W Nowej Rudzie podczas Festiwalu Góry Literatury rozmawiałem z Wojciechem Bonowiczem o nowym wydaniu, a raczej nowej wersji jego biografii Józefa Tischnera.

Zacznę jednak od końca, bo chodzi o to, żeby Państwo kliknęli. Zatem pod koniec rozmowy nie montowałem nic i pokazuję Państwu jakie lapsusy językowe można popełnić w trakcie wywiadu. Śmiechu było co niemiara i my ten śmiech z Wojtkiem Bonowiczem sobie nagraliśmy. W mniej śmiesznych czasach będę sobie odsłuchiwał ten fragment.

Naszej rozmowie towarzyszą nie tylko sudeckie cykady, ale i dźwięk apelu jasnogórskiego dochodzący z kościelnej...

Wspaniała jest ta okładka autorstwa Olgi Zelenskiej. A i książka napisana pięknym językiem sądząc po pierwszych stronach. Czuję, że jej ulegnę w najbliższych dniach. #zdaniemszota #wołodymyrrafiejenko #annaursulenko #marcingaczkowski #kolegiumeuropywschodniej #kew

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 30, 2020 o 5:04 PDT

"(...) gdy ma się na koncie pierwszą książkę, to chyba można choć przez chwilę pomyśleć, że jest się Bog wie kim". Alice Munro, opowiadanie "Fikcja", tom "Zbyt wiele szczęścia", tłum. Agnieszka Kuc.

No nie wiem...

Ech, Wrocławiu! Czemy ty dwadzieścia lat temu byłeś miastem kojarzącym mi się tylko z alkoholizmem, biedą, powodzią i "metalami"?

Tak może bym dzisiaj mieszkał w "Mieście Literatury", miał za prezydenta łysego i brodatego kociarza, a w pobliżu Pawła i Ewę Pawlaków, twórców wspaniałych książek dla dzieci, w których nowoczesność musi ustąpić miejsce tradycji bez wdeptywania do skansenu.

"Wrocławski ABECADLIK" Pawlaków jest diablo dobry , poza prezentacją literek znajdą tu Państwo wiele drobnych niespodzianek jak choćby rozsiane w ilustracjach krasnale czy Olgi Tokarczuk. Mają Pawlakowie...

Wydawnictwo Wyszukane dostarczyło nam niedawno "Dendryty" Kalli Papadaki w przekładzie Ewy T. Szyler, a teraz wydało książkę, którą w kowidowych czasach czyta się jak coś, co bardzo potrzebujemy przeczytać, a jeszcze o tym nie wiemy. Jedna z tych powieści, których opis brzmi dość banalnie - ot facet rusza w podróż i rozkminia własne żyćko. Machado jednak wypełnia swoją opowieść pięknymi i mądrymi historiami ludzi zagubionych we współczesnym świecie, którzy szukają swojej drogi do szczęścia. Bardzo dobrze mi ta książka zrobiła pokwarantannowo, liczę na to, że się Państwo skuszą, bo mam nad...

Tajfun bardzo chce znaleźć odpowiedź na pewne pytanie. #piesektajfun #copotrafiąkoty

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 28, 2020 o 2:17 PDT

Giuseppe Ungaretti w przekładzie Grzegorza Franczaka dla Państwa. Smutne i piękne są te wiersze. Bardzo polecam zajrzenie do tomu wydanego przez Lokator, bo można się naprawdę zachwycić "Radością katastrofy".

Z powodów zawodowych, o których jeszcze nie można pisać zbyt dużo od kilku dni obkładam się książkami Alice Munro i czytam jej najważniejsze opowiadania.

Zaskakująco na pierwszy plan moja uwaga wyciąga te fragmenty, w których Munro podejmuje temat przemocy wobec kobiet, tak często ukrywanej przed małomiasteczkową publicznością. W opowiadaniu "Królewskie lanie" z tomu "Za kogo ty się uważasz" (tłum. Elżbieta Zychowicz) pisarka z detalami i calkiem chłodno opisuje życie Rose, której "ojciec był mistrzem królewskiego lania". Wychowywana przez macochę, w domu gdzie o matce przypominały jej tylko...

Taki piękny album dostałem od Domu Spotkań z Historią.

Zdjęcia w nim zaprezentowane są, mimo strasznej scenografii - zasadniczo wesołe.

Zastanawiam się czy nie jest tak, że uśmiech był wtedy taką rzadkością, że przyciągał wzrok reporterów, czy to my dzisiaj wolimy takie obrazki od smutnej, biednej rzeczywistości? Prawda pewnie leży po środku.

Polecam na ładny i mądry prezent, bo dużo tu zdjęć ikonicznych ale też mniej znanych, a poruszających wyobraźnię.

W listach pytacie "czy kupujesz książki?". To jest bardzo dobre pytanie! Ponieważ większość tytułów, które chciałbym przeczytać czy chocby mieć mogę wyżebrać u wydawców, to zakupowe szaleństwo uprawiam w sposób dobrze zorganizowany, a mianowicie przez długi czas dodaję tytuły do wirtualnego koszyka i dwa-trzy razy w roku dokonuję zakupu. Kupuję książki, których wstyd mi wyżebrać z różnych przyczyn - przeczytam na emeryturze, po prostu chcę mieć na półce, albo docenić fakt wydania jakiegoś tytułu. Głupio mi też żebrać książki ładne, cymesiki Karakteru na przykład wolę kupić, bo są tak...