“Dżiny” to rodzinna historia imigracji. Uzupełnianie białych plam w pozornie jednolitym wizerunku imigrantów. Książka, która choć momentami bardzo emocjonalna, nie popada w rzewność czy kicz. Aydemir świetnie prowadzi dramaturgię, ma dla czytelników sporo niespodzianek i choć można trochę wypomnieć jej płaskość postaci drugoplanowych, to nie można odmówić sprawności i tego, że napisała powieść, którą naprawdę warto zabrać ze sobą w długą podróż. Nie tylko do Niemiec czy Turcji. *** Gdy Hüseyin przylatuje do Stambułu widzi swoją przyszłość spokojną i radosną. Za chwilę rząd federalnej...

Jest to wyznanie wcale nie marginalne. Należą do niego osoby w różnym wieku, o zróżnicowanym statusie materialnym i tożsamościach nieprzewidywalnych. W kościele tym ceni się kontrastowe barwy, kadry w których artefakty ustawiają się w surrealistyczne szyki, a w opowieści - historie, które niekoniecznie prowadzą dokądkolwiek. Wyznawcy nie zrzeszają się, mają skłonność do praktyk indywidualnych. Szukają innych wymiarów w czymś pozornie płaskim, jednowymiarowym, banalnym, infantylnym, rodem z pseudogotyckiego horroru klasy podrzędnej. Doceniają humor, ale mają skłonność do taplania się w...

Wojenny dramat widziany oczami małego dziecka. Miejska kronika z czasów okupacji, a do tego powieść o świecie, który zostaje poddany próbie sił. Czy odwieczne, kamienne miasto przetrwa? Czy zostanie przechowane jedynie jako mit w pamięci nielicznych, którzy przeżyją? A może jedno i drugie? “Kronika w kamieniu” Ismaila Kadarego to opowieść o tym, że nie można żyć tylko tu i teraz, a wyobraźnia i fantazja potrzebne są tak dzieciom, jak i dorosłym. Mimo opisywania wielkiego dramatu, u Kadarego znajdujemy lekkość opowieści w duchu realizmu magicznego, zapowiedź postmodernistycznych gier z...

Kto jest nominowany i za co? Jak układają się decyzje jury? Czy słusznie, że nie ma “Empuzjonu” Olgi Tokarczuk? Kogo brakuje? A kto jest - dla mnie - zaskoczeniem na tej liście? Niemal na każde z tych pytań staram się odpowiedzieć w artykule dla serwisu Pasje. Klik, klik.

- Wolę wojny między płciami, niż między narodami. Interesują mnie granice emocjonalne, nie geograficzne - mówi w rozmowie dla serwisu Pasje Zeruya Shalev, najbardziej znana na świecie izraelska pisarka. “Los” to siódma powieść Zeruyi Shalev, pisarki doskonale znanej polskim czytelnikom. Przełożona przez Magdalenę Sommer książka to opowieść o dwóch pokoleniach kobiet, które dzieli niemal wszystko, a łączy rodzinna tajemnica. Shalev odważniej niż kiedykolwiek pisze o izraelskiej historii i teraźniejszości, ale wciąż jest przede wszystkim twórczynią w niesamowity sposób analizującą relacje...

W prozie Shalev jest coś niezwykle ujmującego. Jest tu mądrość nienachalnie czyniąca podchody do czytelników. Izraelska pisarka tworzy fantastyczne, plastyczne i trudne do zapomnienia bohaterki, których los staje się uniwersalną metaforą i opowiada zawsze o czymś jeszcze. Ten naddatek sprawia, że precyzyjnie utkane powieści Shalev są “czymś więcej” niż pozornie może nam się wydawać. Shalev zadebiutowała - podobnie jak Olga Tokarczuk - tomem poezji. Ukazał się w 1988 roku i - sądząc po nie kontynuowaniu tej ścieżki kariery przez autorkę - nie stał się wydarzeniem przełomowym w jej życiu....

Czy Marcin Meller jest "z natury na kanapkę"? Na pewno jest do... toalety. A raczej zbiór jego felietonów pt. "Trzy puszki bobu". --- - To książka na poprawę humoru - mówi mi Meller w rozmowie, do której kierunek znajdziecie w komentarzu. - Niech czytają moje felietony, by się śmiać. Chcę poprawiać ludziom nastrój. Inna odpowiedź? Niech kupią “Trzy puszki…” do czytania w toalecie. Ja uwielbiam czytać książki z felietonami w toalecie. WSZ - Już mamy nagłówek. Marcin Meller: Napisałem książkę do toalety. MM - Proszę bardzo! W toalecie czytałem Kisiela, felietony Pereza-Reverte,...

“Moja ukochana i ja” Renaty Lis to książka wstrząsająca, a jednocześnie kojąca. Otwierająca wiele ran, ale też dająca nadzieję. Potrzebujemy więcej takich opowieści. Więcej opowieści o tym, że człowiek kocha drugiego człowieka. I to zmienia świat. - - - Choć “Moja ukochana…” ukaże się w połowie maja, to nie mogłem wytrzymać i już Wam piszę, że po prostu bardzo tej książki potrzebujecie, potrzebujecie zamówić ją sobie w przedsprzedaży, czy czekać na nią pod szyldem ulubionej księgarni. Napisałem Wam kilka tysięcy znaków o tym, co znajdziecie u Lis i dlaczego warto czekać, a teraz...

O tym, jak łatwo ciało stawało się skórą i przeistaczało w łapówkę, pisze Tomasz Patora w przejmującym reportażu o kulisach jednej z największych afer opisanych przez prasę w XXI wieku. Ołtarz w Łowiczu utonął w kwiatach. Był rok 1999, kolejna pielgrzymka “papieża Polaka” do ojczystego kraju. Kwiaty dostarczyła firma H. Skrzydlewska, potentata łódzkiego nekrobiznesu. Rok później firma Heleny Skrzydlewskiej podpisała z łódzką archidiecezja - jak pisze Tomasz Patora - bezprecedensową umowę. Zakład pogrzebowy dostał “wyłączność na przenoszenie trumien z kaplic do grobów”. Wcześniej zadanie...

Sądząc po książce Maggie Shipstead, żeby namówić czytelnika na spędzenie wielu godzin z waszą opowieścią potrzebujecie: Hollywood, Titanica, wyrazistych bohaterek, samolotów, transpłciowych rdzennych mieszkańców, prohibicji, miłości i wojny. W jednej książce. Maggie Shipstead w "Wielkim Kręgu" udowadnia, że można to wszystko zmieszać tak, by efekt był nie tylko strawny, ale wręcz byście nie mogli się od niego oderwać. (...) Wielkie książki budzą wielkie emocje, ale też obawę, którą doskonale rozumiem - że zaangażujemy swój czas w lekturę, a po kilku dniach, czy tygodniach okaże...