"Na Nalewkach panował hałas i ścisk. Jedni kupowali, inni sprzedawalI, jeszcze inni wymieniali. Skarpetki, bielizna, galanteria, złoto, srebro, waluty (...) W piątkowe popołudnie Nalewki cichną. Zamknięto sklepy. Właściciele i pracownicy poszli do domów. "Strażnicy szabasu" obeszli już wszystkie podwórka o pogonilo ostatnuch, opieszałych handlarzy. Ulica wygląda na wymarłą". Tak pisał w latach 50. Mosze Zonsztajn, z Buenos Aires wspominający Warszawę. Przytacza go Jacek Leociak, który smutno uzupełnia ten obraz: "Odświętna cisza szabatu już się nad kamienicą przy Nalewkach 15 nie unosi....

"Każdego wieczoru, wzdłuż brzegu, żołnierz prowadzi konia ciągnącego bronę. Od tego momentu, aż do rana, nie wolno się kąpać. Ślady stóp na zagrabionym piasku mogą świadczyć o próbie ucieczki przez morze na Zachód.  Czy ktoś niechcący wszedł na zakazany kawałek ziemi, czy – jak mówią w Ustroniu – żołnierze złapali nocą dwóch mężczyzn w kajaku płynących w stronę Bornholmu, nie wiadomo. Milicja rekwiruje na wszelki wypadek mieszkańcom i letnikom jednostki pływające.  Jerzemu Gruzie zabiera zatyczkę od krokodyla.  Gumowe zwierzę flaczeje." --- Będziecie to czytać. Gwarantuję wam!  

"Nad miasta otwartym magnetowidem mżyło logo Lidla” Tu jest wszystko - poezja, dramat i proza dużego miasta. Masłowska w doskonałej formie nadciągnie już na początku maja. Antyczna tragedia zmiksowana z musicalem i teatrem szekspirowskim w rytmie hip-hopu. Jak to się czyta!

Zbigniew Herbert, "Ołtarz", fragment wiersza. Ja to tak tutaj zostawię.

"sandał i kawał stopy bogini Ironii ich strzegła a także fałdów szaty po których łatwo odczytasz gest ramion pięknie wzniesionych i to naprawdę wszystko rąk nie było grających na rogach zwierząt ofiarnych nie wiesz jakie twe słowo i jaki kształt może błahy przechowa zmarszczka kamienia – nie to co myślisz że tobą i nie wiesz czy krew i kości czy może rzęsę wybiorą w ziemi ułożą łaskawej gdzie dojrzewają posągi"

Barańczak przypomina, że wiersz ten koresponduje z Norwidowskim "Nikt nie zna dróg do potomności...”, a mnie on dzisiaj ze wszystkim koresponduje

Na porcelitowych ściankach ogromnej wanny z zakrzywionymi nóżkami widać zielone linie, dokąd sięgała woda. Miedziane orurowanie chowa się w byle jak wyciętych dziurach sekwojowych desek. Poszarpane otwory wokół rur zniknęły, zatkane pajęczymi kokonami pełnymi wełnistych woreczków z jajkami oraz truchłami pająków, które prześladuje ogromna czarna wdowa, tak spasiona, że gdy przechodzi przez podłogę, jej odwłok zostawia ślady w kurzu. Martin mówi na nią „ta toksyczna dziwka, Virginia Woolf”.

Nad wanną trójdzielne okno wychodzi na Potok przy Rzeźni, obwieszone porostami sosny i jeżyny...

Published by Wojtek Szot · 2 hrs · 

"Kobieta stała się równowartościowym obywatelem, zajęła miejsce we wszystkich dziedzinach, u wszystkich warsztatów pracy, nieograniczone macierzyństwo nie jest już, nie może być jej ideałem. Zmieniły się warunki życia. Zmienił się i stan medycyny. Przerywanie ciąży stało się faktem potocznym wcale nie tylko w wypadkach wyjątkowych życiowych katastrof; stało się faktem częstym w życiu małżeńskim, praktykuje je niejedna pani sędzina, niejedna pani prokuratorowa… (...) I w tym jeszcze ohyda paragrafu. Jak wszystkie paragrafy wspierające się na obłudzie...

Światowy Dzień Poezji trwa, a przed nami uczta poetycko-epistolograficzna.  "Kochany Zbyszku! moje Ty srebro i złoto! do Pragi tobym poszła za Tobą nawet piechotą i boso i w parcianej koszuli na grzbiecie żeby Cię widzieć jak sobie jedziesz rozparty w karecie (...) To Szymborska do Herberta w roku 1961. Dwa lata później jeszcze nie-autor "Pana Cogito" napisze: "Tak się głupio chowamy za ironią / ale dla Ciebie mam ciepłe i bezradne / uczucie". Listy wielkich poetów rzadko się ukazują a jeszcze rzadziej są rozkoszą czytelniczą. W tym przypadku dotykamy absolutu i maestrii....

Kolejna odsłona Światowego Dnia Poezji. Tym razem Karolina Krakowska z Księgarnia na Tłomackiem wyszperała dla Was Charlesa Simicia z tomu "Madonny z dorysowaną szpicbródką" w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka.

Kocham Mamaw z "Elegii dla bidoków" (tłum Tomasz S. Gałązka) i choć sama książka ma sporo wad, to wybaczam. Więcej niedługo. #kurzojady #mamaw #papaw #jdvance #tomaszsgałązka #elegiadlabidokow #wydawnictwomarginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 6, 2018 o 1:25 PST