Gdy byłem dzieckiem miałem różne hobby, niektóre tymczasowe (zabawa z kijem, którego traktowałem jak pieska, przywiązując m.in. do słupków i wyprowadzając go na spacer), a niektóre trwające dłużej. Do tych drugich muszę zaliczyć absolutną fascynację geografią i biologią. To drugie szybko mi przeszło, bo trafiłem na nauczycielkę o mocno niesympatycznym stylu bycia ale pozostała geografia - od klasycznego “palcem po mapie”, po lektury wszystkiego co się dało - leksykonów, encyklopedii czy książek przygodowych.  Mogę tylko żałować, że “Na dworze. Przewodnik dla odkrywców przyrody” (tłum....

To jest jakaś klątwa albo fatum jakieś nieszczęsne wisi nade mną. Los złośliwy sprawia, że co wezmę ostatnio biografię na warsztat, to mi się nie podoba. A przecież sięgam po nie tylko z fascynacji bohaterami, których obiecują mi opowiedzieć. Nie czytam już biografii ludzi, którzy mnie nie interesują, bo nie mam na to przestrzeni pomiędzy synapsami. Wybieram jedynie te, gdzie liczę na wstrząsy, radości i czerwone od zaczytania oczy. Po “Berezowską” Czyńskiej sięgnąłem z radością, że postać tej niezwykłej artystki doczekała się osobnej książki i do tego w serii, która prezentuje się całkiem...

Rzuciłem się na “Wielką księgę Klary”, jakby mi książki z Kindla i plecaka ukradli. Zamiast czytać lektury poważne, czekające na pilne recenzje, o problemach aktualnych i ważkich pół dnia spędziłem śledząc przygody Klary, dżuniora, mamy i taty. I kilku postaci pobocznych, acz równie ciekawie przedstawionych, co główni bohaterowie. To jest czyste złoto, co Wicha zrobił w tej książce. Otóż szanowny laureat Nike powstawiał do Klary - obok świetnych historyjek o przygodach dzieciaków dla dzieciaków - dziesiątki rozważań dużo poważniejszych i wyjątkowo smutnych w refleksji. O czym...

“Listy zza grobu” przeczytałem z racji prowadzenia spotkania z Remigiuszem Mrozem podczas festiwalu literackiego, o którym sporo mogliście tu ostatnio przeczytać. To było ciekawe wyzwanie (myślę o spotkaniu, nie o lekturze, bo ta nie była ani wyzwaniem, ani nie była szczególnie ciekawa) - na scenie, na której dwie godziny później zasiadł Zagajewski pojawił się pisarz, który traktuje literaturę jak taśmę produkcyjną. Pisarz mocno przeciętny, ale - o czym świadczy jego sława i liczbą fanów i fanek - wyjątkowo sprytny.  Ostro było jeszcze zanim spotkanie się zaczęło. Nieźle się festiwalowi...

Duńczycy – jeszcze w latach 50. – postanowili wyselekcjonować kilkadziesiąt grenlandzkich dzieci i wysłać je na naukę do Danii. Docelowo dzieci miały wrócić na wyspę i dawać przykład innym, unaocznić, że duńskość jest najlepszym sposobem na osiągnięcie sukcesu.

Tylko przed jednym budynkiem w Ikerasak na zachodnim wybrzeżu Grenlandii powiewa flaga z duńskim krzyżem. Nad pozostałymi łopocze grenlandzkie półsłońce. Wiśniewska pisze, że to „nierozstrzygnięta rozgrywka w kółko i krzyżyk”. Będzie śledzić meandry tej rozgrywki, przy okazji sprawdzając jak brzmi cisza, smakując nogę renifera i...

Czytam książkę Matthew Desmonda, “Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast” w tłumaczeniu Tomasza S. Gałązki i jestem ukontentowany lekturą. Będę pisał jeszcze o niej do pewnego magazynu literackiego, ale już chciałbym, żebyście zwrócili na ten tytuł uwagę (premiera 18 września nakładem Marginesów).

Desmond zyskał moją dozgonną wdzięczność za to, że go w tej książce nie ma. Czytam głównie polskie reportaże (bo ja po prostu czytam głównie polską literaturę) i mam już dość wszechobecnego reporterskiego “ja”, które pojechało, zobaczyło, rozmawiało, pomagało, płakało, śmiało...

Dla jednych może być to odkrycie, dla drugich - spory zawód. “Jeszcze kocham. Zapiski intymne” to fragmentaryczny dziennik Anny Świrszczyńskiej, który stanowi zaledwie połowę tej i tak niezbyt obszernej książeczki. To kilkadziesiąt zapisów z okresu wielkiej miłości.  Świrszczyńska ma 60 lat i chce być kochana. Uwodzi, flirtuje i romansuje niekiedy z kilkoma mężczyznami w tym samym czasie, wciąż ma sentyment do byłego męża, bardzo pragnie bliskości i zaangażowania, ale jest w tym niekonsekwentna, boi się zaangażowania. “Mąż nie lubił całować w usta, Józef pierwszy też nie, a Wojciecha...

Wczoraj pisałem o nadmiarze programu w “Artemizji”, to dzisiaj napiszę o jego braku w najnowszym “Kajku i Kokoszu”. Zacznijmy od tego, że bardzo się cieszę, że Egmont przestał się bawić w krótkie historyjki i w końcu stworzono pełnometrażowy komiks “na licencji” Christy. Ale jakież było moje rozczarowanie, że opowiedziana tu historia niewiele wychodzi poza osiągnięcia patrona. Zatem mamy Mirmiłowo i naszych dwóch (nie aż tak bardzo) dzielnych bohaterów, którzy dostają misję eskortowania do domu przebywającej w podróży księżniczki Salwy. Księżniczka cały czas się śmieje i śmiech ten...

Chciałbym być łaskawszy dla “Artemizji”, ale im dłużej o niej myślałem, tym mniej mi się ten komiks podobał. Po prostu nie lubię tak prostego dydaktyzmu, który może i jest potrzebny, ale ja już jestem gdzie indziej i kolejna oczywista w wydźwięku opowieść z kategorii “herstory” i “empowerment” niekoniecznie do mnie trafia.

Nathalie Ferlut i Tamia Baudouin stworzyły komiks o Artemizji Gentileschi (a przetłumaczyła Olga Mysłowska), wybitnej, siedemnastowiecznej malarce, która dzisiaj, gdy historia sztuki próbuje przywrócić równowagę w narracji i pokazać tworzące kobiety, jest fetowana wielkimi...

Dzisiaj w cyklu "Książka na weekend" polecam wznowienie fantastycznej powieści Jamesa Baldwina, "Gdyby ulica Beale umiała mówić". Love story z Harlemu w rytmie gospel i z mocną dawką Szekspira. 

RECENZJA NA STRONIE EMPIKU