Dla takich zdań czyta się Alice Munro: “Mieszkańcy mawiali, że na co dzień miasto wygląda jak umarłe, za to gdy odbywał sie pogrzeb, nagle w cudowny sposób ożywało”. Wpisujcie miasta. --- #zdaniemszota #alicemunro #drogieżycie #agnieszkakuc #WydawnictwoLiterackie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 2, 2020 o 4:11 PDT

Wspaniała jest ta okładka autorstwa Olgi Zelenskiej. A i książka napisana pięknym językiem sądząc po pierwszych stronach. Czuję, że jej ulegnę w najbliższych dniach. #zdaniemszota #wołodymyrrafiejenko #annaursulenko #marcingaczkowski #kolegiumeuropywschodniej #kew

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 30, 2020 o 5:04 PDT

"(...) gdy ma się na koncie pierwszą książkę, to chyba można choć przez chwilę pomyśleć, że jest się Bog wie kim". Alice Munro, opowiadanie "Fikcja", tom "Zbyt wiele szczęścia", tłum. Agnieszka Kuc.

No nie wiem...

Wydawnictwo Wyszukane dostarczyło nam niedawno "Dendryty" Kalli Papadaki w przekładzie Ewy T. Szyler, a teraz wydało książkę, którą w kowidowych czasach czyta się jak coś, co bardzo potrzebujemy przeczytać, a jeszcze o tym nie wiemy. Jedna z tych powieści, których opis brzmi dość banalnie - ot facet rusza w podróż i rozkminia własne żyćko. Machado jednak wypełnia swoją opowieść pięknymi i mądrymi historiami ludzi zagubionych we współczesnym świecie, którzy szukają swojej drogi do szczęścia. Bardzo dobrze mi ta książka zrobiła pokwarantannowo, liczę na to, że się Państwo skuszą, bo mam nad...

Z powodów zawodowych, o których jeszcze nie można pisać zbyt dużo od kilku dni obkładam się książkami Alice Munro i czytam jej najważniejsze opowiadania.

Zaskakująco na pierwszy plan moja uwaga wyciąga te fragmenty, w których Munro podejmuje temat przemocy wobec kobiet, tak często ukrywanej przed małomiasteczkową publicznością. W opowiadaniu "Królewskie lanie" z tomu "Za kogo ty się uważasz" (tłum. Elżbieta Zychowicz) pisarka z detalami i calkiem chłodno opisuje życie Rose, której "ojciec był mistrzem królewskiego lania". Wychowywana przez macochę, w domu gdzie o matce przypominały jej tylko...

Jest to opowieść wciągająca i robiąca wrażenie sprawnością opisu detali, ale jednak nadmiernie czytelna w warstwie ideologicznej, przez co stawała się irytująca. Nie da się jednak Sarze Moss odmówić ciekawego pomysłu na opowieść, dobrego researchu do książki i tego, że autorka potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Historia w szybkim skrócie. Miejsce akcji - okolice muru Hadriana. Czas akcji - współczesność, w okolicy są supermarkety i ludzie mają internet. Sytuacja - studencki obóz “archeologii doświadczalnej”. Do grupy studentów pod opieką profesora Slate’a dołącza rodzina fascynata...

Tak się zaaferowałem wyjazdem w rodzinne strony i własną książką, że prawie na śmierć zapomniałem, że warto udać się do księgarni lub dodać do koszyka książkę Davida Machado, “Średni współczynnik szczęścia”.

Jeśli lubicie czytać książki, których bohaterami są ludzie pozbawieni nadziei na lepszą przyszłość - to idealna pozycja dla was!

Nie zabrzmiało to chyba najlepiej, ale przyznajmy, że całkiem spora część literatury to właśnie opowieści o takich bohaterach. Głównym bohaterem książki Machado jest Daniel, który z dnia na dzień ląduje na bezrobociu, bo splajtowało biuro podróży, w którym...

Jadąc na urlop pomyliłem „Życie Sus” Jonasa T. Bengtssona z “Poparzonym dzieckiem” Stiega Dagermana (tłum. Justyna Czechowska) i nie żałuję, bo przeczytałem coś, co wydaje się być współczesną wersją “Dzieci z Dworca ZOO”, ale bez topornego moralizatorstwa, w innych dekoracjach, kilkadziesiąt lat później i w innym społeczeństwie. Czyli właściwie całkiem inna książka, ale jednak wyczuwałem w sobie to samo napięcie, które miałem jako wczesny nastolatk czytający dokumentalną książkę Kai Hermann i Horsta Riecka.

Sus ma dziewiętnaście lat, brata w śpiączce, ojca w więzieniu, mieszkanie w bloku i...

Tak mi można pisać! Jutro kilka słów o książce Bengtssona, którego na urlop wziąłem myląc z Dagermanem. I NIE ŻAŁUJĘ. #zdaniemszota #jonastbengtsson #wydawnictwopoznańskie #iwonazimnicka

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 19, 2020 o 10:37 PDT

Musiałem sobie to kupić. W tym roku udało mi się do minimum ograniczyć wszystko, ale nie mogłem sobie tego darować. Oczywiście nie liczę na lekturę całości przed emeryturą. Ale przecież Goethego nie kupuje się tylko po to, by go czytać. #zdaniemszota #johannwolfgangvongoethe #wojciechkunicki #ewaszymani #fundacjacieszkowskiego

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lip 8, 2020 o 11:10 PDT