Co takiego ma w sobie czeska literatura, czego nie znajdziemy w utworach spod polskiego pióra? A jak zaczęła się przygoda Mariusza Szczygła z czeską prozą? Wojciech Szot rozmawia z Mariuszem Szczygłem o czeskich pisarzach w Polsce, polskich w Czechach, a także o „kryminalistach” oraz „kryminalistkach”.

Dzisiaj mam dla Was krótką rozmowę z Mariuszem Szczygłem, o tym co ma w sobie czeska literatura. Polecamy się lekturze

"2020 Białoruś wybory prezydenckie", "military", "Albania", "traktory", "OMON" - to tematy zdaniem Google “podobne” do zapytań o Białoruś. A o czym rozmawia się w Białorusi? Jak organizuje się społeczeństwo obywatelskie i jakie zadania i problemy stoją przed dziennikarzami i dziennikarkami, którzy zajmują się Białorusią?

O tym w “Godzinie bez fikcji” porozmawiam z Wiktorią Bieliaszyn, dziennikarką “Gazety Wyborczej”, która relacjonowała ubiegłoroczne protesty. Niespełna dziesięciomilionowy sąsiad pojawia się w naszych wiadomościach najczęściej przy okazji protestów przeciwko reżimowi...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Anatol Girs był zapalonym bibliofilem, drukarzem, wydawcą i typografem. Był Polakiem o szwedzkich korzeniach, a urodził się na Krymie na początku XX wieku. “Żydzi uważali mnie za antysemitę, endecy za Żyda albo masona” - mawiał. W 1938 roku założył własne wydawnictwo - Oficynę Warszawską. Poza pojedynczymi pocztówkami Girsowi nie udało się opublikować żadnej książki przed wojną, zapewne firma wciąż pracowała na zleceniach przygotowując skład i druk książek dla większych wydawców. Z bycia wydawcą się jednak nie wyrasta i tuż po wojnie, w Monachium, Girs wydaje zbiór wspomnień obozowych...

Kryzys, czy zmierzch książki? - Tym pytaniem 86 lat temu Czesław Lechicki, wtedy niespełna trzydziestoletni historyk, publicysta, przeciwnik Boya-Żeleńskiego zaczynał swój "Przewodnik po beletrystyce". O Mniszkównie pisał, że to "zdolna grafomanka" i poświęcił jej ćwierć strony, choć Wanda Miłaszewska, dziś raczej zapomniana już pisarka katolicka została opisana na prawie dwóch kartach. Dąbrowskiej - całkiem słusznie - "szkodzi rozwlekłość", w nowelach "naturalizm aż niesmaczny", choć Lechicki docenia wybitność Marii z Szumskich. Żeromski zaś "moralności nie uznawał". Młody dość...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Wojciech Szot: „Wojenka”, Twoja nowa książka zaczyna się od informacji, która może być dla wielu czytelników i czytelniczek szokująca. Rok szkolny w Polsce w 1939 roku nie rozpoczynał się pierwszego września.

Magdalena Grzebałkowska: Dla mnie to było też zaskoczenie. Wpadłam na to dopiero kończąc pisać książkę, gdy sprawdzałam historię jednego z bohaterów, który opowiadał mi jak pierwszego września stał w sieni w ubranku z tornistrem, gdy nagle z radia w kuchni popłynęła informacja, że rozpoczęcie roku zostaje odwołane, bo wybuchła wojna. Chciałam znaleźć taką depeszę radiową. I nagle nie...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Kęskrawiec wykłada się zupełnie na pisaniu o Afryce i katolikach, a jeden z fragmentów tej książki powinien służyć jako ilustracja ćwiczeń z zakresu “jak nie pisać o Afryce”. Słaba, źle napisana, pełna stereotypów książka. --- Są takie tematy, które tylko pozornie wydają się reporterskimi samograjami. Mocne nazwisko, głośne wydarzenie, jakaś tajemnica, duże pieniądze, czarna wołga. I czasem powstają o nich teksty wybitne, a czasem nie. Czemu się nie udają? Choćby dlatego, że przyjęto zbyt oczywistą perspektywę, wiedząc, że książkę “sprzeda” temat, a nie to, co jest w środku. Ale też...