Szesnaście godzin. Zabrzmiało jak wyrok, a było tylko przewidywaniem czytnika, jak długo będę czytał „Do raju” Hanyi Yanagihary w przekładzie Jolanty Kozak. Czy warto było szaleć tak? Kłopot w tym, że nie mam dla Was prostej odpowiedzi. Znam powody, dla których zatopienie się w tej powieści może sprawić komuś niezwykłą przyjemność, a pod koniec tej - jak piszą niektórzy - „literackiej symfonii” zakrzyknie: arcydzieło! Potrafię poczuć wspólnotę z kimś, kto nie dokończy lektury „Do raju”, z kimś znudzonym monologiem potomka hawajskich królów w drugiej części książki amerykańskiej pisarki.

Najb...

Przerażają mnie stosiki książek, które rozpanoszyły się w mojej patodeweloperce AD 1964. Zaległości rosną tak, że nieomal przestałem się nimi przejmować (tak, mam specjalny stosik “na wakacje” i osobny “na ew. kowid”). A tu jeszcze z trwogą człowiek spogląda w przyszłość. Dzisiaj w GW piszę o książkach, na które czekam i - jak podejrzewam - w oczekiwaniach tych nie jestem sam. Marzę o tym, żebyście już w łapki dostali książkę Sarra, “Najskrytsza pamięć ludzi” w przekładzie Giszczaka, którą przeczytałem na wydechu i jestem zachwycony. Wspólnie poczekamy na “Pasję wg G.H.”, jedną z...

Kolejna książka, na której lekturę was namawiam, za co z góry przepraszam, ale jakoś tak się złożyło, że ostatnio czytam tylko dobre książki. Niech was nie zwiedzie okładka tej książki - za tropikalną roślinnością skrywa się wielka powieść historyczna, pełna emocji, skomplikowanych wyborów, zaskakujących postaci, do tego bardzo sprawnie napisana. I choć “Miss Birmy” (tłum. Jolanta Kozak) momentami zbyt łzawo traktuje romansowe wątki, to jest lekturą, na którą zdecydowanie warto poświęcić kilka wieczorów. Główną zaletą “Miss Birmy”, jeśli tak można o książce napisać, jest główny wątek...

Zostaliśmy zasypani książkami. Wydawcom coś się pomyliło i w październiku postanowili sprawdzić nasze zdolności czytelnicze i zasobność portfeli. Mam wrażenie, że taką nadprodukcją wydawcy działają na szkodę swoich autorów i autorek. Żeby jednak nie narzekać zbyt długo, to w tym tygodniu będę doczytywał "Człowieka, który znał mowe węży" (tłum. Anna Michalczuk-Podlecki), na blogu i FB znajdziecie recenzję thrillera Oyinki Braithwaite, "Moja siostra morduje seryjnie" (tłum. Maciejka Mazan), a w najbliższych dniach napisze wam dlaczego musicie przeczytać "Moją znikającą połowę" Brit Bennett...

Protesty są ważne, ale na spacer i lekturę zawsze znajdzie się czas. Czytam "Miss Birmy" Charmaine Craig (tłum. Jolanta Kozak), książkę której okładka nie do końca zachęca i zdaje się ukrywać poważną i przejmującą sagę rodzinną, jaką znajdziecie w tej powieści. Prezentuję się w rynsztunku autopromocyjnym, bo od Agnieszki B. dostałem czapke i maske z własnym logo! Za prezent dziękuję, ale z wrodzonej skromności będę używał z ostrożnością. #zdaniemszota #charmainecraig #jolantakozak #mando #piesektajfun #niedzielnychill

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 25, 2020 o 7:14 PDT

Który to już dzień kwarantanny? Liczycie? Czas płynie szybciej czy wolniej? Mam spory dysonans pomiędzy tym jak widziałem siebie na kwarantannie, a jak rzeczywistość weryfikuje moje możliwości działania. Miało być więcej czasu, a wieczór nadchodzi nadspodziewanie szybko, zerkanie na zegarek bardzo się przydaje w tych tygodniach.

Uczestnictwo w kulturze? Trochę frajdy sprawiają mi opowieści pisarzy i pisarek online, czy spotkania z nimi, które robiłem i być może wrócą pod koniec tego tygodnia, obejrzałem online świetne “Cząstki kobiety” z TR-u i wydawało mi się, że na tym moje uczestnictwo w...

Przedświąteczna pora podsumowań i podchoinkowych propozycji prezentowych to świetny czas, by przypomnieć też o tym, co w danym roku zrobiło na nas wrażenie. Zatem dzisiaj kilka książek i zjawisk, które mnie w mijającym roku szczególnie ucieszyły. To też oczywiście lista możliwych prezentów, ale to już chyba tylko dla tych bardzo spóźnionych.

1. Nobel dla Olgi Tokarczuk to na pewno najważniejsze wydarzenie mijającego roku. Wielkie emocje, radość i tysiące poruszonych czytelników/czytelniczek. Przy okazji nagrody polskie władze kolejny raz potwierdziły brak klasy, a prasa nieprzejęta apelem...

Niezwykła książka - czytelnicza przygoda na wiele godzin, dni i pewnie lat. Świetni tłumacze, a do tego polskie hasła dodane przez Jana Gondowicza i Andrzeja Brzozowskiego.

"Wszyscy mamy problem z listopadem. Nie chodzi tylko o to, że pogoda nas nie rozpieszcza, nagle jest ciemno, ponuro, zimno, deszczowo. Ale o ten czas, pomiędzy wspomnieniem zmarłych, smutno obchodzoną w Polsce rocznicą odzyskania niepodległości, a wybuchem świątecznego szaleństwa konsumpcjonizmu, które niekoniecznie musi wprawiać nas w dobry humor. Zbliżamy się do końca roku, nasze mózgi zaczynają pracować nad...

Idealny dzień na lekturę "Słownika miejsc wyobrażonych" Alberto Manguela i Gianniego Guadalupiego. Prawie tysiąc stron o miejscach, w których dzisiaj chętnie mentalnie pomieszkuję. (Tłum. Bikont, Gondowicz, Kłobukowski, Kozak, Płaza, Świerkocki) #zdaniemszota #piw #albertomanguel #gianniguadalupi #słownikmiejscwyobrażonych

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 11, 2019 o 9:00 PST

[WSZ] Książki ze zdjęcia może i nie były najlepiej napisane spośród wydanych w mijającym roku, ale dla piszącego te słowa znaczyły bardzo dużo. Dwa tomy poetyckie (ten gorzej widoczny to Różycki i jego "Litery"), epistolografia, wysokiej próby design i koncept (do tego za publiczne pieniądze), mistrzostwo przekraczające ramy gatunku, książka dokumentalno-emancypacyjna. To lektury z mijającego roku, które z przeróżnych powodów mnie poruszyły.

Szczególnie ważnym dla mnie wydarzeniem była publikacja "Mężczyzn z różowym trójkątem" - wśród milionów słów, jakie wypowiedziano i zapisano na temat...