się co jakiś czas. Jedno jest pewne - szukam książek spoza centrum, ryzykując czasem nieprzeczytanie aktualnie głośnej nowości...

"Istniejemy teraz w ulotnym rozkwicie życia i wiedzy", "jesteśmy liśćmi, które rozwiewa wiatr" a "Droga Mleczna to dymna smuga po prochu strzelniczym na tle satynowego nieba". Gdyby to była nowa powieść Paulo Coelho, to nawet bym nie jęknął. Ale powieść nagrodzona Bookerem? "Orbita", powieść angielskiej pisarki Samanthy Harvey, to dzieło miejscami pretensjonalne, nudne i banalne. I choć czasem przez wodospad zbyt pięknych zdań przebijają się ciekawe refleksje czy poruszające opowieści, to całość zdecydowanie jest poniżej poziomu, którego oczekuję po powieściach nagradzanych...